H. Familie

Naar goede gewoonte vieren wij de zondag na kerst de Heilige Familie.

Terwijl we twee dagen geleden vooral nog keken naar de kleine Jezus in de kribbe, kijken we deze zondag ook naar zijn vader en moeder, naar het gezin in z’n geheel, de Heilige Familie, zoals men dat gezin van oudsher noemt.

Laten we samen dit gezin aanschouwen, en laten we het gezin van vandaag spiegelen aan deze Heilige Familie.

Wat maakt het gezin Maria-Jozef-Jezus zo heilig ?
Daar zou veel over te zeggen zijn, maar het evangelie dat we zonet hoorden licht alvast een tip van de sluier op, in de zin dat het evangelie van vandaag een feit verhaalt dat een gezin, eender welk, op weg zet naar heiliging.

We hoorden hoe Jozef en Maria met Jezus naar de tempel trokken om hun kind op te dragen aan God. Dit was zeker geen eenmalig gebeuren dat enkel dit gezin deed. Het was in die tijd, trouwens tot op heden, een gewoonte dat vrome Joden hun kinderen opdroegen aan God in de tempel, of vandaag de dag in de synagoge.
En da’s mooi, én belangrijk. In deze toewijding aan God dragen ze namelijk de diepe hoop in zich dat Gods wil in het leven van hun kind mag gebeuren. In de toewijding bidt men om genade dat God het kind zou leiden en behoeden.
In deze toewijding zit ook het engagement van de ouders om hun kinderen in een goede geest op te voeden, opdat het kind de wil van God in zijn leven zou aanvoelen. De ouders binden zich ertoe dat hun kind een mooie volwassene zou worden doorheen de opvoeding, men zal het kind leren liefhebben, leren vergeven, leren geen haat te dragen, enzomeer.
Het is een mooie en waardevolle gewoonte binnen de joodse gemeenschap.

Maar ook wij, binnen de Kerk, kennen deze toewijding, namelijk het doopsel.
Doorheen dit sacrament bieden wij ook hier ons kind aan God aan, en engageren ouders, peter en meter, en in wezen de hele kergmeenschap, zich ertoe het kind op te voeden in de geest van het evangelie, in de geest van Jezus.

Dat Maria en Jozef Jezus opdroegen aan God in de tempel draagt er zeker toe bij dat men dit gezin heilig mag noemen.
Maar dat geldt ook voor de gezinnen van vandaag die ervoor kiezen om hun kind te laten dopen. Niet dat deze gezinnen heilig zijn in de canonieke zin van het woord, maar het hart van deze gezinnen zit wel op de juiste plaats, of zo zou het moeten na een doopsel.
Men plaatst Christus aanwezig in de opvoeding, men zal het kind leren bidden, leren dat God iets kan vragen. Men zal het kind leren de Bijbel lezen en bestuderen, men zal het leren wat Kerk-zijn betekent. Men zal het leren liefhebben, vergeven, vrede doorgeven, en zo meer.

De gezinnen die hier de dag van vandaag aandacht aan geven zijn meer dan ooit echt waardevol. We leven immers in een samenleving waar het ego heel dikwijls een centrale plaats heeft, met alle gevolgen van dien. Zonder hoogmoedig te moeten zijn kan een christen hier het verschil maken. Vanuit Jezus’ inwoning zal hij leven met zijn vensters geopend naar de wereld, wetend en zich aantrekkend wat er gebeurt in de samenleving. Hij zal zich zorgen maken wanneer het niet goed gaat met de wereld, wanneer mensen al dan niet letterlijk honger hebben, wanneer er oorlog is, wanneer mensen zich van God en gebod niets meer aantrekken. Hij zal allen zien en ervaren als zijn broers en zussen die vanuit zichzelf vragen bemind te worden. De ander zal hem appelleren goed te doen.

Dergelijke gezinnen werken genezend voor de wereld. Ze zijn helend aanwezig in de samenleving. In het woord ‘helend’ horen we het woord ‘heilig’. Men brengt het heilige als het ware tegenwoordig, door verinnigd met de Heer Gods liefde aanwezig te stellen.

Laten we bidden voor onze maatschappij, voor de Kerk, voor onze gezinnen, voor onze kinderen, voor alle kinderen. Laat ons bidden dat onze moderne gezinnen haarden van vrede mogen zijn in onze samenleving. Dat het plekken mogen zijn waar men ervaart dat liefde en menslievendheid nog echt mogelijk is. Dat het huizen mogen zijn van waaruit verbindend, positief en opbouwend geleefd wordt.

Laten we ons spiegelen aan het gezin Maria-Jozef-Jezus. Laten we onze kinderen toewijden aan God, zoals Maria en Jozef dat gedaan hebben.

En laten we als ouders, meters en peters, grootouders, ja allen die op een of andere manier rond onder kinderen staan, onszelf engageren naar hen toe, om hun nabij te zijn in de geest van Jezus, opdat ze mogen leven in die voortdurende lichtende dorst naar hun grote Vriend voor het leven.

Lieve mensen, het gaat vandaag (hier in België toch) hard waaien en veel regenen. Ik zou zeggen: laat de zon schijnen binnenin, de Heer zelf. Volg met veel toewijding de eucharistieviering op tv. Moge Jezus je hart en leven verwarmen. Moge Hij ons allen aanraken in deze pandemie. Moge Hij ons hoop en licht geven.
En laten we dit ook zijn voor elkaar, verbindend en blij.

Een mooie zondag  voor ieder van u !

Van harte,
kris