vrijdag in week 13 door het jaar

Jezus vraagt om ‘eens goed te overdenken’ wanneer Hij zegt dat Hij liever barmhartigheid wil dan offers.

Hij vraagt om zijn woorden ‘eens goed te overdenken’. Eigenlijk zegt Hij: ‘Overpeins wat Ik zeg, bemediteer het, herkauw het, bezin je er over, neem het mee, laat het niet los’. Hij vraagt om wat Hij zegt ernstig in overweging te nemen, het te spiegelen aan ons huidig leven. En wel als zijn Woord, zijn boodschap, dat we mogen horen als Gods oproep aan de mensheid.

Het is inderdaad goed om bezig te zijn met dat Woord. Zowel meditatief als studieus. Laat je maar bevruchten door Gods Woord, laat je er door aanraken. Het is een Woord dat leven geeft; leven aan ons eigen leven, leven aan de Kerk, leven aan de wereld. Het is een boodschap die dienend aan de mensheid geschonken wordt, opdat zij het zou opnemen om, vervuld van Gods liefde, zijn goedheid te zijn, om zo op haar beurt God en de wereld te dienen. Laten we het Woord omhelzen, het diep koesteren, opdat het wortel mag schieten in ons bestaan en vruchtbaar mag zijn doorheen onze daden van goedheid en gebed voor de wereld.

Vandaag horen we ook: ‘Ik wil liever barmhartigheid dat offers’.
In het Oude Testament wordt er vaak geofferd. Men deed dit vanuit het principe: als wij iets geven aan God, zal Hij ons wel goed gezind zijn. Of: zal Hij ons wel vergeven. Schapen, geiten, runderen en ander vee,… het werd maar al te graag geofferd om God voor eigen kar te spannen.
Jezus zei tweeduizend jaar geleden, en Hij zegt het nog steeds vandaag tot de Kerk en tot iedere gelovige: ‘Ik wil liever barmhartigheid dan offers’. Duidelijke taal.

Wanneer wij het woord ‘barmhartigheid’ opzoeken, dan lezen we (bij Wikipedia): ‘Barmhartigheid is het tonen van erbarmen, van mededogen met mensen die het moeilijk hebben. Barmhartig zijn zij die zich ontfermen over hun medemensen, die in woord en daad hulp en ondersteuning bieden aan degenen die daaraan behoefte hebben’.
Het zijn eigenlijk daden stellen van liefhebbende vriendschap.

In wezen heb je God, of de evangelies, niet nodig om te weten dat je barmhartig moet zijn naar je medemens. Het is gewoon een waarde, een norm, waar de samenleving als echt menselijke gemeenschap alleen maar baat bij heeft. We hebben God niet nodig om dit te weten.

De vraag die zich hier dan aanbiedt is: bestaat er zoiets als een christelijke barmhartigheid naast een puur humane barmhartigheid? Het antwoord is: ja, inderdaad.

Het verschil zit ‘m hierin dat wanneer een christen aan barmhartigheid doet, dat Hij dit doet vanuit een oproep aan hem gedaan. Hij geeft dus een antwoord op een vraag die van binnenuit door God aan hem, en de hele kerkgemeenschap, gesteld wordt.

Een christen legt bovendien zijn eigen ja-woord in het grote ‘ja’ van Jezus aan de Vader. Verenigd met Hem zegt de christen ‘ja’ tot God. En verenigd met Christus zal Hij effectief aan barmhartigheid doen. De vereniging met Jezus zal zo innig zijn dat het een werkelijke beleving zal zijn van ‘niet ik leef meer maar Christus in mij’.

Barmhartigheid beoefenen is dus in wezen een mystiek gebeuren, een diep toevertrouwen aan Christus in ons, om met Hem, in Hem en door Hem, gehoor te geven aan Gods oproep liefde te zijn voor allen. In die zin verschilt christelijke barmhartigheid fundamenteel van een puur humane barmhartigheid zonder God.

Wilt dit nu zeggen dat voor God een puur humane barmhartigheid minder zou zijn dan een typisch christelijke barmhartigheid?
Feit is dat het evangelie vraagt in naam van de Heer lief te hebben. Da’s duidelijk. Je zou dus kunnen zeggen dat God van de mensheid vraagt om meer dan pure humane goedheid.
Maar datzelfde evangelie zegt ook: ‘Het is niet omdat je ‘Heer Heer’ roept dat je sowieso komt in het Rijk de Hemelen.’ Dit zal maar zijn wanneer we de naakten hebben gekleed, de hongerigen hebben gevoed, de gevangenen hebben bezocht,…

Laten we als christen, dus nooit een oordeel vellen over mensen die in onze ogen aan barmhartigheid doen zogezegd zonder God. Het is niet omdat men God niet benoemt dat men Gods goedheid niet zou kunnen aanvoelen en er zelfs naar handelen. Net zoals het ook niet perse waar is dat het een vanzelfsprekendheid zou zijn wanneer je God wel benoemt dat je dan sowiezo een barmhartig mens zou zijn.

kris