zondag 3 vasten - A

Iedere woensdag houd ik met de zusters in het WZC waar ik werk een zogenaamde ‘contemplatieve dialoog’. Het is een uur van gebed, luisteren en eventueel spreken van binnenuit. We doen dit aan de hand van de lezingen van de komende zondag. Vorige woensdag kwamen we dus samen rond de lezingen van deze zondag. Eerst lezen we zeer langzaam de lezingen. Dan houden we het een tijdje stil om de lezingen in ons binnenste toe te laten zoals ze er staan. Dan hernemen me lezing per lezing en degene die iets wil zeggen kan dit doen. Geen discussie, geen exegese, maar eenvoudig: wat zegt die lezing over ons, wat zegt dat over mijn leven, hoe spreekt Jezus hier tot ons,… Altijd zeer fijne en zinvolle bijeenkomsten.
Wat de lezingen, meer bepaald het evangelie, van deze zondag betreft, zei een van de zusters: met dit stuk evangelie kan je een hele week retraite vullen.
En de zuster heeft gelijk. Het is zo’n rijk evangelie. Elke zin, iedere handeling, elke uitspraak, zit vol wijsheid; wijsheden die ons hart kunnen raken en richting geven.

Ik wil één aspect uit de lezing aanhalen, wat we vinden in volgend vers:
‘Iedereen die dit water drinkt zal weer dorst krijgen’, zei Jezus, ‘maar wie het water drinkt dat Ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het water dat Ik geef, zal in hem een bron worden waaruit water opwelt dat eeuwig leven geeft.’

Jezus verwijst naar een veel dieper water dan het bronwater uit de put. Jezus verwijst naar zichzelf. Hij zelf is de bron dat water geeft dat eeuwig is. En Hij voegt eraan toe dat al wie van deze bron zal drinken de ervaring zal hebben een bron in zich te dragen die op zijn beurt weer eeuwig leven geeft.

Hier horen we wat Christus aan de Kerk doet, wat Christus aan iedere gelovige doet. Wie bij de bron van Heer komt drinken zal zelf bron worden voor anderen. Met andere woorden: wie bij de Heer zijn dorst komt laven zal op zijn beurt de dorst van anderen lessen.

We mogen hier de zending en de roeping van de Kerk, van ieder van ons, beluisteren. Een oude wijsheid leert ons dat het niet de bedoeling mag zijn dat de kraan dicht gaat wanneer onze innerlijke kruik gevuld is. Nee, laat je kruik maar overstromen voor allen die God op je pad brengt. Laat ieder maar drinken van de weldaad die de Heer aan u gedaan heeft.

Verder in het verhaal lezen we dan dat de vrouw de stad ingaat en het niet kan laten over de weldaden die haar overkomen zijn te vertellen. Moge het zo ook bij ons gaan. Laten we drinken bij en van de Heer, en laten we de liefde waarvan Hij ons deelgenoot maakt meedelen aan anderen, door met hen gemeenschap aan te gaan, solidariteit te betonen, het ‘goede gesprek’ te voeren, enzomeer.

Lieve mensen, laten we in deze coronatijden oog hebben voor de naaste. Vele mensen dreigen in eenzaamheid te vallen, afgezonderd te geraken. Neem de telefoon, ga eens langs indien mogelijk, doe boodschappen voor elkaar, laat je kinderen tekeningen maken voor mensen in een Woonzorgcentrum. Wees creatief in de solidariteit. Laat je innerlijk vat maar goed overstromen. Laten we het water dat de Heer geeft nooit voor onszelf alleen houden.

Ja, laat ons Kerk zijn, in de diepe betekenis van het woord.

kris