Van Woord naar leven

Het Magnificat, dat wij vandaag horen (de woorden die Maria sprak tot Elisabeth) wordt, zoals jullie weten, dagelijks in het Getijdengebed gebeden bij de verspers; het avondgebed van de Kerk. Het mooie aan het Magnificat is dat deze lofzang je meeneemt naar het hart van Maria, haar ja-woord, en, als het goed is, ook je eigen ja-woord. Velen kennen deze lofzang vanbuiten, en persoonlijk ken ik nogal wat mensen die doorheen de dag deze zang met regelmaat bidden of zingen. Het Magnificat zijn woorden die thuishoren bij de ‘armen van geest’, de anawim, de beschikbaren, zij die diep gebogen leven voor de Allerhoogste, zich toevertrouwend aan Hem, biddend dat Hij mag gebeuren, levend in zijn dienst, de tol daarvoor ‘graag’ dragend. Het Magnificat is zo rijk aan inhoud dat het je hele leven kan stuwen. En je mag op je twee oren slapen: het zal je stuwen in de goede richting. Het zal je maken tot een eenvoudig mens, tot een biddend iemand; aanbiddend in de diepe betekenis van het woord. Het ...

Een meditatie over de heilige Drie-eenheid bij de icoon van Roebliev, van de hand van Frans Mistiaen sj met de hulp van Daniël Ange, L'étreinte de feu. Een icoon kunnen wij best contempleren, dwz. biddend bekijken tot wij getroffen worden, luisteren naar wat het beeld zegt tot ons hart en zelf woorden zoeken van meeleven. Laten wij kijken en aanbidden! Lees verder onder de afbeelding Rond een tafel zitten drie Gestalten, die sterk op elkaar gelijken door hun gelaat, hun rustige houding, hun gouden vleugels, maar toch elk een eigenheid hebben. Ze verschillen van elkaar vooral in de kleuren van de kledij, in de neiging van het hoofd en in het gebaar van de handen. De vierde kant van de tafel staat open, naar ons toe, als een uitnodiging opdat wij zouden mee gaan aanzitten aan hun tafel, meespreken met Hun intiem gesprek en zelfs meedrinken van Hun beker. "Wie zijt Gij, Drie hemelse Wezens, met de reis-stok nog in uw hand, de mantel op uw schouder, de sandalen aan uw voeten, ...

Vandaag horen we Jezus Sirach zeggen in de eerste lezing: Ik richtte me op haar (de wijsheid) en door mij te reinigen heb ik haar gevonden. De reiniging is dus de sleutel om de wijsheid te vinden. Graag wil ik verwijzen naar een gebeuren uit het evangelie, waar we het het eerder deze week ook al over hadden, namelijk net voor de instelling van de eucharistie. Jezus knielt daar als Zoon van God voor de leerlingen om hen de voeten te wassen. Petrus vond dit maar niets en protesteerde. Hij vond het niet kunnen dat de Heer zijn voeten zou wassen, het zou eerder andersom moeten. En dan die prachtige woorden van Jezus: 'Als Ik je voeten niet mag wassen, kun je niet bij mij horen.' Zo staat het in de Nieuwe Bijbelvertaling. In de Willibrordvertaling staat er: 'Als je je niet door mij laat wassen, kun je mijn deelgenoot niet zijn.' Met andere woorden: Als we ons niet laten reinigen door God, door Jezus, zullen we nooit ten volle de wijsheid kennen om 'in God' te kunn...

