Christus, Koning van het Heelal - C

EEN KONINGSCHAP VAN LICHT EN BARMHARTIGHEID

Tekst overweging: Kris

We vieren vandaag het hoogfeest van Christus, Koning van het Heelal, als laatste zondag in het kerkelijk jaar. Deze titel omvat drie woorden die samen het hart van dit feest vormen: Christus, Koning en heelal. Christus, de Gezalfde die door de Vader gezonden is om het gelaat van zijn liefde te tonen. De titel Koning laat zien dat aan Christus een gezag is toevertrouwd dat het leven vernieuwt, de mens opricht en de schepping naar haar bestemming leidt binnen de liefde van de Vader. Het woord heelal opent een kosmische horizon waarin Christus' heerschappij hemel en aarde overstijgt en alles omvat wat bestaat.

Wereldse koningen, keizers of wereldleiders zien hun gezag vaak - in tegenstelling tot Jezus - als iets dat aan henzelf toebehoort. De geschiedenis toont hoe vele machthebbers hun verworven invloed koste wat kost gebruikten - of misbruikten - om geografische grenzen af te bakenen. Dit gebeurde vaak door strijd en oorlog, met veel dood en ellende tot gevolg. En dat gaat vandaag nog door. Godgeklaagd! Bij Christus Koning gaat het om een ander koningschap, om een werkelijkheid die geen afbakening vraagt en dit ook niet wil, eenvoudigweg omdat zijn koningschap niets te maken heeft met het begrenzen van territorium. Binnen Christus’ heerschappij hoeft de aarde niet opgedeeld te worden. Daar gaat het over één gemeenschap, met Christus Koning als het levengevend Hart van de gemeenschap.

In Jezus’ leven op aarde werd dit zichtbaar in een weg van eenvoud en nabijheid. Hij droeg geen tekenen van rijkdom, Hij droeg sandalen. Hij bewoog zich te midden van vissers, zieken en zoekenden. Zijn gezelschap bestond uit mensen zonder aanzien, mensen met haken en ogen. Zijn voertuig was in het beste geval een ezeltje, en zijn dagen werden gevuld door ontmoetingen die het hart van mensen openden voor Gods liefde. In die eenvoud werd zichtbaar hoe zijn gezag een gave was die mensen oprichtte. In de laatste fase van zijn leven op aarde werd duidelijk hoe ver zijn liefde reikte, wanneer een doornenkroon zijn hoofd zal tekenen en het kruis een plaats van zelfgave wordt. “Mijn koningschap is niet van deze wereld”, zei Hij (Joh 18,36). Ja, dat was, en is, duidelijk.

Zijn koningschap droeg en draagt reddende kracht die de mensheid binnenleidt in Gods barmhartige liefde. Door zijn komst op aarde, door zijn woorden en door zijn genezende daden verscheen een nieuw heden en een nieuwe toekomst. In zijn zelfgave op het kruis heeft Hij de wereld verlost en de zondelast gedragen die de mens gevangen hield. Hij is nedergedaald ter helle, tot in de diepste diepten van het menselijk bestaan, en heeft allen opgetild in het licht van zijn Pasen, door de Vader aan ons geschonken. In deze genade mogen wij nu leven als kinderen van de verrijzenis, deelnemend aan een hernieuwde gemeenschap bewerkstelligd door Pasen.

De bedoeling is dat we met z’n allen, zonder uitzondering, deel uitmaken van dit gebeuren. Hoe diep mooi zou dit zijn! Het probleem is dat de mens vaak gesloten blijft voor dit mysterie. De neiging om alles zelf te sturen maakt het moeilijk om het hart te openen voor de weg van de Heer. Oude patronen houden de mens vast in een kring waarin het eigen ik de hoofdrol blijft spelen, terwijl onze diepste roeping een deelname is aan het Pasen van de Heer.

Christus Koning heeft alles te maken met barmhartigheid. Het evangelie van vandaag toont dat in een heel concrete situatie. Naast Jezus hangt een man die zijn misstappen erkent en zich met een eenvoudig woord richt tot Hem. In zijn vraag om aan hem te denken wanneer Hij in zijn koninkrijk komt, opent zich voor de man een deur naar een onverwachte toekomst. Jezus antwoordt dat hij vandaag nog met Hem in het paradijs zal zijn. Wat een Minne. In dit antwoord straalt een liefde die geen grenzen kent. De zogenaamde goede moordenaar wordt zo een icoon van hoop voor allen die verlangen naar een nieuw begin en zich wenden tot Christus.

Jezus’ koningschap komt ook tot uitdrukking in dienstbaarheid. Hij, de Zoon van de Allerhoogste, knielde daags voor Goede Vrijdag neer voor zijn leerlingen en waste hun de voeten. We zien hier een belichaming van de eucharistie waarin Jezus tot ons komt, voor ons neerknielt en ons ten diepste reinigt. Het is pure zelfgave, die Hij daags nadien tot in de diepste vezels van zijn bestaan tot uitdrukking zal brengen op het kruis. Tegelijk is de voetwassing een voorbeeld van hoe wij met elkaar kunnen omgaan. In zulke dienstbaarheid groeit een koninkrijk waarin God zichtbaar gestalte krijgt in de liturgie van de Liefde.

Op het hoogfeest van Christus, Koning van het Heelal, willen we vandaag de Heer onze lof toezingen door Hem welkom te heten in ons leven. Zijn uitnodiging om de Paasgenade volledig te ontvangen ligt voor ons. Laten we ons openen. Laat ons niet talmen. Laten we ons verinnigen met de heilige gloed van de Geest die in ons brandt om deelgenoot te worden van Jezus’ Pasen.

Laten we bidden

Heer Jezus,
U zijt de Koning die onze voeten wast
en onze wegen zegent.
Neem ons op in uw heerschappij.
Doordring ons met uw Geest.
Moge uw liefde in ons leven.
Leid ons binnen in de vreugde van uw Koninkrijk.
U zij alle eer, nu en tot in eeuwigheid!
Amen.

Geliefde mensen, moge Christus Koning ons leiden op de weg die naar zijn Pasen voert.
Een zalig hoogfeest!
kris

---

Om mee op weg te gaan

Wanneer wij ‘Christus, Koning van het Heelal’ overwegen, kan het waardevol zijn bij jezelf stil te staan bij de beelden die in je eigen hart opkomen wanneer je Hem als Koning voor je ziet. Zien we een Koning die met heel veel tederheid voor ons neerbuigt om ons de voeten te wassen? Tracht dit beeld toe te laten. Misschien groeit er dan een besef van een aanwezigheid die je draagt, een nabijheid die je zegent, een liefde die heel je leven omarmt, óók je onvermogens. Laat dát vandaag jouw Pasen zijn.