9 nov - Basiliek Lateranen

DE TEMPEL WAARUIT LEVEN STROOMT

Tekst overweging: Kris

Vandaag vieren we het feest van de Kerkwijding van de Lateraanse Basiliek in Rome. Als Christusfeest heeft het een bijzondere plaats in het liturgisch jaar en krijgt het zelfs voorrang op de gewone zondag door het jaar. De Lateraanse Basiliek, gelegen op de Lateraanse heuvel in Rome, is de kathedraal van de bisschop van Rome, dus van de paus zelf. Zij is de oudste en voornaamste van alle kerken in het Westen en draagt met recht de titel moeder en hoofd van alle kerken van de stad en van de wereld. Sinds de vierde eeuw is deze basiliek niet enkel een gebouw van steen, maar een symbool van de eenheid van de universele Kerk. Haar feestdag herinnert ons eraan dat de Kerk gebouwd is op Christus, maar ook zichtbaar gestalte krijgt in een gemeenschap van mensen die samenkomen rond de tafel van de Heer.

De lezingen van vandaag helpen ons om het mysterie van dit feest te verstaan. In zijn brief aan de Korintiërs zegt Paulus vandaag: “U bent een bouwwerk van God.” Hij wil duidelijk maken dat het in de Kerk niet gaat om de stenen muren op zich, maar om de mensen die samen de tempel van God vormen. De ware schoonheid van de Kerk ligt niet in haar architectuur, maar in het geloof van hen die er samenkomen, in de liefde die er wordt beleefd, in het getuigenis dat er wordt gedeeld. Paulus noemt Christus het fundament waarop alles rust: “Niemand kan een ander fundament leggen dan er al ligt, Jezus Christus zelf.” Elders noemt hij Hem ook de hoeksteen waarop het hele gebouw steunt (Ef. 2,20). Wie op Hem bouwt, behoort tot het levende huis van God, bezield door zijn Geest.

In het evangelie van vandaag zagen we Jezus in de tempel van Jeruzalem. Hij trad daar krachtig op tegen de handel en de geldwisselaars die van het huis van zijn Vader een markt hadden gemaakt. Zijn boosheid was oprecht: het heiligdom, bedoeld als plaats van ontmoeting met God, was verworden tot een plek van winst en berekening. Jezus wees erop wat het huis van zijn Vader moest zijn: een ruimte van gebed, een plaats van godsontmoeting. Tegelijk sprak Hij over een diepere werkelijkheid: “Breek deze tempel maar af, en Ik zal hem in drie dagen weer opbouwen.” De Joden dachten aan het stenen gebouw dat eeuwen werk vergde, maar Jezus doelde natuurlijk op de tempel van zijn lichaam, wat verwees naar zijn dood en verrijzenis: Hij is de ware tempel waarin God onder de mensen woont.

In Christus is het oude teken van de tempel vervuld. En wij, die door het geloof met Hem verbonden zijn, delen in dat mysterie. “U bent Gods tempel,” zegt Paulus, “en de Geest van God woont in u.” Wat doen wij nu met die tempel die wijzelf zijn? Wordt ons hart, wordt onze gemeenschap, een plaats van aanbidding, waar God mag wonen en leven geven aan anderen, of laten we het verworden tot een markthal waar eigenbelang de toon zet? Jezus reinigde de tempel niet zozeer om te veroordelen, maar om duidelijk te maken waar het om ging. Zijn daad van toen roept ook ons op tot innerlijke zuivering, tot een geloof dat vrij is van ruis en berekening. Hij vernieuwde de eredienst, die voortaan niet meer draait om offers van dieren, maar om zijn eigen zelfgave, waarin wij worden opgenomen.

De eerste lezing uit Ezechiël beschrijft hoe uit de tempel water opwelt dat leven brengt waar het stroomt. Wat dor en doods was, bloeit weer open. Dat beeld drukt uit wat de Kerk geroepen is te zijn: een bron van leven en zegen voor de wereld. Een Kerk die zich niet opsluit, maar die water laat stromen, naar buiten toe, naar wie dorst heeft naar zin, naar geloof, naar verzoening, naar vrede. Dat water is beeld van de Geest, die vanuit de verrezen Heer de wereld vernieuwt. De Kerk is geroepen open te staan voor iedereen om zo zelf een teken te zijn van Gods trouw aan ieder mensenkind.

Laten we als christenen leven uit dat levend water dat uit Christus opwelt. Laten we ons opnemen in zijn Paasmysterie: met Hem sterven aan wat doodt, en met Hem opstaan tot nieuw leven.

Het feest van de Kerkwijding van de Lateraanse Basiliek nodigt ons uit tot eenheid rond de paus, de opvolger van Petrus, en tot een leven gebouwd op Christus, de hoeksteen van het geloof, opdat uit ons leven levend water mag stromen voor elkaar en voor ieder mens. Moge de ware liturgie van ons leven, de belichaming van Gods liefde in Christus’ naam, klinken als een loflied zonder einde.

Laten we bidden

Heer Jezus,
U hebt de tempel gereinigd
en ons hart gemaakt tot woning van God.
Vernieuw in ons de vreugde van het geloof.
Bevrijd ons van wat leeg en berekend is.
Maak ons tot levende stenen in uw huis,
waar liefde en gebed samen ademhalen.
Laat ons leven getuigen van uw goedheid,
opdat wie dorst heeft bij U het water vindt
dat vrede en leven geeft.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, moge de Geest van Christus ons bezielen om Kerk te zijn die verwarmt, geneest en verwelkomt.
Een genadevolle zondag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Ben je je ervan bewust dat jij als persoon deel uitmaakt van het bouwwerk van God, waarvan Christus het fundament is? Wat betekent dat voor jouw gebed voor Kerk en wereld, en voor de liefde waarmee je leeft? Ben je je bewust van je roeping binnen dit geheel? Weet dat je onmisbaar bent - God rekent op je.