zaterdag in de 7e paasweek

JEZUS PERSOONLIJK VOLGEN
(Bij Joh 20, 21-23)

Vandaag horen we Jezus tot Petrus over Johannes zeggen: ‘Wanneer Ik wil dat hij in leven blijft totdat Ik kom, is dat niet jouw zaak. Jij moet Mij volgen.’ 

Hier was het niet aan Petrus om te weten wat de verdere weg en opdracht van Johannes zou worden naar de toekomst toe. Petrus moet zich daar, volgens het woord van de Heer, niet druk om maken. Het enige wat hij moet doen is zelf Jezus volgen.

Ik denk dat veel ouders in deze valkuil terechtkomen. Vanuit een goedbedoelde zorg voor hun kinderen hebben ze vaak een droom voor zoon- of dochterlief. In het beste geval wordt er samen nagegaan en beslist welke studierichting zij het beste kunnen volgen, zodat ze daarna dat werk kunnen verrichten dat hen ligt en dat ze aankunnen. Versta me niet verkeerd, daar is natuurlijk niets mis mee.

Maar gaan ouders ook het gesprek aan met hun dochter of zoon over wat de wil van God zou kunnen zijn in hun leven? Het gesprek over de studiekeuze moet natuurlijk ook plaatsvinden, maar het gesprek over God eveneens. En het gesprek over de studiekeuze kan zelfs in het licht van het gesprek met God plaatsvinden. Je kunt namelijk ook een studiekeuze maken vanuit het besef dat God iets wil met je leven. Maar daarvoor moet je dus de vraag naar wat Gods wil kan zijn in je leven betrekken bij je studiekeuze.

Het is niet de bedoeling dat ouders bepalen wat God wil voor hun kind (daar waarschuwt Jezus vandaag juist voor), maar ouders hebben naar mijns inziens wel de opdracht en de roeping om het kind aan te zetten na te denken over Gods wil in zijn of haar leven, en wel zo dat de kinderen, de pubers, de jongvolwassenen deze vraag regelmatig ‘voorleggen’ aan God; in gebed, met de uitdrukkelijke vraag om hier met de tijd duidelijkheid over te krijgen.

Morgen is het hoogfeest van Pinksteren. We gaan gedenken en vieren hoe de Geest neerdaalde op Maria en de leerlingen, en hoe die Geest ook aan ons is geschonken. Wie de Heilige Geest mist, mist Gods trein. Laten we dát onze jongeren vandaag bijzonder toewensen: dat ze dragers mogen zijn van de Geest, opdat ze zich met de Heer mogen verbinden.

Laten we bidden

Heer God,
moge uw Geest werkzaam zijn
bij onze jonge ouders,
opdat zij als gezin
biddend in het leven mogen staan;
geopend voor U
en de weg die U met hen wil gaan.
Wij bidden dit
in Jezus’ naam.
Amen.

Moge onze jongeren de innerlijke vrijheid hebben en de moed vinden om hun eigen pad te ontdekken, geleid door Gods Geest.
Een mooi Pinksterweekend voor ieder van jullie.
Genegen, kris


Om mee op weg te gaan

Neem ik dagelijks de nodige tijd om mijn gezin en mezelf onder Gods zegen te plaatsen, met de bede dat de heilige Geest ons leven mag leiden?

Hoe kan ik een open gesprek voeren met mijn kinderen over hun levens- of studiekeuze en Gods plan?

Reacties

  1. Mooi gezegd, maar geen makkelijk iets in de praktijk. Hier zijn sommigen op een zijspoor beland en dan is praten over Gods wil niet evident. Ik geef dit ook in Zijn handen. Ik geloof dat de Heer hen op een dag opnieuw zal raken. Ik bid dat onze kinderen de juiste mensen tegenkomen op hun weg vol keuzes en beslissingen. Ik sta open om met hen in gesprek te gaan.
    Aan ieder een mooi Pinksterweekend. Groetjes Geertrui

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. U verwoordt het probleem van veel christelijke gezinnen. En praten over de heilige Geest is al helemaal niet evident omdat ze dit niet begrijpen. Maar ik moet nu wel spontaan denken aan de vergelijking die iemand ooit gaf om te verduidelijken wat de drie-eenheid is: de Vader is zon, de Zoon van God zijn de stralen van de zon en de Geest is de warmte van de zon. Het zijn 3 afzonderlijke dingen en toch zijn ze niet los te koppelen van elkaar. Ze zijn één.
      Een gezegend Pinksteren voor iedereen.

      Verwijderen
    2. Ok maar als ouder is het toch wenselijk ook te sturen en begeleiden.je te laten leiden door je geloof. Het is zoals met de voorzienigheid, je mag er op rekenen , maar je moet niet op je stoel blijven zitten. Ik heb teveel jongeren gezien die als een los projectiel reageren. Je hebt als ouder toch ook je verantwoordelijkheid goede fundamenten te leggen.

      Verwijderen
    3. De fundamenten zijn gelegd. Onze kinderen zijn nu jongvolwassenen. Ik heb het vertrouwen dat ze deze fundamenten niet kwijtspelen en dat God met hen op weg blijft gaan. Ze maken hun leven op hun eigen manier en als ouder wil ik dan geloven met veel liefde dat we ons best gedaan hebben om het goede mee te geven.

      Verwijderen
  2. Dat is waar, maar wanneer ze zeggen ‘ ik geloof niet’, dan vind ik het moeilijk om vanuit geloof met hen te spreken. Over een humanistische levenswijze kunnen we in gesprek komen, maar de verticale relatie met God, Schepper wordt afgewezen. Ik voel me enorm tekort schieten en tekort geschoten hebben. Bidden en vertrouwen zoals een vorig persoon schreef.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten