maandag in week 1 van de advent

GENEZEN, EEN GENADEVOL GROEIPROCES
(Bij Js 4, 2-6; Mt 8, 5-11.13)

Tekst overweging: Ricky Rieter

Beste vrienden, de advent is gisteren begonnen. We gaan samen aan de hand van de gekozen lezingen kijken wat deze vier voorbereidingsweken op het kerstfeest ons kunnen brengen. Wat het ons brengt vertaalt zich, naar wij hopen, ook in ons leven van alledag.  Bemoediging, antwoorden, het oproepen van vragen die in ons leven, verlangens naar vervulling, bewustzijn van samen op weg zijn, misschien wel duisternis op sommige momenten. Maar na elke duisternis zal het licht weer voor ons opgaan. Dat gaan we met Kerstmis immers vieren!

De evangelietekst probeer ik altijd te lezen alsof ik die nog nooit gehoord heb. Ik schakel dan mijn ‘kennis’ uit. Wil ‘blanco’ lezen en me laten verrassen. Juist als je blanco leest, vallen er veel meer dingen op. De centurio (honderdman) heeft grote zorgen om zijn knecht die verlamd op bed ligt en veel pijn heeft. Wat me als eerste opvalt is dat hij er zo’n zorg over heeft, terwijl de zieke knecht een onderdaan is. Hij heeft echt hart voor hem. De honderdman heeft gehoord dat Jezus iemand is die mensen kan genezen. Waarschijnlijk is hij een heiden en heeft hij Jezus nooit eerder ontmoet. Misschien heeft hij er navraag over gedaan wie die Jezus wel is. Hij zal onder de indruk zijn van de verhalen die hij over Jezus gehoord heeft. In elk geval gaat hij naar Jezus met een enorm vertrouwen.

Jezus wil meteen met hem meegaan, maar het vertrouwen van de man is zo groot dat de honderdman zegt:

Heer, ik ben het niet waard dat U onder mijn dak komt. Spreek slechts een enkel woord en mijn knecht zal genezen.

Hij zegt nog veel meer, spreekt over zijn eigen functie als centurio, vertelt dat hijzelf ook ondergeschikte is en soldaten heeft die op hun beurt hem gehoorzamen als hij hen een bevel geeft om ergens heen te gaan of juist naar hem toe te komen. Ook slaven doen precies wat hij opdraagt.

Deze man vindt echt dat hij niet waard is om zo’n bijzondere gast in zijn huis te ontvangen. Wat een overtuiging en wat een geloof spreekt uit zijn gedrag! Jezus is zeer verrast door zijn woorden die getuigen van een edel mens met een sterk karakter en een groot geloof, groter dan het geloof van zijn eigen volk. Dat wil Jezus even kwijt aan de omstanders waarbij er ook zeker mensen zullen zijn die wel achter Jezus aanlopen, maar die qua geloof sterk afsteken tegenover deze gelovige heiden.

Ik (Jezus) verzeker jullie: Bij niemand in Israël heb ik zo’n groot geloof gevonden.

Jezus richtte zich dus even tot de omstanders, maar over hun hoofden heen tot de hele wereld, ook tot ons.

Wij hebben allemaal genezing nodig. Ook ons ontbreekt soms het sterke geloof. We kunnen moedeloos worden van sommige persoonlijke of maatschappelijke gebeurtenissen, die ons zwaar op de maag liggen. We worden echter opgeroepen om te geloven ook als het moeilijke tijden zijn. Nooit mogen we ophouden met geloven, want wat niet mogelijk is door onze eigen inspanningen is wel mogelijk bij God. Ook tegen ons wil Jezus zeggen wat hij tegen de honderdman zei:

Ga naar huis. Zoals u het geloofd hebt, zo zal het gebeuren.

Op hetzelfde moment genas zijn knecht.

Jammer dat die laatste zinnen van dit verhaal niet meer opgenomen zijn bij de lezing van vandaag, ze horen immers wel bij het verhaal van de gelovige honderdman.

Wij kennen de woorden die de honderdman uitsprak, als de woorden die wij in de liturgie gebruiken voordat wij te communie gaan. Woorden over het niet ‘waardig zijn’.  In feite gebeurt er in de liturgie iets zo groots, dat we ons klein kunnen voelen in onze gebrekkigheid. Maar de boodschap is ook dan: Ik ben er voor jullie, Ik zal er altijd zijn voor jullie.

Ieder van ons mag het waard zijn om door Jezus opgevangen te worden als we ‘ziek’ zijn. En wie van ons is er niet ‘ziek’ op een bepaald gebied? Kunnen wij geloven dat er ook voor ons genezing mogelijk is, en dat er wegen van bevrijding in alle eeuwigheid klaar liggen voor welke ‘ziekte’ dan ook?

Laten we bidden

Jezus, dank U wel,
voor uw genezende kracht.
U spreekt niet over onze ‘waardigheid’,
U hebt ons lief,
wat we ook van ons leven gemaakt hebben.
U kent onze zwakheden door en door,
U hebt ook al zo vaak in ons leven laten zien,
dat U er bent voor ons om ons te genezen.
Wij vertrouwen onszelf aan U toe,
precies zoals we zijn.

Laten we ons gebed afsluiten met
woorden uit psalm 122,
het pelgrimslied van David:

Verheugd was ik toen men mij zei:
‘Wij gaan naar het huis van de Heer.’
Amen, ja Amen

Beste vrienden, geloven, en blijven geloven onder alle omstandigheden. Maak in deze adventstijd een pelgrimstocht naar een steeds groter geloof!
Ricky

---

Om onderweg als ‘bagage’ mee te nemen

In hoeverre voelen we ons waardig om zo overspoeld te worden met Gods genade. Bij Jesaja (43,4) lezen we: Jij bent kostbaar in mijn ogen zo waardevol… Kun je dat geloven?  Voor God zijn we dat in alle levensomstandigheden. Het is niet afhankelijk van onze ‘verdiensten’. We zijn het zonder meer waard om bemind te worden. We zijn uit zijn liefde voortgekomen. Dat mogen we geloven.