donderdag in week 17 door het jaar

 FRIS EN LEVEND

‘Zo lijkt iedere schriftgeleerde die leerling in het koninkrijk van de hemel is geworden op de heer des huizes die uit zijn schatkamer nieuwe en oude dingen tevoorschijn haalt.’

Nieuw en oud. Zo is de Blijde Boodschap, zo is de Kerk, zo is Jezus, zo is ieder van ons. Het is zoals de tijd die altijd opnieuw nieuw is. De minuut waar je nu in leeft is niet de minuut van een minuut geleden, terwijl de minuut die je nu beleeft behoort tot het wezen ‘tijd’ waar de minuut van een minuut geleden ook toe behoorde.

Zo ook met de Blijde Boodschap. Deze is oud en nieuw tegelijk. Oud is ze omdat ze meer dan 2000 jaar oud is. Maar ze is ook nieuw omdat de Blijde Boodschap levend is. Het is God die vandaag spreekt wat meer is dan een echo uit een ver verleden. Zijn Woord is niet oud, stoffig of wat dan ook. Het is fris en levend, vandaag tot u gesproken, en wel door God zelf.

Het zou daarom jammer zijn wanneer je een stuk Schrift leest je meteen zou denken: ‘Oh dat ken ik al, dat gaat zo en zo en het heeft die betekenis’. Wie zo met het lezen van de Schrift omgaat leest het inderdaad als een gekend iets, maar gaat voorbij aan het ‘nieuwe’, aan het spreken van God tot u vandaag, en mist daardoor misschien de diepgang die God vandaag aan u wil meedelen én de genade die Hij doorheen het Woord aan u wil schenken.

Hetzelfde met de persoon van Jezus. We kunnen weet van Hem hebben door over Hem gelezen te hebben, over Hem gestudeerd te hebben, over Hem gehoord te hebben. De historische Jezus kennen en trachten te begrijpen is goed en nodig, maar Jezus is veel meer dan dat. We zijn namelijk door Hem bewoond, en in die zin is Hij iedere dag levend onder ons. Hij vraagt onze overgave aan zijn aanwezigheid in onszelf, in de ander, in het gebed, in gebeurtenissen ... wat op zich ook weer dagelijks een nieuw gebeuren is.

Zo ook met de Kerk. Die is wat ze gisteren was en tegelijk is ze nieuw. Dit om de eenvoudige reden dat Jezus het levend hart van de Kerk is. Hij nodigt ons als gemeenschap uit zijn aanwezigheid te belichamen; ieder in zijn roeping, ieder met zijn gaven. In die zin is dus ook de Kerk geen instandhouding van een oud gebeuren, maar een levende realiteit waarin de christen in genade Gods liefde belichaamt.

Over liefde gesproken: In het evangelie van Johannes lezen we: ‘Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals Ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben (Joh 13, 34). In zijn tweede brief lezen we: Ik houd u in deze brief geen nieuw gebod voor, maar een gebod dat ons vanaf het begin bekend is: laten we elkaar liefhebben (2 Joh 1, 5). De liefde is dat aloude gebod dat tegelijk altijd nieuw is. Nieuw, omdat het geworteld is in Christus die levend onder ons aanwezig is.

Ook wijzelf zijn elke dag nieuw. Wij zijn vandaag niet die persoon die we gisteren waren. Zoals we gisteren door God bemind werden, zo worden we vandaag opnieuw door Hem bemind én uitgenodigd zijn liefde te schenken aan de wereld waarin we leven. Dagelijks mogen we ons laven aan het levende water van de Geest ons geschonken bij ons doopsel. Dit is nodig om ons in waarheid en genade te kunnen schenken aan de Heer.

Geliefde mensen,
laten we ons toevertrouwen aan Jezus; Hij die ook vandaag weer tot ons komt, tot ons spreekt, ons uitnodigt. Laten we ons geven aan zijn aanwezigheid, opdat Hij door ons heen Gods lied van liefde kan zingen, als een lofzang zonder ophouden.

Laten we bidden

Vader,
leer ons dat aloude gebod
van de liefde te beminnen,
opdat wij, dagelijks vernieuwd in Christus,
beeld mogen zijn van U.
Alle dagen van ons leven.
Amen.

Een gezegende donderdag,
kris