Het evangelie van vandaag zou je kunnen samenvatten in deze enkele woorden: Jezus vervloekt een geloof dat geen vruchten kent. De verdorde vijgenboom is daarvan het symbool, en de woede die Jezus tot uiting brengt op het plein voor de tempel verwijst naar de oorzaak van dit vruchteloos geloof. Eerst die vijgenboom. Bedoeling van die boom is dat hij vijgen voortbrengt. Als hij dat niet doet, beantwoordt hij niet aan zijn roeping. Zo ook met ons, gelovigen. Bedoeling is dat ons leven vruchten voorbrengt: zuiverheid, liefde, rechtvaardigheid. Beweren christen te zijn zonder deze vruchten voort te brengen is zijn als een vijgenboom zonder vijgen. De oorzaak van dit onheil vinden we op het voorplein van de tempel. En dan gaat het over ons hart, ons diepste wezen, als ontmoetingsplaats met God. In ons heeft Hij ons verblijf, ons wilt Hij deelgenoot maken van zijn liefde. Maar als we dit gebeuren verwaarlozen, als we God niet God laten zijn, als we ons alles toe-eigenen, dan maken we onsze...

Het evangelie vandaag eindigt met: 'Meteen kon hij weer zien en hij volgde Jezus op zijn weg.' Bartimeüs riep de Heer, en bleef roepen. Waarop, zo lezen we, de Heer zich over hem ontfermde, en hem daadwerkelijk genas. En dan die mooie woorden: Hij volgde Jezus op zijn weg. Geliefde mensen, gods-ontmoeting komt van twee kanten. God ontmoet ons, en als het goed is ontmoeten wij ook Hem. Dat Hij ons ontmoet, en wel dagelijks, en in wezen voortdurend, is een feit. Dat staat zelfs los van het feit of wij in bewust-zijn Hem ontmoeten of niet. In Christus bewoont God ons, heeft Hij ons lief, raakt Hij ons aan, roept Hij ons op,… Zijn verblijf in ons is niet van passieve aard, integendeel. Zijn tegenwoordigheid is actief; een levende liefde zeg maar. Wij, van onze kant uit, zijn geroepen Hem te ontmoeten in zijn aanwezigheid. God-zij-dank moeten we Hem niet zoeken ver van ons weg… gewoon naar binnen kijken: daar is Hij. Of rondom ons: ook daar is Hij. Dit te vatten vraagt geloof; een...

Vandaag zegt Jezus tot ons: 'Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen, en wie van jullie de eerste wil zijn, zal ieders dienaar moeten zijn, want ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.' Het grote voorbeeld van dienstbaarheid is de Heer zelf. Spontaan gaan mijn gedachten naar het evangelie van Witte Donderdag. Daar lezen we dat Jezus neerknielt voor de leerlingen om hen de voeten te wassen. Gods Zoon, waar wij de neiging hebben om voor te knielen, knielt zélf neer om de voeten van zijn leerlingen te wassen. Wat een groot gebaar van God! Jezus stelt zich bij de voetwassing niet enkel op als gelijke, maar als mindere. Dat is het ware dienen, inwendig knielen voor élke mens. Niet enkel voor die mens waar we gevoelsmatig sympathie voor koesteren, maar voor élke mens, ook voor hem die we liever niet zouden zien. Bij het binnengaan van een kerk knielen veel mensen opdat J...

Geliefde mensen, in de eerste lezing, uit het boek Wijsheid van Jezus Sirach, lezen we die mooie eenvoudige woorden: ‘Prijs de Heer met je vrijgevigheid’. Wij zijn allen bewoond door God in Christus. In ieder van ons heeft Hij zijn verblijf. Elk van ons vult Hij met zijn liefde. Wat Hij vraagt is deze liefde niet voor jezelf te houden, maar deze te schenken aan het leven zoals zich dat heel concreet aandient. Je kan het vergelijken met een kruik water. Wij zijn de kruik die God gevuld heeft met zijn liefde. Gul als Hij is stroomt deze kruik over. Wat overstroomt mogen we niet verloren laten gaan. Het moet zich vertalen naar een liefde-vol leven, zowel naar de mensen toe die we ontmoeten, alsook in de dingen die doen. Ontmoet in ieder mens Christus die vraagt bemind te worden. En heb lief. Probeer de dingen die je vandaag doet (dat kunnen huishoudelijke taken zijn, studie, werk,…) te doen vanuit Gods vrede, in zijn liefde. In vrijgevigheid, zoals de eerste lezing het verwoordt. Dat ...