donderdag in week 34 door het jaar
Vandaag hoorden we in de eerste lezing het verhaal van Daniël in de leeuwenkuil. Sterk en mooi verhaal. Het is een verhaal van godsvertrouwen; een ongelofelijk sterk vertrouwen in de bescherming die God biedt wanneer je je rotsvast aan Hem overgeeft. Het is een verhaal dat een goede afloop kent. Tenminste toch voor Daniël, iets minder voor hen die hem hadden aangeklaagd.
Beslist zijn er heden ten dage ook nog mensen die leven met een dergelijk rotsvast vertrouwen in God. Misschien kent u iemand in uw omgeving, of bent u dat zelf wel.
Het komt erop neer trouw te zijn aan God en zijn gebod. Vertrouwen heeft in wezen immers te maken met trouw; in dit geval trouw aan de Vader. Trouw ondanks mogelijke tegenslagen of zelfs vervolgingen (onder welke vorm ook). Het is geloven in de onmetelijke goedheid van God, gelovig wetend dat de liefde in zijn naam altijd het laatste woord zal hebben: is het niet op deze wereld, dan is het in het hemels leven.
Ons groot voorbeeld is natuurlijk dat van onze Broer en Heer: Jezus. Wetend waar Hij voorstond liep Hij niet weg van de weg die Hij moest gaan: namelijk de weg van de trouw. Zelf zag Hij het niet echt zitten: ‘Vader, laat deze beker aan mij voorbij gaan’, bad Hij. ‘Maar niet zoals Ik het wil, maar zoals Gij het wilt’, bad Hij verder. Jezus’ trouw ging veel verder dat wat Hij zelf dacht aan te kunnen. Hij geloofde dat God het beste met Hem en de mensheid voorhad, dus zei Hij ‘ja’. Dat zei Hij trouwens altijd en overal. Maar dus ook daar in de Hof van Olijven. Vrucht: geseling, kruisweg, moord. Maar ook: opstanding, verlossing, vrede, vreugde, navolging, Kerk, verkondiging; geen goedkope begrippen, maar vruchten die wel degelijk voortkwamen en voortkomen vanuit het ja-woord van Jezus tot de Vader.
Wij mogen in Jezus’ naam hetzelfde ‘ja’ uitspreken. Meer: Jezus wil ons zo in zich opnemen dat we deelgenoot worden van zijn eigen ja-woord tot de Vader. Hij wil van ons mensen maken die trouw zijn zoals Hij dat was, die kunnen liefhebben zoals Hij dat deed en doet. Hij wil zo in ons tot leven komen dat we ten diepste beeld worden van de Vader.
Jezus spreekt ons vandaag doorheen het evangelie wat ons te wachten staat. Hij toont ons apocalyptische beelden, niet met als doel ons angstig te maken, maar juist met de bedoeling dat we ons vertrouwen in God sterker zouden beleven, zelfs zo dat we werkelijk uitkijken naar Hem: hier op aarde, en ja, ook op ons sterfbed. Is het bij Hem terecht komen (na ons aards sterven) een mooie vredevolle theorie die we in ons hoofdje hebben opgebouwd, of mag het een levende werkelijkheid zijn die ons nu reeds echte vrede geeft en waarnaar we ten diepste uitkijken...
Ik zou willen afsluiten met woorden van paus Franciscus die hij in 2017 uitsprak op het Sint-Pietersplein te Rome tijdens een wekelijke audiëntie, waar hij sprak over het christelijke geloof, hoe dat kan helpen om de dood te beter begrijpen en de hoop op de verrijzenis levendig te houden. Indien wij dicht bij God blijven, en in het bijzonder door onze solidariteit met de armen en de kwetsbaren, dan hoeven wij niet bang te zijn voor de dood, zo sprak hij. Wij kunnen de dood dan gemakkelijker begrijpen als een deur naar de hemel en naar de vreugde van het eeuwige leven.
“Wie de naastenliefde beoefent hoeft niet bang te zijn voor de dood, omdat hij zijn blik heeft gericht op de wonden van zijn broeders en de dood kan overwinnen door de liefde van Jezus Christus. (...) De opstanding van Jezus schenkt niet enkel de zekerheid van een leven na de dood, maar verlicht eveneens het mysterie van de dood. Indien wij verenigd met en trouw aan Christus blijven, dan kunnen wij zelfs de overgang naar de dood sereen en met hoop tegemoet treden. Zo kunnen wij ons voorbereiden op een ander leven, waarin wij verenigd zijn met de Hemelse Vader.”
kris
Beslist zijn er heden ten dage ook nog mensen die leven met een dergelijk rotsvast vertrouwen in God. Misschien kent u iemand in uw omgeving, of bent u dat zelf wel.
Het komt erop neer trouw te zijn aan God en zijn gebod. Vertrouwen heeft in wezen immers te maken met trouw; in dit geval trouw aan de Vader. Trouw ondanks mogelijke tegenslagen of zelfs vervolgingen (onder welke vorm ook). Het is geloven in de onmetelijke goedheid van God, gelovig wetend dat de liefde in zijn naam altijd het laatste woord zal hebben: is het niet op deze wereld, dan is het in het hemels leven.
