18 nov - Kerkwijdingsfeest van de basilieken van de HH. Petrus en Paulus, apostelen

HUIZEN MET EEN ZIEL

Tekst overweging: Kris

Vandaag vieren we de gedachtenis van de wijding van de basilieken van Petrus en Paulus, een dag met eigen lezingen. De lezingen tonen Petrus en Paulus op een manier die past bij wat een basiliek uitdrukt: een plaats waar Christus een gemeenschap bijeenbrengt, voedt en versterkt. De eerste lezing uit Handelingen toont Paulus in Rome als iemand die vrijmoedig spreekt over het Koninkrijk en mensen ontvangt in een eenvoudig huis. Het boek Handelingen eindigt hier zonder afsluitende punt, als teken dat de verkondiging verdergaat in elke tijd en in iedere gemeenschap. Het evangelie laat Petrus Jezus zien op een kwetsbaar moment, wanneer de wind tegenzit en de nacht zwaar aanvoelt. Samen tonen ze de wortels van de Kerk: relatie, verkondiging en vertrouwen, gedragen door de levende Heer.

Ontmoeting speelt daarin een sleutelrol. Zoals Jezus voortdurend mensen opzocht, is het christendom een geloof waarin relatie centraal staat: tussen mens en God en tussen mensen onder elkaar. De twee basilieken drukken dat uit als plaatsen waar geloof en menselijkheid samenkomen: plaatsen van viering, stilte en gemeenschap. Daar wordt het leven gevoed aan de Tafel van de Heer en ontstaat ruimte voor werkelijke gemeenschapsbeleving, net zoals het huis dat Paulus huurde in Rome een plek werd waar mensen binnenstapten en een nieuwe horizon vonden. In die geest zouden onze eigen kerken vandaag ook plaatsen moeten zijn waar ontmoeting met God en elkaar de kern vormt.

Dat klinkt niet vanzelfsprekend in de realiteit dat er in onze streken meer kerken worden gesloten om de gekende redenen. Steeds vaker kiest men voor moederkerken. Vaak moeten we iets verder gaan om de Mis bij te wonen, om het haalbaar te houden voor onze priesters die vandaag weinig groei kennen.

Van belang is ons de vraag te stellen wat die moederkerken vandaag kunnen betekenen. Wel, het kunnen plaatsen zijn waar meer gebeurt dan een wekelijkse liturgische viering. Het zouden plekken moeten zijn waar de deuren wijd openstaan, geopend naar de wereld en de wereld hartelijk welkom hetend. Plaatsen waar gebed en menselijke nabijheid samengaan. Het zouden haarden moeten zijn waar mensen zich geestelijk - of zelfs fysiek - komen warmen. Plekken waar ontmoeting mogelijk is. Een gebouw met een ziel die verder reikt dan de muren en waar de Geest alle ruimte krijgt om te waaien.

Maar het gaat om meer dan onze kerken. Het gaat ook over onze eigen huizen en over de manier waarop wij leven. Onze woningen mogen iets dragen van dat huis van Paulus in Rome, waar mensen welkom waren, ongeacht wie ze zijn, wat ze denken of hoe ze leven. Huizen waar de koffie altijd klaarstaat als teken dat ieder welkom is en waar gastvrijheid een afstraling vormt van Christus’ liefde.

Laten we erover waken dat we als christenen niet gaan cocoonen, maar heel bewust midden in de samenleving blijven bewegen. Laten we relaties aangaan, verbonden met de Heer en met een hartelijke, eenvoudige houding.

Het evangelie van deze dag laat zien hoe Jezus naar de leerlingen toegaat op een moment dat angst hen verlamt en alle houvast zoek is. Jezus komt naar hen toe en geeft rust in heel het gebeuren. In die beweging herken je de kern van het christelijk leven: Christus die de storm binnengaat en mensen opnieuw grond onder de voeten geeft. Ook vandaag leven veel mensen in stormen die diep ingrijpen: depressie, scheiding, misbruik, eenzaamheid, armoede. Willen wij Christus volgen, dan zullen we – in verbondenheid met Hem – naar het kwetsbare moeten toestappen. Ook dat hoort bij de gedachtenis van vandaag: als Kerk naar het gebrokene, het gekwetste en het broze gaan.

Moge deze dag ons aansporen mensen te zijn en plaatsen te creëren waar menselijke verbondenheid centraal staat, waar God een plaats krijgt, waar Liefde gevierd wordt. Moge ons leven één grote liturgie zijn waarin God ten diepste geëerd wordt door zijn liefde voortdurend te bezingen en door de Geest te laten werken in alles wat wij doen.

Laten we bidden

Heer,
mogen wij leven in U.
Laat onze huizen plaatsen worden
waar vrede groeit.
Laat onze kerken plekken zijn
van viering, warmte en hoop.
Moge uw Geest harten openen
voor echte verbondenheid.
Help ons stappen te zetten
naar wie kwetsbaar is.
Blijf ons leiden
op de weg die uw liefde toont.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, moge de Heer ons vormen tot een gemeenschap die met geopende deuren het goede deelt dat wij ontvangen.
Een toegewijde dinsdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Hoe wordt het huis waar je woont een plaats waar mensen graag binnenstappen en rust vinden bij God en bij jou? Welke keuzes helpen om jouw woning te laten groeien tot een plek waar zijn nabijheid voelbaar wordt in eenvoudige gastvrijheid?