Van Woord naar leven

'Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van goedheid en waarheid' , zo lezen we vandaag in het evangelie. Lieve mensen, ik zou u willen uitnodigen om van deze laatste dag van het jaar een dag te maken getekend door diepe dankbaarheid, en wel om datgene wat we in dit citaat lezen en deze dagen gedenken en vieren: de menswording van God in Jezus. Christus is zo’n groot geschenk voor de mensheid!! We kunnen ons daar niet genoeg bewust van zijn. ‘Uit zijn overvloed zijn wij allen met goedheid overstelpt’ , zo lezen we vandaag. Ja, we zijn positief besmet met zijn goedheid. In die zin kunnen en mogen wij delen in Gods goedheid voor de mensheid, door deelgenoot te worden aan Christus’ liefde voor allen. Wat een eer, wat een genade! Laten we deze genade waardig dragen, en wel door ‘ja’ te zeggen. Ons ‘ja’ leggend in het ‘ja’ van Jezus tot de Vader. Mogen we alzo Gods Blijde Boodschap zijn voor elkaar, mekaar besmettend met Gods goedheid, diep verbonden met de hele...

Vandaag hoorden we hoe Hanna dag en nacht in de tempel verbleef en daar al biddend en vastend God diende. Hanna doet ons denken aan de talloze monialen wereldwijd die, dag en nacht, biddend en vastend, God dienen. Deze mensen, die in de stilte van hun abdijen, verborgen achter kloostermuren, hun leven volledig toewijden aan God, zijn van kapitaal belang voor de Kerk en de mensheid in haar geheel. Zij houden in alle verborgenheid een vlam brandend die in de samenleving dikwijls tot een klein pitje is geworden. Niemand ziet hen bezig, weinigen kennen ze, maar door hun wijze van leven geven ze leven aan de Kerk. Doorheen gebed, vasten en offer schenken zij immers de gehele mensheid aan God als een gebed zonder ophouden. En ook al klinkt het dezer dagen misschien niet echt populair; gebed geeft leven, méér dan we vermoeden. En juist daarom zijn deze mensen van kapitaal belang. Maar dat geldt ook voor ieder die thuis in alle verborgenheid z'n dagelijks gebed verricht. Als wierook stijgt...

Vandaag schrijft Johannes in de eerste lezing: Geliefde broeders en zusters, ik houd u in deze brief geen nieuw gebod voor maar een oud, dat u vanaf het begin bekend is. Dat oude gebod is de boodschap die u gehoord hebt. Toch is het ook een nieuw gebod, omdat de duisternis wijkt en het ware licht al schijnt, en dit is werkelijkheid in Jezus’ leven en in uw leven. Johannes heeft het hier over het gebod van de liefde; een gebod dat inderdaad geen nieuw gebod was, het was al eeuwen oud, het was van in het begin. Maar tegelijkertijd was het ook een nieuw gebod. En dat had natuurlijk alles te maken met de komst van Jezus. Hij, mensgeworden God, de Liefde zelf, zal de mensheid een genade schenken die zij voordien nooit op zo'n manier gekregen heeft. Die genade was en is namelijk Hijzelf. Wat zich daar afspeelde in die grot te Bethlehem, speelt zich sindsdien af in ieders mensenhart. Buiten het fysisch karakter wordt op geen andere wijze dan toen Jezus steeds opnieuw geboren in elke mens...

Vandaag moeten we het jammer genoeg hebben over onschuldige kinderen die in naam van wereldse tirannie worden afgeslacht... Vreselijk!! Het is goed om stil te staan bij deze historische gebeurtenis. Dit gegeven is namelijk ook evangelie. Het gaat hier over vergoten onschuldig bloed, een voorafbeelding van wat er binnen een kleine dertig jaar staat te gebeuren op Calvarie. Het zijn de eerste martelaren nog voor hun Heer zelf als martelaar zal lijden en sterven op een kruis. Laten we eens kijken naar ons eigen hart. Is daar iets te bespeuren van een soortgelijke tirannie? En dan gaat het er niet om dat we kindermoordenaars zouden zijn (laat ons hopen dat niemand dat van ons is), maar dan gaat het om het niet kunnen verdragen dat God met iets bezig is rondom ons. Zoals bij Herodes die het niet kon kroppen dat er een nieuwe 'Koning' zou geboren zijn. Hij wist niet wat hij deed... de arme ziel. Rondom is God soms meer bezig dan we denken. Blindheid, jaloezie, onverschilligheid,.....

