zaterdag in week 12 door het jaar

Naast de dinsdag, zal Ricky Rieter vanaf nu ook op zaterdag 'Van Woord naar leven' verzorgen.

HOOG BEZOEK
Gen 18, 1-15

Heb je persoonlijk weleens hoog bezoek gehad en herinner je je hoe druk je het tevoren had? Dit gebeurt ook op grotere schaal als een gemeenschap, een stad, een dorp, hoog bezoek krijgt, de koning, de koningin, of andere hoogwaardigheidsbekleders. We kennen er allemaal wel voorbeelden van. Er worden vergaderingen gehouden hoe we dat ‘hoge bezoek’ het beste kunnen ontvangen. Comités worden samengesteld, een programma gemaakt, werkgroepen in het leven geroepen.

In onze eerste lezing wordt het verhaal verteld over Abraham die hoog bezoek krijgt, totaal onverwacht. Hij is er niet op voorbereid, zit voor zijn tent en ziet drie mannen aankomen. Gastvrijheid is in het oosten een natuurlijke zaak. De gastvrijheid van Abraham is wel heel bijzonder, want hij weet niet eens wie die drie mannen zijn, hij verwacht geen bezoek, terwijl dit wel heel bijzonder bezoek blijkt te zijn.

Het is een Bijbelverhaal dat veel vragen oproept. Abraham is de perfecte oosterse gastheer die zich uitslooft met dienstbaarheid: voeten wassen van de bezoekers, een enorme maaltijd laten bereiden door knechten en door Sara, met zijn hele hart aanwezig zijn zodat het zijn gasten aan niets zal ontbreken.

Aan ons is het niet zozeer om te begrijpen hoe dit gebeuren kan, maar om te luisteren wat dit verhaal ons te zeggen heeft. Het is vast niet bedoeld als lesje in gastvrijheid, maar als wat dan wel? Er zit een boodschap in verborgen, zoals in de Bijbelverhalen altijd wel een laagje dieper te graven is als we die woorden echt willen verstaan.

Bijzonder in dit verhaal is, dat er nu eens in meervoud en dan weer in enkelvoud gesproken wordt over de drie mannen, die blijkbaar maar één boodschap over willen brengen. De kerkvaders hebben in die drie mannen de Drie-eenheid van God gezien: De Vader, de Zoon en de Geest. Dat is hogere theologie waar we, ook met de uitleg, nog moeilijk hoogte van kunnen krijgen.

Misschien kunnen we nog het beste de icoon van Andé  Roebliev (zie afbeelding hieronder) beschouwen, niet bekijken, maar met een schouwend oog van ons hart toelaten. Hun genegen zijn naar elkaar in volmaakte eenheid. Samen aan de ene tafel, het brood brekend voor ons allemaal. Ja, er is ruimte voor ieder afzonderlijk en voor alle gemeenschappen bij elkaar. Dit wordt uitgedrukt in het perspectief van de tafel. Niet ‘verkeerd’ uitgevoerd, maar zo bedoeld, zoals dat op iconen vaker gedaan wordt. Naar de mensen toe, in plaats van het omgekeerde wat gebruikelijk en ‘juister’ is.

De boodschap van het hele verhaal is eigenlijk niet te bevatten. Twee mensen die hun jeugdjaren al heel lang achter zich hebben liggen, zullen nog een zoon krijgen. Wat onmogelijk is, zal gebeuren. Niet over redeneren, maar geloven dat voor God in je leven dingen kunnen gebeuren die onmogelijk zijn. Je mag erin geloven, ernaar verlangen, erom bidden. Onze God is een God die houdt van verrassingen. De Bijbel staat er vol van. Ook wij blijven vruchtbaar zolang we leven, wat er ook in ons leven aan de hand is en welke nood zich momenteel voordoet.

Laten we bidden

Goede God,
U bent de God van Abraham,
die zeer op de proef werd gesteld
rond de belofte die U hem gedaan had:
een talrijk nageslacht.
U bent trouw aan uw beloften.
Abraham heeft ontvangen wat niet mogelijk was.
Wees ons nabij in onze nood die soms heel hoog is.
U kent wegen die wij niet kennen,
wij willen ons toevertrouwen aan uw liefdevolle leiding.
Ook wij zullen vruchtbaar blijven
zolang we leven;
aan leeftijd is geen grens gesteld
om vruchtbaar te zijn.
Mogen we gastvrij zijn voor de Ene,
voor Hem die zelf onze Gastheer is
door Christus Jezus,
onze Broeder!

Beste mensen, mogen we de moed hebben om onze Gastheer zijn eigen ruimte te geven in alle vormen van ons leven,
Ricky Rieter