zondag 2 vasten - A

De overweging van deze zondag is van de hand van Frans Mistiaen, sj

Jezus beleefde op de berg een godsontmoeting. Daar mocht Hij nog eens ervaren welke zijn eigen zending, zijn persoonlijke roeping was. Helemaal in de lijn van de grote godsmannen van de joodse traditie - Mozes, de leider van het volk en Elia, de grootste profeet - werd Jezus er zeker aan herinnerd dat Hij 'bemiddelaar' was tussen God en de mensen, dat Hij 'verbindingspersoon' mocht zijn om de mensen de weg te tonen om in relatie te treden met God. En dat heeft Jezus heel zijn leven gedaan. Hij heeft duidelijk getoond dat Hij ook voor ons de "ware Weg" is om Godsverbonden, in relatie tot God, te leven.

Maar heel de vraag daarbij is: Met welke soort God treden wij doorheen Jezus in relatie? De stem uit de wolk maakte het Jezus duidelijk dat zijn roeping nog unieker was dan die van zijn voorlopers, dat Hij niet alleen "bemiddelaar" was tussen de mensen en God, maar dat Hij de "Zoon" van de "Vader" was. En daarmee wordt vooral geaffirmeerd dat God een "liefhebbende" God is en dat Jezus door deze God "ten diepste wordt bemind".
De titels "Zoon" en "Vader" benadrukken dat er een liefdesrelatie is.
Dat is de kern van Jezus' en ook van onze gelovige ervaring: wij ervaren ons door God bemind! Niet bespied, niet beoordeeld, niet opgevorderd tot onderdanigheid, maar op de eerste plaats zielsgeliefd, hartelijk bemind. "Ik ben een beminnenswaardige mens! God laat mij voelen dat ik de moeite waard ben om bemind te worden, en daardoor in staat om zelf te beminnen."
In onze relatie tot God moeten wij dus geen schrik hebben voor een ontzagwekkende, verre, veeleisende Meester, maar mogen wij onze aanhankelijkheid en dankbaarheid tonen tegenover een mens-nabije en hartelijke Vader, die wij mogen beminnen als liefhebbende zonen en dochters. Dat willen wij vooral onthouden van Jezus roepingsverhaal vandaag.

In onze gewone menselijke relaties gaan liefde en dwang niet samen. Welnu, ook in de christelijke geloofsrelatie niet. Ons geloof is geen geloof uit verplichting, omdat het zou moeten vanwege de Almachtige, of vanwege de Kerk, of vanuit een druk van de groep. Als wij geloven, dan geloven wij uit dankbaarheid voor het gratis liefdesaanbod van een God die Vader wil zijn en wiens liefhebbende zonen en dochters wij, uit zelfgekozen vrije wederliefde, willen worden.

Jezus zegt ons dus vandaag: "Wees niet bang om Gods aanwezigheid te ervaren in uw leven, want Hij heeft een hart voor u!"

Gods stem klinkt vanuit de wolk op de berg, zoals zij klinkt vanuit ons eigen binnenste en zij zegt ons ook vandaag nogmaals: "Dit is mijn welbeminde Zoon. Luister naar Hem!" Gods stem verplettert dus niet, maar nodigt allen uit te luisteren. Jezus heeft ervaren dat het zijn taak was, als Zoon, aan zoveel mogelijk mensen te laten aanvoelen dat de stem van die uitnodigende Liefde-God ook hoorbaar was in de eerlijkste verlangens van elk mensenhart, in de diepste betrachtingen van elke cultuur. Daarom zag Hij het stilaan meer en meer als zijn opdracht toch naar Jeruzalem te trekken, naar het centrum van het land, als symbool van de openheid naar allen, om aan heel het volk, ja, aan heel de wereld en aan iedereen, datzelfde duidelijk te maken: "Mensen, gij wordt bemind! Gij zijt de moeite waard geliefd te worden en gij hebt een hart om te beminnen! Wat er ook gebeurd is, wat er ook gebeurt, in uw hart zit de mogelijkheid om op het leven te antwoorden niet uit slaafse onderdanigheid of dwang, maar als vrije mensen, met wederliefde."

Jezus zegt ons dus vandaag ook: "Wees niet bang voor Gods stem, want Hij dwingt u niet, maar Hij nodigt u uit en spreekt uw vrijheid aan!"
Na de top-ervaring worden, zowel Jezus als wij, van de berg terug naar beneden, naar de vallei van ons alledaagse taken gezonden. En - wij moeten ons geen illusies maken - daar kronkelt een moeilijke weg. De weg van een doodgewoon mensenleven is immers getekend door de dagelijkse strijd tégen het kwade, vóór het goede, tégen onze gemakzucht en zelfzucht, vóór grotere waarachtigheid en hechtere verbondenheid. Die weg zal Jezus voeren naar die andere berg, Kalvarie. Ook onze weg wordt, doorheen vallen en opstaan onvermijdelijk een weg die alleen doorheen strijd en lijden voert naar de heerlijkheid.

Bij dat verder trekken, hebben wij als enige betrouwbare Gids alleen Jezus. "Toen de leerlingen hun open opsloegen, zagen zij niemand meer dan alleen Jezus." Hij is betrouwbaar omdat in Hem God zelf als tochtgenoot mee stapt. Door Jezus' liefdekracht wordt onze levensweg een weg met Gods hulp, een weg naar écht leven.

Jezus zegt ons dus ook nog: "Wees er ook niet bang voor onderweg God als tochtgenoot te ervaren!"

Vanuit zijn top-ervaring op de berg herhaalt Jezus tot ieder van ons vandaag: "Wees niet bang! Wees niet bang voor Gods aanwezigheid in uw leven, want Hij heeft, zoals een Vader, een hart voor u! Wees niet bang voor Gods stem in uw ziel, want Hij spreekt uw vrijheid aan! Wees niet bang voor Gods kracht op uw weg, want Hij voert u naar echt leven! Wees niet bang om een man of vrouw te worden naar Gods hart!"