Naar goede gewoonte vieren wij de zondag na kerst de Heilige Familie. Terwijl we twee dagen geleden vooral nog keken naar de kleine Jezus in de kribbe, kijken we deze zondag ook naar zijn vader en moeder, naar het gezin in z’n geheel, de Heilige Familie, zoals men dat gezin van oudsher noemt. Laten we samen dit gezin aanschouwen, en laten we het gezin van vandaag spiegelen aan deze Heilige Familie. Wat maakt het gezin Maria-Jozef-Jezus zo heilig ? Daar zou veel over te zeggen zijn, maar het evangelie dat we zonet hoorden licht alvast een tip van de sluier op, in de zin dat het evangelie van vandaag een feit verhaalt dat een gezin, eender welk, op weg zet naar heiliging. We hoorden hoe Jozef en Maria met Jezus naar de tempel trokken om hun kind op te dragen aan God. Dit was zeker geen eenmalig gebeuren dat enkel dit gezin deed. Het was in die tijd, trouwens tot op heden, een gewoonte dat vrome Joden hun kinderen opdroegen aan God in de tempel, of vandaag de dag in de synagoge. En da’...

Ze dreven Stefanus de stad uit om hem te stenigen. Zo lezen we vandaag in de eerste lezing uit de Handelingen van de Apostelen. Moesten we gisteren met Kerst ons al hebben laten meeslepen door allerhande romantische beelden die ons in een zeker sfeer brachten, de lezingen van vandaag zetten al snel weer met de voeten op de harde grond. Niet voor niets plaatst de Kerk de gedachtenis aan Stefanus onmiddellijk na Kerst. Wat Stefanus namelijk meemaakt, is de uiterste consequentie van de navolging van het Kind in de kribbe. Niet dat we met z’n allen nu de marteldood moeten gaan sterven, maar het toont wel dat de trouwe liefde aan God gevolgen kan hebben. En dan moeten we spreken over kruisliefde, over consequenties, of minstens over de intentie Jezus’ kruis op te nemen wanneer de liefde dit vraagt. En de liefde vraagt dat. Heel dikwijls. Liefde vraagt keuze. Het gaat om engagement. Liefde vraagt afsterven aan een zeker oppervlakkig ik dat wilt leven voor zichzelf. Liefde leeft voor de and...

De herders gingen terug, terwijl ze God loofden en prezen om alles wat ze gehoord en gezien hadden… Zo lezen we vandaag in het evangelie. Persoonlijk heb ik een boontje voor de herders in het kerstverhaal. Zij leefden in de realiteit van het gewone leven: het waren arbeidslui, leefden niet in paleizen, leefden met de seizoenen der natuur. Hun leven was ver van romantiek, dikwijls hard en ruw, zoals het leven voor velen van ons is. Het waren mensen met haken en ogen, zoals u en ik. Mooi toch hoe deze groep van mensen de eer kreeg om als eersten, uiteraard na Maria en Jozef (en de dieren), het Kind te mogen zien, te mogen aanbidden. Geen keizers en koningen, geen vooraanstaande religieuze mensen, maar gewone eenvoudige lieden mochten als eersten het Kind bewonderen. We lezen, toen ze terug gingen, dat ze God lof brachten en prezen om alles wat ze gezien en gehoord hadden. Wat een vreugde moet hun hart gekend hebben. Lieve mensen, u die op een of andere wijze tijdens de voorbije nacht,...