woensdag in week 17 door het jaar

Mozes daalde de Sinai af, met de twee platen van het verbond bij zich. Hij wist niet dat zijn gezicht glansde doordat hij met de Heer had gesproken. 
Zo lezen we in de eerste lezing uit het boek Exodus.

Ik zou vandaag met u willen nadenken over de glans die men ziet op het aangezicht wanneer iemand met God heeft gepraat.

Als het goed is wenden wij ons met regelmaat in gebed tot God. Dit kan in expliciet gebed, dit kan tijdens een zogenaamd schietgebed, dit kan op de tram of de fiets wanneer we ons hart tot Hem wenden. Telkens wanneer we ons tot Hem richten voeren we eigenlijk een gesprek met Hem. Soms met woorden, dikwijls woordeloos door met ons hart bij Hem te zijn.

Eigenlijk zouden deze gebedsmomenten, of momentjes, het hart moeten zijn van ons mens-zijn, van ons christen-zijn. Het zijn momenten van godsontmoeting, van liefde, van openheid, van ontvankelijkheid; momenten van innige vrede.

En, geliefde mensen, deze vrede zal ons gelaat inderdaad doen glanzen. Daarom niet opvallend, en al zeker niet met veel lawaai, maar nederig en oprecht. Het zal een glans zijn getekend door een innerlijke glimlach uit vreugde, een dankbaarheid jegens God die ons en allen bemint.

De blik uit onze ogen zal vriendelijk zijn. Onze gebaren teder. Onze woorden zacht en sterk, opbeurend en minnend, de ander in zijn waarde rakend. Ons handelen zal hartelijk zijn; de naaste dienend en optillend. Onze hele zijn: ons bidden, ons kijken, onze woorden, ons doen, zal haar oorsprong hebben in God zelf, in Christus die ons bewoont.

Mogen we, net als Mozes, vanuit ons gebed 'glanzen'. Niet om gezien te worden, maar als diep gevolg van ons geworteld zijn in God.

Een mooie en glanzende woensdag voor ieder van u.

Laten we bidden

Heer Jezus,
moge ons samenzijn met U
van die aard zijn dat ons kijken,
onze woorden, onze handelingen,
vervuld mogen zijn van uw tederheid,
uw kracht, uw vrede.
Kom, Heer Jezus,
trek ons in U.
Alle dagen van ons leven.
Amen.

Een mooie en glanzende woensdag voor ieder van u.
Met een hartelijke groet,
kris

Reacties

  1. Kleine kinderen hebben dat vaak nog. Een stralende, ontwapenende lach waar bijna iedereen op reageert en teruglacht. Ik merk bij mijzelf dat ik dat zelfs doe als het op de tv is. En ook bij sommige volwassenen zie ik dat ook vooral aan de ogen. Vandaag zal ik proberen echt contact te maken door bijvoorbeeld een schietgebedje niet achteloos te bidden maar er een echt contact van te maken met God. Roosje

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit herken ik. Een rust en vredevol gevoel.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ik herken het ook. toen mijn eerste zoon geboren werd en ik in zijn geopende ogen keek leek het of ik in de oneindige vrede keek. ik was toen nog niet zo christelijk en noemde hem 'my own private boeddha". nu zou ik het 'Gods Aanschijn' noemen. mag hem nog alle jaren in de ogen kijken. het werd minder natuurlijk, maar soms zie ik het nog. prachtig!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. https://nl.wikipedia.org/wiki/Basiliek_Sainte-Marie-Madeleine_van_V%C3%A9zelay
    Kris, bestaat mogelijkheid om daar een week te verblijven ?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Een hartelijke dank voor deze buitengewonen wens.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten