dinsdag in week 34 door het jaar
Iemand zei me onlangs: ‘Ik durf ’s avonds nog amper naar het Journaal te kijken… altijd maar opnieuw oorlog, terreur, en andere ellende, allemaal als gevolg van het kwaad. En nog niet gesproken over de klimaatwissel.’ Die vrouw die me dat zei is een diepgelovige vrouw, die haar Bijbel goed kent. En ze vraagt zich af, en beslist is ze niet de enige, of al dat geweld en die klimatoligische veranderingen een zekere voorbode zijn van de zogenaamde eindtijd.
Persoonlijk denk ik dat we moeten oppassen met dergelijke religieuze speculaties. Hoewel, toegegeven, wat er zich in deze dagen afspeelt… het lijkt er wel op.
Hoe dan ook, ik zou graag die enkele woorden van Jezus willen onderlijnen wanneer Hij spreekt over oorlogen en opstanden die mogelijk gaande zijn. ‘Raak dan niet in paniek’, zegt Hij. Paniek ontneemt ons de innerlijke vrede, het maakt ons angstig, het creëert chaos, het drijft uiteen. We zouden juist, samen met allen die van goede wil zijn, moeten waken over onze innerlijke vrede, over de waarde van warme broederschap, over het belang van gezamenlijk gebed. Samen zouden we – nog meer dan anders – onze jonge mensen moed moeten inspreken, met hen het ‘goede gesprek’ blijven voeren, hen helpen te ontplooien tot echt schone mensen. Ja, als gemeenschap zouden we de hoop hoog in het vaandel moeten dragen, gelovend dat uiteindelijk het goede zal winnen op het kwade, de liefde op de haat, de vrede op de oorlog, de waarheid op de leugen.
Laat ons gemeenschap vormen, ons verenigen in het goede, in dat wat schoon en edel is. Ja, laat ons mensen zijn van liefde, niet wollig bedoeld, maar evangelisch bedoeld; mensen die de goedheid van God tonen in wie ze zijn en wat ze doen, met alle consequenties dat dat met zich meebrengt.
kris
Persoonlijk denk ik dat we moeten oppassen met dergelijke religieuze speculaties. Hoewel, toegegeven, wat er zich in deze dagen afspeelt… het lijkt er wel op.
Hoe dan ook, ik zou graag die enkele woorden van Jezus willen onderlijnen wanneer Hij spreekt over oorlogen en opstanden die mogelijk gaande zijn. ‘Raak dan niet in paniek’, zegt Hij. Paniek ontneemt ons de innerlijke vrede, het maakt ons angstig, het creëert chaos, het drijft uiteen. We zouden juist, samen met allen die van goede wil zijn, moeten waken over onze innerlijke vrede, over de waarde van warme broederschap, over het belang van gezamenlijk gebed. Samen zouden we – nog meer dan anders – onze jonge mensen moed moeten inspreken, met hen het ‘goede gesprek’ blijven voeren, hen helpen te ontplooien tot echt schone mensen. Ja, als gemeenschap zouden we de hoop hoog in het vaandel moeten dragen, gelovend dat uiteindelijk het goede zal winnen op het kwade, de liefde op de haat, de vrede op de oorlog, de waarheid op de leugen.
Laat ons gemeenschap vormen, ons verenigen in het goede, in dat wat schoon en edel is. Ja, laat ons mensen zijn van liefde, niet wollig bedoeld, maar evangelisch bedoeld; mensen die de goedheid van God tonen in wie ze zijn en wat ze doen, met alle consequenties dat dat met zich meebrengt.
kris
Bepaalde fundamentalistische literatuur vulgariseert voorspellingen en berekeningen die geen vaste grond hebben in de Schrift. De Kerk spoort aan tot voorzichtigheid en bescheidenheid; daarin volgt zij Jezus, die uitdrukkelijk aan zijn ondervragers heeft gezegd dat het einde van de tijden het geheim van de Vader blijft. Behoeden wij ons derhalve zowel voor ongeduld als voor apocalyptische voorspellingen. De gedachte van God ontsnapt ons, maar zijn wil is ons bekend: Hij wil dat wij voortgaan op de weg om Hem te ontmoeten, ‘totdat Hij komt’, en dat wij naar Hem toe gaan in de vreugde van de Heilige Geest die ons influistert: “Kom, Heer Jezus” (Openbaring 22,20). Maar God wil ook dat wij geheel en al aanwezig zijn bij de nood van de mensen en bij de opbouw van de wereld. Echte vroomheid kan nooit een alibi zijn.
BeantwoordenVerwijderenDe inleidende tekst boven de eerste lezing is verwarrend. Het boek Daniël is inderdaad geschreven in de tweede eeuw v. Chr. toen koning Antiochus Epifanes de Joden het onmogelijk maakte nog hun geloof te beleven. Het boek Daniël vertelt daarom over een zekere Daniël (die naam komt ook voor in het boek Ezechiël samen met de namen Noah en Job en die drie worden voorgesteld als goede, rechtvaardige mensen, zie Ez. 14, 14) die leefde drie eeuwen vroeger ten tijde van koning Nebukadnessar van Babylon. Daniël kan, dor Gods Geest verlicht, een droom van Nebukadnessar ontwarren en uitleggen. Het beeld dat Nebukadnessar in zijn droom zag, is een beeld van vier opeenvolgende koninkrijken. Nebukadnessar staat op het hoogtepunt van zijn macht, maar het zal niet blijven duren. Het vierde koninkrijk na Nebukadnessar is van ijzer, zeer hard, onmenselijk wreed, maar dat is juist wat de auteur van het boek Daniël meemaakt in de tweede eeuw. Ook dat rijk kent zijn einde. En juist dan komt het Rijk dat God sticht, zegt de schrijver. Daarmee bemoedigt hij de gelovige Joden in de tweede eeuw met een verhaal dat zich drie eeuwen vroeger afspeelde. Dat verhaal van dat beeld dat door een onzichtbare hand geleide steen vergruizeld werd, kan ook ons bemoedigen. Als het slecht gaat - en altijd gaat het ergens slecht in de wereld, elke tijd heeft zijn kommer en kwel - dan mogen we weten dat God ook aan het werken is en Zijn Koninkrijk sticht waaraan wij mee mogen werken. Ook in Jezus' tijd was dat zo. Jezus voorspelt de verwoesting van de tempel en ook andere onheilspellende dingen, maar dat is niet het einde, zegt Jezus. Hier wordt in het Grieks het woord 'telos' gebruikt. Telos betekent zowel einde als doel. Je zou dus kunnen zeggen: oorlogen, rampen, ziektes, enz. dat moet wel gebeuren of dat gebeurt nu eenmaal, maar dat is niet het doel, niet het einddoel van alles. Te midden van alle onheil, in alle tijden, is God bezig met Zijn Rijk te stichten, een Rijk van liefde en vrede en gerechtigheid. Daar komt het op aan, daar moeten we aan meewerken. Dat is het uiteindelijke doel waarheen de aarde en de hele kosmos op weg zijn. Om het met Teilhard de Chardin te zeggen: we zijn ondanks alle onheil op weg naar het punt omega waar God alles in allen en in alles zal zijn. In Jezus' leven en sterven, vooral in Zijn verrijzenis, is al een begin gemaakt met die eindoverwinning, met dat einddoel. Laten wij aan de Heer de genade vragen dat voor ogen te houden en aan dat einddoel mee te werken, vandaag nog! Hoe doen we dat? Gewoon door goed te zijn en te beminnen, en ook door te bidden. Bidden maakt een mens pas echt goed, omdat God dan in je begint te werken met Zijn scheppende en alles omvormende liefde.
BeantwoordenVerwijderenAls we deze leuze van Johannes Berchmans tot onze lijfspreuk maken,is er geen angst voor wat komen gaat.
BeantwoordenVerwijderen‘Heiligheid bestaat niet in het verrichten van buitengewone dingen, maar in het buitengewoon verrichten van gewone dingen!’
Niet in paniek raken, het moet nu eenmaal gebeuren. Ga dat maar eens verkondigen aan de mensen die dagelijks de gevolgen van de oorlog over zich heen zien komen. Niet te pruimen voor mensen die hun kinderen een voor een gedood zien worden omdat men macht wil hebben over alles, zelfs de levens van anderen. Diep triest en om zelf niet in paniek te raken blijf ik de Heer vragen om vrede voor die mensen. Dat maakt mij rustiger en daardoor kan ik blijven vertrouwen op een betere wereld.
BeantwoordenVerwijderenLaat ons niet ontmoedigd worden Heer
BeantwoordenVerwijderenNiet in paniek raken,omwille van wat nu gebeurt ! zoals Roosje zegt!
BeantwoordenVerwijderenMaar in stilte en overgave , God, God laten zijn en zelf vol liefde voor de Ander! Heer,help ons liefde te zijn !!!!!