dinsdag in week 17 door het jaar

Een woordje over dat onkruid dat, zolang we hier op aarde rondlopen, aanwezig zal zijn. Naast de prachtige bloemen zal de wereld altijd te kampen hebben met onkruid. Pas met de ‘voltooiing van de wereld’ zullen zij die hardnekkig onkruid wilden blijven knarsetanden en zullen de rechtvaardigen stralen als de zon, zoals het evangelie van vandaag zegt.

Maar laten we het even hebben over dat onkruid hier op aarde. Wat moeten we daar toch mee…

Moet het uitgeroeid worden? Weg met degenen die kwaad doen? 'Nee' zegt Jezus heel duidelijk.
Moeten we dat allemaal dan zomaar verdragen? 'Ja' zegt Jezus, 'laat beiden samen opgroeien tot de oogst'.
Dulden dus, eindeloos dulden. We moeten het geduld van God hebben. We moeten het onduldbare dulden en daarbij ons hart tot vrede stemmen opdat de barmhartigheid van de Heer mag zegevieren.

Wilt dat zeggen dat wij niet mogen strijden tegen het kwaad? Jawel, we mogen en moeten strijden, zowel tegen het kwaad in onszelf als tegen het kwaad rondom ons. Maar het moet een heilig strijden zijn, gericht op de bevrijding van hen die kwaad doen. Dat is dus geen strijd met wapens, maar een strijd getekend door liefde en vergeving, door geloof in het kruis dat redding brengt voor ieder, ook voor ons.

De mensen zouden aan ons moeten kunnen zien hoe het goddelijk geduld doorgaat in de geschiedenis.

Reacties

  1. Geduld en liefde dat is waar het over gaat in het leven.
    Onrecht bestrijden en de mensen lief hebben. Dat is wat wij moeten doen. En daarbij stil en aandachtig bij God blijven.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Moest het onkruid onmiddellijk gewied worden; ik zou er niet meer zijn.
    Gods geduld, zoals het Bijbelcitaat van vandaag zegt, heeft mijn inderdaad gered.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. In elk mensenhart bloeien de bloemen en vruchten naast het onkruid en vruchten die beschadigd zijn.
    Heer ,genees mijn wonden,
    Heer,vergeef mijn zonden.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten