dinsdag in week 33 door het jaar

LEVEN IN DE JEZUSRUIMTE

Tekst overweging: Kris

In het evangelie van vandaag horen we hoe Jezus spreekt over dagen van onrust, over oorlogen, opstanden, aardbevingen en hongersnoden. Zijn woorden moeten de mensen geraakt hebben, zeker wanneer Hij sprak over de tempel, dat indrukwekkende heiligdom met zijn prachtige stenen, dat tot puin zal worden herleid. In de overweging van 16 november, de 33e zondag van het jaar, waar we hetzelfde evangelie hoorden, gingen we hier al dieper op in. Kort gezegd: Jezus wijst naar een werkelijkheid die dieper reikt dan de stenen van de bestaande tempel. Hij zelf wordt het echte heiligdom, de plaats waar God en mens elkaar ontmoeten. Wie zich aan Hem toevertrouwt, vindt een houvast dat standhoudt wanneer de wereld, in welke zin ook, beeft.

In het jaar 2000 schreef Benoît Standaert, benedictijn en schrijver, een boek dat nauw bij dit evangelie aansluit: De Jezusruimte, uitgegeven bij Lannoo. In dat werk zoekt hij woorden voor wat er gebeurt wanneer een mens leeft in de nabijheid van Christus. Hij beschrijft geen theorie, maar een geestelijke werkelijkheid die ontstaat wanneer iemand zich laat opnemen in Jezus’ aanwezigheid. Om die werkelijkheid te benoemen gebruikt hij het beeld van een ruimte: de Jezusruimte, een innerlijke ruimte die door Hemzelf wordt geopend, waar wij mogen binnentreden en waar de Geest mensen vormt en leidt.

Standaert beschrijft deze Jezusruimte in eerste instantie als een ruimte van aanwezigheid. Jezus blijft geen figuur uit een ver verleden, maar wordt een levende tegenwoordigheid die een mens omringt. In die ruimte groeit een relatie waarin Christus aanspreekt, troost, uitdaagt en richting geeft. Zijn nabijheid is geen gedachteconstructie, maar een ervaring die het dagelijkse leven doordringt. Mensen voelen dat zij hun vreugde, hun angst en hun vragen kunnen neerleggen in deze stille en gedragen tegenwoordigheid.

Hij spreekt vervolgens over een ruimte van beweging. Wie in Christus leeft, blijft niet opgesloten in het eigen gevoelsleven. Zijn nabijheid wekt een innerlijke dynamiek die naar anderen toe beweegt. Er groeit aandacht voor wie kwetsbaar is en voor alles wat broos is. Er ontstaat een verlangen om wegen van verzoening te zoeken waar relaties verhard zijn. De liefde die in Jezus zichtbaar wordt, begint als een kracht van binnenuit door te werken in woorden, keuzes en daden.

Daarnaast omschrijft Standaert de Jezusruimte als een ruimte van omvorming. In die ruimte blijft een mens niet dezelfde; stap voor stap ontstaat een andere manier van kijken en handelen. Onrust maakt plaats voor vertrouwen, hardheid verzacht, en ongeduld verschuift naar mildheid. De Geest werkt van binnenuit, zonder spektakel, en brengt beweging in patronen die vastgelopen waren. Zo tekent zich een leven af dat meer op Christus gaat lijken, zonder dwang of forceren.

Verder heeft de Jezusruimte een uitgesproken dimensie van gemeenschap. Wie in Christus leeft, ontdekt dat hij nooit alleen bidt, zoekt of hoopt. Er groeit een besef dat het meedragen van anderen deel uitmaakt van de weg met God. In die ruimte ontstaat een Kerk zonder harde grenzen, waarin mensen elkaar vinden rond de Heer. Parochie, geloofsgemeenschap of kleine kring worden plaatsen waar die ene Jezusruimte zichtbaar wordt, gedragen door vele gezichten en levensverhalen. De Geest brengt mensen samen, doet hen naar Jezus verlangen en doet hen ervaren dat Christus hen uitzendt.

Ten slotte spreekt Standaert over de Jezusruimte als een ruimte die men betreedt. Geloven blijft niet hangen op het niveau van ideeën, maar wordt een werkelijke manier van leven. Een mens kan er bewust voor kiezen om zijn dag te beginnen in deze ruimte, om in stilte tot de Heer te gaan en zich te openen voor zijn licht. Dat heeft invloed op de manier waarop men spreekt, werkt, luistert en beslissingen neemt. Zo wordt Christus als het ware het huis waarin je woont, de binnenplaats van het hart waar je telkens kunt thuiskomen.

Standaerts boek reikt veel verder dan deze enkele gedachten. Zo schrijft hij uitvoerig over het Jezusgebed, over de rijkdom van de Filokalia en over de spirituele tradities binnen het jodendom, de islam en het boeddhisme, die hij telkens in gesprek brengt met de christelijke ervaring. Voor de overweging van vandaag heb ik ervoor gekozen slechts enkele lijnen uit zijn werk te belichten, omdat precies deze lijnen aansluiting vinden bij het evangelie van vandaag. Maar het boek is veel omvattender. Ik wil het boek trouwens warm aanbevelen, wanneer je op zoek bent naar die diepere laag van ons christenzijn wat betreft het leven in Christus.

De eerste lezing  van vandaag verhaalt ons een droominterpretatie van Daniël. Hij verstaat de droom van Nebukadnessar als een visioen: de steen die het beeld verbrijzelt is een ingrijpen van God. In de christelijke traditie heeft men die steen gezien als een profetie van Christus’ komst. In Hem begint een rijk dat niet steunt op macht, geweld of uiterlijke glans. Dat rijk krijgt op een bijzondere wijze gestalte in wat Standaert de Jezusruimte noemt: een ruimte waarin Christus de levende tempel is en waarin mensen worden samengebracht, omgevormd en gezonden. In die ruimte groeit het Koninkrijk van God, vaak verborgen, maar met een kracht die alles overstijgt.

Laten we bidden

Heer Jezus, U bent de ruimte van ons hart,
het licht dat ons omgeeft.
Uw nabijheid draagt ons leven
en doet vrede groeien in ons binnenste.

U opent een weg waarop onze stappen
vrij worden en onze blik helder.
In uw trouw vinden wij een grond
die blijft wanneer alles wankelt.

U bent de levende Tempel
waarin wij mogen rusten en samenkomen.
Uw Geest wekt ons tot liefde
en maakt ons tot één gemeenschap.

Wij prijzen U, Christus,
die ons binnenleidt in uw heilige ruimte.
Blijf ons bewaren in uw licht,
nu en alle dagen van ons leven.

Amen.

Geliefde mensen, laat ons binnentreden in Christus’ heilige ruimte, waar Hij ons omvormt tot zijn liefde.
Een toegewijde dinsdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Laat de stilte en de tijd een bedding zijn waarin je intreedt in Jezus’ heilige ruimte. Laar je opnemen door de stille gloed van God: de Geest die je stap voor stap binnenvoert in Jezus’ ruimte. Koester de stilte, koester de tijd. En kom thuis bij Hem.