woensdag in week 31 door het jaar
Vandaag een oproep tot onthechting. Onthechting waarvan en waarvoor?
Wel, om een ware volgeling van Jezus te kunnen zijn.
Een volgeling zoals hier bedoeld is geen meeloper, ook geen naloper. Het is iemand die zijn hele zijn wilt schenken aan Jezus, opdat Jezus het hart van zijn bestaan zou worden. Wie volgeling van Jezus wilt zijn zal zich moeten onthechten van al die dingen die een belemmering vormen om zich op deze wijze te hechten aan de Heer.
Onthechten mogen we echter niet zien als een prestatie puur van de mens, een soort persoonlijke stunt om zo hoog mogelijk bij Jezus te scoren. Nee, dan zouden we fout bezig zijn. Jezus zélf is de ziel van de ware onthechting. Hij legt in ons zijn liefde opdat wij vanuit zijn liefde zouden groeien in de onthechting die nodig is om ‘in Hem’ te kunnen leven.
Dagelijks gebed, niet volgepropt met woorden, maar met voldoende stilte die ons in staat stelt ons te kunnen schenken aan de Heer, zal ons doen groeien in de onthechting, waar – zoals gezegd – Hij de ziel van is.
Jezus vraagt om vader, moeder, echtgenoot, kinderen, zelfs je eigen leven achter te laten. Daarmee wil Hij niet zeggen dat deze mensen, en ook je eigen leven, niet belangrijk zouden zijn. Hij vraagt om hen te benaderen vanuit je keuze voor Hem. En je zult misschien merken dat je deze mensen, en ook je eigen leven, dan op een heel nieuwe wijze zult gaan beminnen: niet vanuit jezelf, maar vanuit Jezus die in je woont. En dat is wezenlijk anders.
En ja, dan moeten we spreken over kruis, zoals Jezus dat doet vandaag: ‘Wie niet zijn kruis draagt en mij op mijn weg volgt, kan niet mijn leerling zijn.’ Het kruis is het teken bij uitstek van een totaal gegeven liefde. En dat is wat Jezus vraagt. Da’s geen klein bier, integendeel. Da’s een levensopdracht, van dag op dag, met vallen en weer opstaan.
Laten we nooit vergeten dat we op deze weg er niet alleen voor staan. Jezus is met ons, als Heer en Broer. En telkens als we vallen zal Hij ons in zijn barmhartigheid weer optillen.
Hij die zelf deze weg tot het uiterste is gegaan, zal ons de moed en de kracht geven Hem daarin te volgen. Hij zal deze weg in ons opnieuw gaan, ons opnemend in zijn ja-woord tot de Vader, ten bate van Kerk en wereld.
Laten we volgelingen zijn, worden, van de Heer.
kris
Wel, om een ware volgeling van Jezus te kunnen zijn.
Een volgeling zoals hier bedoeld is geen meeloper, ook geen naloper. Het is iemand die zijn hele zijn wilt schenken aan Jezus, opdat Jezus het hart van zijn bestaan zou worden. Wie volgeling van Jezus wilt zijn zal zich moeten onthechten van al die dingen die een belemmering vormen om zich op deze wijze te hechten aan de Heer.
Onthechten mogen we echter niet zien als een prestatie puur van de mens, een soort persoonlijke stunt om zo hoog mogelijk bij Jezus te scoren. Nee, dan zouden we fout bezig zijn. Jezus zélf is de ziel van de ware onthechting. Hij legt in ons zijn liefde opdat wij vanuit zijn liefde zouden groeien in de onthechting die nodig is om ‘in Hem’ te kunnen leven.
Dagelijks gebed, niet volgepropt met woorden, maar met voldoende stilte die ons in staat stelt ons te kunnen schenken aan de Heer, zal ons doen groeien in de onthechting, waar – zoals gezegd – Hij de ziel van is.
Jezus vraagt om vader, moeder, echtgenoot, kinderen, zelfs je eigen leven achter te laten. Daarmee wil Hij niet zeggen dat deze mensen, en ook je eigen leven, niet belangrijk zouden zijn. Hij vraagt om hen te benaderen vanuit je keuze voor Hem. En je zult misschien merken dat je deze mensen, en ook je eigen leven, dan op een heel nieuwe wijze zult gaan beminnen: niet vanuit jezelf, maar vanuit Jezus die in je woont. En dat is wezenlijk anders.
