7e paaszondag - B
VREUGDE ALS MISSIE
Bij onderstaande overweging liet ik me inspireren door een homilie die ik las bij Preken.be
In het afscheidsgebed van Jezus zoals we dat vandaag in het evangelie horen, stelt Jezus een serie vragen aan de Vader voor zijn leerlingen. Het valt op dat naast een bede om eenheid in geloof en liefde, ook een verzoek om vreugde centraal staat: 'Opdat zij vervuld worden van mijn vreugde'. Hier spreekt Hij, ondanks het vooruitzicht van een gewelddadige dood, over 'mijn vreugde'. Dit doet ons denken aan andere woorden van Jezus waarin Hij zegt: 'Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef Ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan' (Joh 14, 27a).
In de kern was Jezus een vreugdevol en vredig mens. Hij deelde in het lijden van anderen, ervoer verdriet en angst, maar in zijn diepste wezen bleef onveranderd een diepe vreugde en vrede aanwezig.
Over welke vreugde gaat het hier bij Jezus? Het is een vreugde die voortkomt uit de eenheid van zijn hele wezen met zijn hemelse Vader. Jezus besefte dat de aarde gevuld is met lijden, maar geen enkele vorm van boosheid of pijn kon Hem scheiden van de vreugde van de liefdevolle eenheid met de Vader. Daarom bidt Hij ook voor ons: 'opdat zij vervuld worden van mijn vreugde', zodat wij kunnen putten uit die onuitputtelijke bron van liefde en eenheid met de Vader, die de drijvende kracht moet zijn achter onze opgang naar de Vader en naar onze medemensen.
Jezus zendt zijn leerlingen uit zodat zij in deze wereld van haat en verdeeldheid deze vreugde kunnen verspreiden.
Kunnen geloof, hoop, liefde en vreugde werkelijk gescheiden zijn? De heiligen, die de eenheid en de liefde met God in Jezus volledig hebben beleefd, hebben ook zijn vreugde ervaren en doorgegeven. Denk aan Sint-Franciscus van Assisi, die steeds vreugdevoller werd naarmate hij meer in de voetstappen van Jezus trad. Of aan de heilige Elisabeth van Thuringen, die haar kasteel verliet en zich inzette voor haar armste medemensen, met de intentie om deze vreugde te delen. Paus Johannes Paulus I, bekend als de lachende paus, zei: 'Een glimlach op het gezicht van een priester is veel meer waard dan een lange preek'.
Ook mogen we de kleine vreugdes van alledag niet verwaarlozen: het gezang van een vogel, het glinsteren van zonlicht in een dauwdruppel, het lachen van een kind. Er zijn talloze dingen die ons vreugde kunnen schenken. Jezus veranderde zelfs water in wijn tijdens een bruiloft. Hij wil dat wij leven in overvloedige vreugde.
Degene die deze vreugde met zich draagt, zal niets anders willen dan deze vreugde te verspreiden in de wereld. Het is inherent aan het DNA van een christen. Hij zal deze vreugde doorgeven door zijn naaste lief te hebben. En niets, absoluut niets - geen rampspoed, geen schuld, geen zonde, geen enkele vorm van lijden of dood - zal in staat zijn deze vreugde te ontnemen, omdat ze geworteld is in het Pasen van de Heer.
Laten we bidden
Goede God,
wij danken U voor de vreugde
die voortkomt uit de diepe eenheid
die Jezus met U had
en waarvan wij deelgenoot mogen zijn.
Mogen wij, naast het dragen van deze vreugde,
ook uitdragers zijn
door onze wijze van zijn en liefhebben.
Door Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge de vreugde van de verrezen Heer ons leiden en onze kracht zijn.
Een mooie zondag!
kris
Vragen om mee op weg te gaan
Put ik innerlijke vreugde uit mijn verbondenheid met de Heer?
Hoe kan ik vreugde ervaren, en doorgeven, in het beminnen van mijn naaste?
Gisteren reed ik door een zeer rijke villawijk. En dan denk je: die mensen hebben geld, een prachtige woning, veel comfort, een zwembad enz... Geld maakt niet gelukkig, maar het maakt het leven wel een zeer groot pak gemakkelijker (dan hen die op een stuk karton op straat slapen bv.). Maar dan denk ik er direct bij: Ja, maar ik heb Jezus in mijn hart; de grootste schat van alles!
BeantwoordenVerwijderenVreugde doorgeven: een glimlach voor iedere voorbijganger; een vriendelijk woordje voor de elke vreemdeling in de straat; een helpende hand voor een mens in nood; eventueel hulp bij administratie enz... Er is zo WEINIG nodig om vreugde door te geven. Nochtans lopen mensen zo gemakkelijk elkaar voorbij in de straat, in het dorp, in de stad. Waarom? Niemand is toch mens voor zichzelf alleen! Alle bovengenoemde vormen (en nog vele andere) zijn dikwijls het laatste strohalmpje waar iemand zich aan vastklampt...
Beste anoniem,
VerwijderenKlopt helemaal. Een 'vriendelijk gebaar' (en dat kan heel cliché klinken) kan een verschil maken in de dag van een mens. We onderschatten dat vaak !!
En als je dat als christen doet vanuit de rijkdom van de Heer in je hart ... dan geeft je iets van de hemel weg. En hoe mooi is dat !
Daarvoor lees ik de bijbelcitaat reacties.....kan soms zo'n deugd doen.
Verwijderen