dinsdag in week 31 door het jaar

OVER DE RIJKDOM VAN VERSCHEIDENHEID

Tekst overweging: Kris

We zijn allen persoonlijk gekend en bemind door God, niet als een nummer in een massa, maar als een uniek mens met een eigen gezicht, een eigen roeping en een eigen gave. In ieder van ons heeft God iets gelegd van zijn plan met de wereld. Hij wil ons inschakelen in dat grote werk waarin Hij, scheppend en vernieuwend, aanwezig blijft: het tot stand brengen van zijn Rijk op aarde.

Allen – zonder uitzondering – zijn we uitgenodigd om mee te werken in zijn wijngaard. Zoals een wijze meester laat Hij ons niet zonder wat we nodig hebben om vruchtbaar te werken, zoals Hij het wil. De gaven die Hij schenkt, raken zowel ons lichaam als onze ziel.

De uiterlijke aard is ons lichaam, zoals we dat nu dragen. Dat kan vandaag een jong lichaam zijn, een verouderd, of iets daartussenin. Dat kan een gezond lichaam zijn, maar evengoed een ziek lichaam of zelfs een lichaam met een beperking. Daarmee is niet gezegd dat God wil dat mensen ziek zijn of geboren worden met een beperking. Wel dat Hij, in elk lichaam – ziek of gezond, jong of verouderd –, aanwezig is en dagelijks met die mens op weg wil gaan. Hij schenkt ieder gaven en talenten die passen bij zijn lichaam en levenstoestand, zodat ook daarin zijn liefde gestalte kan krijgen.

Zo komen we bij het innerlijke. Aan ieder geeft Hij zijn Geest om hem of haar van binnenuit te bezielen. Het is zo belangrijk – we kunnen dat niet genoeg benadrukken – om biddend af te dalen tot in je diepste zelf en je toe te vertrouwen aan de gloed van de Geest die in je brandt. Vanuit die bezieling zal je alles rondom je ervaren als een oproep om niet enkel je gaven te ontdekken, maar ze ook te beleven. De Geest leert ons onderscheiden wat vrucht draagt voor het Rijk van God. Het Woord uit de Schrift, de sacramenten, de Kerk, de mensen om je heen… in zovele zaken komt God je tegemoet met die grote smeekbede: heb lief, zoals Ik u liefheb.

Paulus noemt vandaag heel wat gaven op: profeteren, onderwijzen, troosten, delen, leiding geven, barmhartig zijn… Hij onderstreept daarin het belang van eenheid. We zijn geen individuen die gevraagd worden onze gaven los van de gemeenschap te leven. We zijn een lichaam – mystiek geduid spreken we van het Lichaam van Christus. Samen, als één gemeenschap, delen we in het leven van de Heer, ieder met zijn unieke gaven. In die eenheid hebben we elkaar nodig en dragen we elkaar, door gebed en, waar nodig, door samenwerking.

Nu kun je zeggen: allemaal mooi en wel, maar als we onze huidige samenleving van naderbij bekijken, lijkt het verhaal van het Lichaam van Christus met zijn gaven voor velen iets veraf, iets dat hun dagelijks leven nauwelijks raakt. Misschien herkennen we dat ook bij onszelf.

Wel, daarin dragen we met z’n allen een grote verantwoordelijkheid. God mag dan wel gaven in ons leggen, het is aan ons om ze te ontdekken en tot ontplooiing te brengen. Juist daarin ligt onze gezamenlijke verantwoordelijkheid tegenover elkaar. Kunnen wij zo met elkaar omgaan dat ieder zijn gave niet enkel ontdekt, maar dat die gaven ook mogen groeien en bloeien? De ander zo beminnen dat zijn meest unieke zelf tot leven kan komen – het leven dat God voor hem droomt.

Wanneer we denken aan onze kinderen en jongeren, mogen we beseffen dat ouders, leerkrachten en allen die rond hen staan deze verantwoordelijkheid dragen. Wat wij onze jongeren moeten aanleren, is niet zozeer een pakket kennis of regels, maar het vertrouwen dat ieder mens een weg gaat die zijn of haar oorsprong heeft in God. Het diepste doel van opvoeding is dat jongeren leren luisteren naar wat in hen is gelegd, en dat ze hun weg vinden om hun gaven te ontdekken en te beleven ten bate van het grote geheel. Niet wat wij als ouders of opvoeders voor hen dromen, is belangrijk, maar wat God in hen wil laten bloeien. Onderschat het belang niet van ouders die dagelijks – en dat hoeft niet lang te zijn – met hun kinderen bidden. Het is het begin van elke geestelijke groei.

We spraken over kinderen en jongeren, maar ook wij, als volwassenen, dragen deze verantwoordelijkheid naar elkaar toe. Als we met eerbied voor het mysterie van de ander elkaar dragend nabij zijn, dan krijgt het Lichaam van Christus concreet gestalte. Dan wordt zijn liefde zichtbaar in onze gezinnen, scholen, universiteiten, parochies en gemeenschappen.

Ja, mogen wij elkaar de ruimte schenken om te groeien in die ene Geest die alles vernieuwt, opdat Gods Rijk onder ons mag bloeien.

Laten we bidden

Goede God,
U hebt ons verschillend geschapen.
In die verscheidenheid
roept U ons tot één geheel.
Moge uw Geest werkzaam zijn,
opdat wij elkaar niet belemmeren maar vrijmaken.
Dat wij de gave van de ander zegenen
en onze eigen gave in nederigheid aanbieden.
Geef dat wij samen groeien in liefde en dienst.
Dat in onze gezinnen, scholen,
parochies en gemeenschappen
uw Lichaam zichtbaar mag worden,
en uw liefde tastbaar in de wereld
waarin U ons zendt.
Door Christus, onze Heer.
Amen.

Geliefde mensen, mogen wij in de verscheidenheid van onze gaven het wonder ontdekken van één hart en één ziel in Christus. Moge zijn Geest ons bezielen om in eenvoud en vreugde het goede in elkaar tot leven te wekken.
Een mooie dinsdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Ben ik bereid om zo met de ander om te gaan dat hij of zij de gaven ontdekt die God in hem of haar heeft gelegd? Gun ik de ander werkelijk die vrijheid?

En naar mezelf toe: ben ik bereid afstand te nemen van bepaalde ambities of verwachtingen, om de gaven die God mij heeft toevertrouwd niet enkel te herkennen, maar ook te leven? Dat zij tot bloei mogen komen, ten bate van het grote geheel.