vrijdag in week 4 vasten

Het evangelie van vandaag vertelt ons dat de toenmalige religieuze leiders Jezus niet konden aanvaarden als de messias. Ze namen zichzelf, en bijzonder hun eigen redeneren, als norm van het al dan niet aanvaarden van Jezus als de Christus. Het is een vrucht van een soort verlichtingsdenken (ja, toen al …) waar het eigen redeneren het centrum was geworden van wat jezelf als 'waarheid' aanzag. Wat gevaarlijk is... want de kans is groot dat je op deze wijze de dingen niet meer ziet zoals ze zijn. Het eigen 'ik', het eigen denken, staat centraal, en het 'ik' bepaalt wat al dan niet waar is.

Het moet gezegd, dit laatste is een zeer moeilijke materie. De waarheidsvraag is ook iets van alle tijden. Doch heeft Jezus ons iets gegeven dat ons al een heel stuk op weg kan helpen. En dat 'iets' is iets dat aan Hem, en aan de Vader gelijk is: namelijk de heilige Geest. Hij zal ons in de volle waarheid brengen... zo heeft Jezus beloofd.

De heilige Geest is de adem van God, die ons zijn in de juiste richting plaatst zoals God dat voor ons het beste acht. Bedoeling, en kunst is, om in die Adem te gaan staan, Hem zelf in en uit ademen, veel verder en dieper dan onze longen, maar tot in het diepst van onze ziel.

Niet wij, maar God... daarover gaat het. Niet wat wij denken over Hem is van belang, maar enkel wat Hij is. Een soort fenomenologie van het transcendente zeg maar. God is zoveel groter dan de beperktheid van ons eigen denken. Het is daarom zeer gevaarlijk te denken dat je weet hoe God in elkaar zit, wat Hij wil, wat Hij wil, enz...
Anderzijds mogen we, of moeten we, ons 'zijn' afstellen op Hem, opdat we diep vanbinnen zouden aanvoelen wat God met ons voorheeft met de bedoeling hierop 'ja' te zeggen.

Leven in de Geest vraagt op de eerste plaats thuis komen in de stilte van het gebed, aanbiddend aanwezig zijn voor de altijd grotere God, knielend voor zijn Aangezicht, je laten bestralen of bevruchten door Hem. Het is voor Hem staan als een arme, een bedelaar, als een waarlijk nederig mens.

kris