maandag in week 21 door het jaar

OPRECHTHEID VAN HART
(bij Mt 23, 13-22)

Wat Jezus vandaag ten diepste aanklaagt is de huichelarij en het formalisme als doel. De huichelarij die zegt God te dienen maar eigenlijk zichzelf dient, die zegt God te zoeken maar zichzelf achterna loopt. Het gaat hier over een formalisme dat mensen slaaf maakt van praktijken zonder inhoud, een soort gewetensusserij dat mensen in het gedacht brengt, en houdt,  goed en vroom bezig te zijn, maar in werkelijkheid zijn ze slaaf van vormen en wetten wat weinig met God te maken heeft.

Bij Jezus gaat het om Gods-ontmoeting. Hij heeft het gebed niet afgeschaft maar wil dat er met het hart wordt gebeden. Niet slaafs, niet louter formalistisch, maar van harte, oprecht, van Aangezicht tot aangezicht, in volle ontmoeting met de Vader, gericht op een liefdevol leven.

Deze weg gebeurt doorgaans in stilte, zonder al te veel op te vallen, gewoonlijk ook zonder al te luid alleluia. Dikwijls is het zelfs een weg van droogte, van innerlijk roepen, van dorst naar de Levende.

Het christendom is een hartelijke godsdienst, een godsdienst van het hart, van Hart tot hart.

Vraag is: heten we Christus op zo’n wijze welkom dat Hij ons gebed kan overnemen. Ik bedoel: mag Christus het zijn die in ons bidt? Daarvoor moeten we buigen; arm, ontvankelijk en nederig worden voor het waaien van de Geest. Een dagelijkse opdracht voor ieder persoonlijk, én voor ons als Kerkgemeenschap.

Laat ons bidden

Heer,
'Wee jullie' zegt U ook tegen ons
wanneer huichelarij en formalisme
de bovenhand nemen.
Beziel ons allen met uw heilige Geest
opdat wij zonder franjes
in ontmoeting mogen komen met de Vader.
Dat wij dit mogen doen in uw naam;
U in ons, door ons, met ons.
Kom heilige Geest.
Amen.

Moge ons gebed werkelijk een hartsgebed zijn.
Ik wens het ieder van harte toe.
kris