En ja, dan moeten we spreken over kruis, zoals Jezus dat doet vandaag: ‘Wie niet zijn kruis draagt en mij op mijn weg volgt, kan niet mijn leerling zijn.’ Het kruis is het teken bij uitstek van een totaal gegeven liefde. En dat is wat Jezus vraagt. Da’s geen klein bier, integendeel. Da’s een levensopdracht, van dag op dag, met vallen en weer opstaan.
Laten we nooit vergeten dat we op deze weg er niet alleen voor staan. Jezus is met ons, als Heer en Broer. En telkens als we vallen zal Hij ons in zijn barmhartigheid weer optillen.
Hij die zelf deze weg tot het uiterste is gegaan, zal ons de moed en de kracht geven Hem daarin te volgen. Hij zal deze weg in ons opnieuw gaan, ons opnemend in zijn ja-woord tot de Vader, ten bate van Kerk en wereld.
Laten we volgelingen zijn, worden, van de Heer.
kris
Paulus heeft Jezus toch goed begrepen. Hij ziet duidelijk dat het Jezus te doen was en is om de liefde. Jezus bracht in die harde eisen van de Thora en in de ruwe zeden van de Oudheid de liefde. Wie zijn naaste bemint, zegt Paulus, vervult de hele Wet. En hij geeft een paar voorbeelden ter verduidelijking. Echtbreken is eigenlijk je partner niet meer graag zien, een ander boven je partner plaatsen. Zoals Vicky Leandros zong: 'Tu t'en vas, l'amour a pour toi le sourire d'une autre'. Voor ons priesters zou het betekenen: als wij willen trouwen, dan is Jezus ons niet meer voldoende. Dat vind ik voor mezelf altijd erg als ik gedachten of gevoelens heb van verliefdheid. Niet doden. Doden is ook een ander niet graag zien of zelfs haten. Die ander is niet meer je broer of zus, die ander moet weg, want hij of zij loopt je in de weg. Wie liefheeft, zal niemand doden. Zelfs abortus of euthanasie zijn een gebrek aan liefde. Het gaat in beide gevallen om mensen die wij niet meer willen dragen. Men ziet het echter vaak anders: waarom moet iemand afzien, vraagt men dan. Of waarom moet een vrouw ongewenst opgezadeld zitten met een kind dat ze niet wil? We moeten hier niemand veroordelen, maar de liefde kan hier toch nog wel groeien! Stelen. Waarom zou ik iets nemen van een broer of zus dat niet van mij is? Waarom zou ik belastingen ontduiken? Waarom zou ik het ziekenfonds of de staat bedriegen? Dan heb ik geen liefde voor de armsten in de samenleving. Begeren. Waarom zou ik de vrouw of de man van een ander begeren? Waarom zou ik jaloers zijn van iets dat een ander bezit? Ik ben geroepen om die ander, hoe rijk hij of zij ook is, graag te zien en niet om hem of haar het leven zuur te maken door mijn jaloersheid die een vorm van hebzucht is. De liefde doet de ander geen enkel kwaad. Daar gaat het om in elke wetgeving: dat we niemand kwaad doen. Toch vermag alleen de liefde dat. Daarvoor moet ik wel mezelf wat aan de kant zetten, mijn eigen leven wat haten, dat wil eigenlijk zeggen: mezelf minder graag zien. De ander is hoger dan ik. Zo moet ik leven. Maar dat kan ik alleen als ik met Jezus God bemin boven alles. Daarvoor zal ik moeten bidden. Dat is wat Jezus noemt: Ervoor gaan zitten, een begroting maken...
BeantwoordenVerwijderenDàt is alweer "klare taal"!
BeantwoordenVerwijderenLiefhebben ,beminnen ...de anderen "hoger achten dan jezelf"
Dàt kan ik "alléén" als ik mét Jezus God... Zijn en onze Vader bemin boven alles !
En Hem zoeken en vinden in de "stilte van ons eigen hart "!
Dankjewel Pr. Daniël!
Kris, Daniël, J.V.E. dank voor die klare taal ! Dé taal van Kristus' Blijde Boodschap :" wie niet zijn kruis draagt en mij op mijn weg volgt,kan mijn leerling niet zijn "
BeantwoordenVerwijderenMet stille liefde , gegeven , ook in grijze momenten ,doch diepe liefde van Hem en voor de Ander !!!