maandag in de 6e paasweek

DOORVOELEN IN DE GEEST

‘Wanneer de pleitbezorger komt die Ik van de Vader naar jullie zal zenden, de Geest van de waarheid, die van de Vader komt, zal die over Mij getuigen.'

Meer dan ooit hebben we de Geest van God nodig om stand te houden, én te getuigen. De Geest doet immers in ons dat heilige vuur ontbranden, waardoor we in gebed roepen: 'Abba Vader'. Het is de Geest die ons in relatie brengt met God, door middel van de Zoon. Net zoals Jezus de Geest nodig had om verbonden te blijven met de Vader, hebben ook wij de Geest nodig om in de Heer - en dus in de Vader - te blijven. Diezelfde Geest zal ons aanzetten om getuigen te zijn.

Dit laatste is, zoals het evangelie ons vandaag leert, niet evident.

Jezus vertelt ons namelijk dat vervolging zal plaatsvinden. Hij zegt niet dat er een kans bestaat dat het zou kunnen gebeuren; hij zegt dát het zal gebeuren. Spreekt Hij over de christenvervolging in de vroege eeuwen? Of doelt Hij op vervolgingen in latere tijden? Of heeft Hij het over de vervolgingen van deze tijd? Spreekt Hij over specifieke regio's of over vervolging waar dan ook ter wereld? Ik denk dat Hij over dit alles spreekt. Hoewel tijden kunnen verschillen en elke vervolging anders is, raakt elke vorm van vervolging ons diep van binnen. Het raakt ons in de kern van ons kerk-zijn; zowel binnen de grenzen van de katholieke gemeenschap, maar ook ver daarbuiten. Het zou moeten zijn dat het lijden van iedereen die de liefde van God in zich draagt en om die reden vervolgd wordt, ons persoonlijk raakt.

Hoewel we individuen zijn, vormen we samen een gemeenschap. Zoals het lichaam pijn voelt wanneer één deel lijdt, zo zouden wij - als het goed is - pijn moeten voelen wanneer ergens ter wereld een mens wordt vervolgd omwille van zijn of haar geloof.

Moeten we dan dagelijks diep lijden? Want altijd wordt wel ergens ter wereld iemand vervolgd omwille van het geloof. Ik denk dat we inderdaad op de een of andere manier dat lijden moeten meevoelen en dragen. Het is een echo van het kruis. Het is mede-lijden met vaak gewone mensen, vrouwen en mannen, moeders en vaders, religieuzen, die op welke wijze dan ook vervolging ondergaan omwille van hun geloofsovertuiging.

Maar het zou tragisch zijn als dit mede-lijden met anderen onze 'vreugde om het evangelie' zou verminderen. Het een mag het ander niet uitsluiten. Lijden (mede-lijden) en evangelische vreugde gaan - hoe vreemd het ook mag klinken - hand in hand. Dit komt omdat God heeft gewild dat de dood door vervolging nooit het laatste woord heeft. Christus heeft het kruis van vervolging gedragen, zelfs tot de dood, maar God heeft gewild dat er een Pasen zou zijn. In dat Pasen mogen wij leven, bewegen, bidden, zingen en liefhebben. Maar dit betekent niet dat het lijden van onze vervolgde broeders en zusters ons niet zou raken. Integendeel, een ware paasmens voelt het lijden van anderen, waar ook ter wereld, diep, bidt ervoor en draagt het in Christus, zonder de vrede en diepe innerlijke vreugde van de opstanding te verliezen.

Daarom is het zo belangrijk dat we de Geest van God in ons hebben. Want zonder de Geest is de mens daartoe niet in staat. Het is de Geest die ons de gave en kracht zal schenken om mede-lijden te hebben met de vervolgden, en dit in de vrede van Pasen. Dit op zich is een krachtig getuigenis van een diepe betekenis van ons kerk-zijn. Dankzij de Geest.

Laten we bidden

Heer Jezus,
deel uitmakend van uw gemeenschap willen we,
in de schaduw van vervolging en pijn,
meelijden met onze vervolgde broeders en zusters.
Mogen we ons hierbij laten lijden
door het vuur van de heilige Geest,
opdat we de vrede van Pasen
hierbij nooit verliezen.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, moge de Geest van God ons hart vervullen met liefde en mede-lijden voor onze vervolgde broeders en zusters overal ter wereld. Laat ons hun lasten delen, hun pijn voelen en hen ondersteunen met onze gebeden en daden van solidariteit. Laat ons getuigen zijn van de onbreekbare band van liefde die ons verenigt, en moge deze liefde een baken van hoop zijn in deze soms donkere wereld. Laten we in de Geest - als onze kracht en gids - trouw zijn aan onze roeping om lief te hebben en te dienen.
Een toegewijde maandag,
kris

---

Vragen om mee op weg te gaan

Op welke manier kan ik mijn persoonlijk gebedsleven verrijken door te bidden voor specifieke individuen of gemeenschappen die lijden omwille van hun geloof?

Hoe kan ik, geleid door de heilige Geest, een bron van hoop, troost en liefde zijn voor hen die vervolging ondergaan omwille van hun geloof?