Onschuldige Kinderen

Vandaag moeten we het jammer genoeg hebben over onschuldige kinderen die in naam van wereldse tirannie worden afgeslacht... Vreselijk!!

Het is goed om stil te staan bij deze historische gebeurtenis. Dit gegeven is namelijk ook evangelie. Het gaat hier over vergoten onschuldig bloed, een voorafbeelding van wat er binnen een kleine dertig jaar staat te gebeuren op Calvarie. Het zijn de eerste martelaren nog voor hun Heer zelf als martelaar zal lijden en sterven op een kruis.

Laten we eens kijken naar ons eigen hart. Is daar iets te bespeuren van een soortgelijke tirannie? En dan gaat het er niet om dat we kindermoordenaars zouden zijn (laat ons hopen dat niemand dat van ons is), maar dan gaat het om het niet kunnen verdragen dat God met iets bezig is rondom ons. Zoals bij Herodes die het niet kon kroppen dat er een nieuwe 'Koning' zou geboren zijn. Hij wist niet wat hij deed... de arme ziel.

Rondom is God soms meer bezig dan we denken. Blindheid, jaloezie, onverschilligheid,... zijn zaken die ons soms in de weg staan om die werkzaamheid van God in anderen, in onze omgeving, te kunnen zien. Laat staan haar te waarderen, te stimuleren of er zelfs voor te kiezen om mee in die boot te stappen. Jammer genoeg blijven we dan dikwijls aan de kant staan, hebben angst voor mogelijk engagement, hebben schrik uit onze comfortzone te moeten treden.

In wezen gaat het over de angst onszelf te verliezen. Konden we maar de diepe vrede en vreugde bevroeden die we zullen ervaren na ons volledig te hebben toevertrouwd aan de Heer. Het zal een heus paasfeest worden; in onszelf, maar ook rondom ons. Want Pasen is er altijd voor de grotere gemeenschap.

Als God met iets bezig is dan gaat het over liefde. Meewerken met Hem is je engageren in die liefde. Christen zijn is achter Gods plan staan en je als arbeider in zijn wijngaard aanbieden. Je bewust niet engageren is eigenlijk zonde. Het is 'nee' zeggen tegen de Geest die je hart zo graag in beweging wil zetten richting Pasen.

Vandaag de dag zijn er veel mensen die zich vervelen. Ok, toegegeven, dit komt ook door corona. Het ‘in je kot moeten blijven’ is lastig voor heel veel mensen. Isolement, eenzaamheid, weemoed,… zijn heel spijtige gevolgen. Maar voor het coronaverhaal, en dit zal daarna niet anders zijn, zijn er veel mensen die zich vervelen, die niet weten wat doen, die met veel vrije tijd zitten, soms tot ’s middags in hun bed liggen met de vraag ‘Waarom zou ik opstaan?’,…  Met alle respect voor ieders persoon blijf ik dit merkwaardig vinden. Er is zoveel werk in onze samenleving. Er zijn zovele goede initiatieven die smachten naar mensen die zich engageren. Doorheen al die goede initiatieven snakt God als een bedelaar naar mensen die mee met Hem en anderen 'ja' zeggen; 'ja' op het goede, 'ja' op de liefde. Het is alsof onze samenleving te kampen heeft met verlies aan gemeenschap en solidariteit. Een merkwaardige en bedenkelijke evolutie in deze tijden waar de wereld toch steeds meer één groot dorp wordt.

Wat heeft dit nog te maken met het verhaal van de onschuldige kinderen? Wel, de tirannie die het hart van Herodes beheerste, heeft ook soms ons hart te pakken. We doden dan geen kinderen, maar we doden de mogelijkheid de Heer te ontvangen in de vele kerststallen die zich in deze wereld aanbieden. En daarmee doden we de mogelijkheid tot het uitbouwen van Gods Rijk; we doden het in onszelf, we doden het voor anderen.

Het is kersttijd. Een vreugdevol gebeuren. Maar jammer genoeg hangen er dikwijls donkere wolken boven de stal. En het wordt hoogtijd dat de hemel boven de stal weer opklaart. We moeten niet wachten tot Frank De Boosere beter weer aankondigt. Dat beter weer maken wij zelf, door ons te engageren in de liefde. Laten we met z'n allen onze verantwoordelijkheid nemen, zowel wat betreft ons daadwerkelijk engagement alsook wat betreft ons 'bidden voor'; ieder naar zijn mogelijkheden en met zijn talenten.

Mogen de evangelies handen en voeten krijgen in ons dagelijks leven.

kris