woensdag in week 20 door het jaar

BIJ GOD BEN JE ALTIJD WELKOM

Het evangelie van vandaag gaat over de werkers van het laatste uur aan wie evenveel uitbetaald wordt dan aan hen die heel de dag gewerkt hebben.
Niet eerlijk? Voor God wel.

Zelf ben ik werkzaam in een woonzorgcentrum en beroepshalve praat ik als pastoraal medewerker veel met onze bewoners. Het is voor mij een ware eer om dikwijls een hele inkijk te mogen krijgen in hun levensloop. Het is mijn ervaring dat nogal wat van onze bewoners op een later tijdstip in hun leven – en soms is dat zelfs nog maar enkele maanden – vrede hebben gevonden bij en in God.

Ik wil daarmee het volgende zeggen: het gebeurt dat ze in hun leven dingen hebben gedaan, of keuzen hebben gemaakt, waar ze achteraf spijt van hadden. Ik denk aan een crisis binnen een huwelijk met scheiding tot gevolg, of een uittrede als kloosterling in een periode van twijfel, of een ruzie die nooit is kunnen bijgelegd worden omdat de persoon in kwestie overleden is.
Veel mensen dragen een diepe pijn in hun hart omdat er zaken in hun leven gelopen zijn die ze – moest men de tijd kunnen terug draaien – nu anders zouden aanpakken.

Misschien herken je in jezelf ook wel zaken in je leven waar je niet fier op bent. Met als mogelijk gevolg: schaamte, bitterheid, ontgoocheling of zelfs kwaadheid. Vaak beletten deze zaken ons ook vredevol door het leven te gaan. En het gebeurt dat mensen hierdoor moeilijk staan in hun godsrelatie. Zij kunnen, bij wijze van spreken, God niet recht in de ogen kijken. Je kunt dat jammer vinden, en zelfs fout … maar ik beluister bij nogal wat mensen dat dit voor hen een realiteit is. Een realiteit waar ze aan lijden. In de diepte zit daar iets moois in. Het zegt iets over spijt. Het zegt iets over berouw. Het is een houding die in de diepte spreekt van nederigheid.
Maar – denk ik dan – het mag daar niet bij blijven. God is groter dan wat wij zijn, of zijn geworden.

En nu komen we to the point: wat een mens ook heeft uitgespookt in zijn leven, welke mogelijke fouten hij ook gedaan heeft, welke gevoelens van bitterheid of ontgoocheling hij ook in zich draagt … God blijft zijn liefdevol hart schenken, en wel te allen tijde. Of je nu een kind bent dat leeft in onschuld, of je bent er 90 getekend door misstappen in je leven … God geeft zich aan u, onberekend, zonder maat. Altijd, van dag op dag.

Eén ding – denk ik – verlangt Hij. En dat is dat jij je geeft aan Hem. Ook al voel dat je gefaald hebt in je leven, of leef je met bitterheid, of met boosheid. Hij staat te wachten met zijn armen en hart wijd open. Om jou te ontvangen, jou te omhelzen in zijn barmhartigheid, jou zijn leven te schenken in Christus.

Geliefde mensen,
hoe je er ook aan toe bent, waar je in het leven momenteel ook staat, begeef je naar de wijngaard van onze Heer. Of je nu twintig bent of bijna honderd. Ga. Met al zijn liefde zal Hij jou in zijn dienst nemen, je vergevend indien nodig, je genezend daar waar het nodig is. Geef je aan Hem. Hij wacht.

En geniet, in de diepe zin van het woord, van je ontmoeting met Hem; je diepste thuis.

Laten we bidden

Barmhartige God,
uw goedheid gaat naar alle mensen:
naar de trouwe vrienden van het begin,
maar ook naar de werkers van het laatste uur.
Gij hebt ze allen lief;
uw wegen zijn zo wonderbaar!
Een diepe dank om uw barmhartigheid.
Wat zouden we zijn zonder U.
Oh God.
Amen.

Geniet van deze dag.
Met een hartelijke groet,
kris