maandag in week 12 door het jaar

LEVEN GEVEN IN GODS BARMHARTIGHEID

Vandaag zegt Jezus: 'Verwijder eerst de balk uit je eigen oog, pas dan zul je scherp genoeg zien om de splinter uit het oog van je broeder of zuster te verwijderen.'

Oh wat zijn we toch snel in het oordelen over anderen. Als het dan al niet met woorden is, dan is het vaak in de stilte van ons hart. Het is een kwade virus die maar al te makkelijk ingang vindt in heel ons zijn. Het spijtige is dat deze virus ons blind maakt; blind én lam. Het verblindt ons het goede in de ander te zien. Het verlamt ons vanuit Gods hart te beminnen.

Dat wil niet zeggen dat we het mogelijke kwaad in de ander niet mogen zien of vaststellen. Het kwade opmerken, het constateren, is op zich niet erg. Vraag is: hoe gaan wij daar mee om? Dit hoeft niet tot veroordeling te leiden. Het kwade ‘zien’ kan ons ook tot mensen maken die diep bezorgd zijn of worden voor de ander.

Kunnen we elkaar zo nabij zijn dat ieder van ons ten diepste aanvoelt dat hij niet veroordeeld is, dat hij er mag zijn en blijven, wat hij of zij ook mogelijk mispeurterd heeft? Kunnen we elkaar zo nabij zijn dat het kwaad zacht maar zeker aan het licht mag komen, en doorheen het samenzijn, of het goede gesprek, kan smelten onder Gods zon? Kunnen we elkaar zo nabij zijn dat het goede in ieder tot leven kan komen, tot bloei; het goede dat de gemeenschap werkelijk ten goede komt?

Ja, kunnen we alsjeblieft teder met elkaar omgaan, ook wat elkaars duisternis betreft?

Want inderdaad ... in onszelf zit waarschijnlijk ook heel wat kwaad.  Laten we bidden dat God ons dit mag laten weten, dat we het onderscheid tussen goed en kwaad ook in ons eigen hart mogen maken. En ook hier geldt: niet om onszelf te veroordelen, maar om ons onder Gods barmhartigheid te plaatsen.

Het gebeurt ook dat mensen ons aanspreken op mogelijk kwaad in onszelf. Kunnen we dat in dankbaarheid aanvaarden?
Je kan teder met de ander omgaan. Maar je kan ook vanuit een tederheid in jezelf de ander ontvangen, zélfs als die ander hard is in zijn of haar woorden.
Niet makkelijk ...

Wat het evangelie van vandaag ons óók leert is dat we maar de donkerte in de ander zuiver zullen zien nadát we de donkerte in onszelf hebben opgeruimd. Heel vaak kijken we oordelend naar anderen vanuit eigen donkerte. En dat is nooit zuiver. Dat is gekleurd. Dat draagt een bril. Het is maar in de mate dat we ons door de Heer hebben laten zuiveren, dat we zelf in waarheid naar de ander kunnen kijken. In waarheid betekent dan met de ogen en het hart van de Heer. Het kwade opmerken, maar áltijd barmhartig; zoals het evangelie vraagt, zoals de Heer was en is.

Moge God ons genadig zijn, ons genezen, ons weer optillen doorheen zijn Zoon, opdat we – groeiend in Hem – beeld mogen zijn/worden van zijn barmhartigheid voor elkaar.

Laten we bidden

Heer,
oordelen over de ander schaadt het liefhebben.
Leer ons onze eigen fouten te erkennen
en deze neer te leggen in uw barmhartigheid,
opdat wij vanuit uw genade
ook de ander mogen vergeven
en hem helpen U te vinden.
In uw naam.
Amen.

Zegen over deze nieuwe week.
Van harte, kris