dinsdag in week 1 advent
Gisteren spraken we hier nog over roeping, en het belang van het stille en volgehouden gebed om de roep van de Heer te horen en te koesteren. Vandaag spreekt Jezus over een innerlijke gesteltenis om op een goede manier in het gebed aanwezig te zijn. Hij doet dit door middel van een lofprijzing tot de Vader: 'Ik loof U, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat U deze dingen voor wijzen en verstandigen hebt verborgen, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. Ja, Vader, zo hebt U het gewild.'
Als Jezus hier spreekt over eenvoudige mensen heeft Hij het niet over wel of niet gestudeerd hebben, of door het leven gaan met of zonder kerkstatus, enz... Jezus prijst hier de mensen die 'arm zijn van geest', mensen die vanbinnen een leegte bewaren voor zijn inwoning, zijn bidden in ons.
Wanneer wij bidden is het goed dat we dat doen in deze geest; arm van geest. Je innerlijke blik richten naar God, heel gewoon, heel eenvoudig, gelovend wetend dat je staat voor zijn Aangezicht, je gevend aan Jezus in je hart die samen met u de Vader aanbidt. Het is in eenheid met Christus kijken naar de Vader, zoals Hij in Christus naar u kijkt.
Ik denk dat het belangrijk is dat we onze gebedstijd niet volproppen met enkel en alleen formulierengebeden en heilige teksten. De stilte is oh zo belangrijk. Gewoon er 'zijn', je laten beschijnen door Hem, de tijd daarvoor nemend, zoals Hij zijn tijd neemt voor u. Begrijp me niet verkeerd: is er niets fout met het breviergebed, of een ander gebed dat we ‘lezen’. Maar de stilte is onze gebedstijd mogen we niet verwaarlozen.
Deze stilte is absoluut geen garantie dat je gevoelens ontwikkelt die je als het ware verheffen. In wezen is dat zelfs helemaal niet belangrijk. Het gaat er in het gebed niet om wat wij voelen, het gaat erom dat God er is, en dat Hij ons beschijnt met Zichzelf, met zijn liefde, met zijn vrede.
Gewaar je Hem? Goed. Gewaar je Hem niet? Ook goed.
Een vrouw die zwanger is voelt soms haar kind, maar soms ook niet. Is het kind daarom minder aanwezig in haar schoot? Zo ook met ons gebed. Het gaat er niet om of wij God voelen of niet. Hij is er. We dragen Hem. Dat volstaat.
Moge de Geest ons gebed bezielen, opdat wij vanuit het dragen en beminnen van de Heer, Hem mogen baren in al ons doen en laten doorheen de dag.
kris
Zondagavond zag ik op KTO een mooie H. Mis. De bisschop die voorging vergeleek Jezus die wij verwachten met een baby in de moederschoot. De mama voelt de baby al en vaag kan de dokter met een echografie iets van het komend kindje laten zien. Zo is het ook met Jezus die komt. Hij is er al, maar we zien Hem maar vaag. Jesaja ziet ook de tijden van de komende Messias. In mooie paradijselijke beelden beschrijft hij hoe het zal zijn als de Messias komt. Deze beelden zijn niet letterlijk te verstaan, maar ze zeggen ons dat het een heerlijke tijd zal worden. En inderdaad, als Jezus komt, wordt alles anders. Hij leert ons naar God te kijken en Hij vervult ons hart met liefde, met dienstbare liefde. Dan is de mens geen wolf meer, de een voor de ander. Dan komt een nieuwe samenleving, een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Wij hebben het al mogen vernemen, de evangeliën vertellen ons van Jezus' liefdevolle optreden. In het O.T. moest men er nog naar uitkijken, wij hebben het eigenlijk al mogen zien in het evangelie. Dan is het om het uit te jubelen, zoals Jezus het deed. Want in Hem is God op aarde verschenen. Mochten wij vandaag iets door laten stralen van die onmetelijke liefde van God die in Jezus tot ons komt.
BeantwoordenVerwijderen