Ons groot voorbeeld is natuurlijk dat van onze Broer en Heer: Jezus. Wetend waar Hij voorstond liep Hij niet weg van de weg die Hij moest gaan: namelijk de weg van de trouw. Zelf zag Hij het niet echt zitten: ‘Vader, laat deze beker aan mij voorbij gaan’, bad Hij. ‘Maar niet zoals Ik het wil, maar zoals Gij het wilt’, bad Hij verder. Jezus’ trouw ging veel verder dat wat Hij zelf dacht aan te kunnen. Hij geloofde dat God het beste met Hem en de mensheid voorhad, dus zei Hij ‘ja’. Dat zei Hij trouwens altijd en overal. Maar dus ook daar in de Hof van Olijven. Vrucht: geseling, kruisweg, moord. Maar ook: opstanding, verlossing, vrede, vreugde, navolging, Kerk, verkondiging; geen goedkope begrippen, maar vruchten die wel degelijk voortkwamen en voortkomen vanuit het ja-woord van Jezus tot de Vader.
Wij mogen in Jezus’ naam hetzelfde ‘ja’ uitspreken. Meer: Jezus wil ons zo in zich opnemen dat we deelgenoot worden van zijn eigen ja-woord tot de Vader. Hij wil van ons mensen maken die trouw zijn zoals Hij dat was, die kunnen liefhebben zoals Hij dat deed en doet. Hij wil zo in ons tot leven komen dat we ten diepste beeld worden van de Vader.
Jezus spreekt ons vandaag doorheen het evangelie wat ons te wachten staat. Hij toont ons apocalyptische beelden, niet met als doel ons angstig te maken, maar juist met de bedoeling dat we ons vertrouwen in God sterker zouden beleven, zelfs zo dat we werkelijk uitkijken naar Hem: hier op aarde, en ja, ook op ons sterfbed. Is het bij Hem terecht komen (na ons aards sterven) een mooie vredevolle theorie die we in ons hoofdje hebben opgebouwd, of mag het een levende werkelijkheid zijn die ons nu reeds echte vrede geeft en waarnaar we ten diepste uitkijken...
Ik zou willen afsluiten met woorden van paus Franciscus die hij in 2017 uitsprak op het Sint-Pietersplein te Rome tijdens een wekelijke audiëntie, waar hij sprak over het christelijke geloof, hoe dat kan helpen om de dood te beter begrijpen en de hoop op de verrijzenis levendig te houden. Indien wij dicht bij God blijven, en in het bijzonder door onze solidariteit met de armen en de kwetsbaren, dan hoeven wij niet bang te zijn voor de dood, zo sprak hij. Wij kunnen de dood dan gemakkelijker begrijpen als een deur naar de hemel en naar de vreugde van het eeuwige leven.
“Wie de naastenliefde beoefent hoeft niet bang te zijn voor de dood, omdat hij zijn blik heeft gericht op de wonden van zijn broeders en de dood kan overwinnen door de liefde van Jezus Christus. (...) De opstanding van Jezus schenkt niet enkel de zekerheid van een leven na de dood, maar verlicht eveneens het mysterie van de dood. Indien wij verenigd met en trouw aan Christus blijven, dan kunnen wij zelfs de overgang naar de dood sereen en met hoop tegemoet treden. Zo kunnen wij ons voorbereiden op een ander leven, waarin wij verenigd zijn met de Hemelse Vader.”
kris
Nog een verhaal over Daniël om de mensen te bemoedigen in die moeilijke dagen ten tijde van koning Antiochus Epifanes. Daniël wordt in de leeuwenkuil geworpen omwille van zijn geloof en Godsaanbidding. Maar de leeuwen doen hem geen kwaad. De oude kerkvaders zoals Ireneüs zeggen hierover dat Daniël a.h.w. als rechtvaardige en onschuldige herkend wordt door die wilde beesten. Ze doen hem geen kwaad. Het paradijs komt eventjes terug en ook de nieuwe schepping die Jezus zal brengen, wordt hier al eventjes werkelijkheid. Het is alsof het al Advent is midden deze laatste week van het liturgisch jaar wanneer alles wijst op het einde. Jesaja zal zeggen: ‘Dan steekt de zuigeling zijn handje in het nest van de slang; koe en berin hebben vriendschap gesloten, hun jongen liggen bij elkaar, een kleuter kan ze weiden’ (Jes. 11, 6-8). Als de mens leeft in harmonie met God, zoals Daniël, dan doen ook de wildste dieren geen kwaad meer. God zendt Zijn engel om de leeuwen te muilbanden en zoet te houden. In het parallelle verhaal van de drie jongelingen in de vuuroven zag de koning i.p.v. drie mannen er vier ongehinderd in het vuur wandelen, en de vierde geleek op een godenzoon (Dan. 3, 25). Het is Jezus die als Mensenzoon al nabij was in die moeilijke dagen van Daniël in Babylon en Perzië, maar ook in de dagen van Antiochus Epifanes.
BeantwoordenVerwijderenJezus heeft het over het einde van Jeruzalem. Het worden moeilijke tijden die in het jaar 70 werkelijkheid worden. Als Lucas dat schrijft, heeft hij het al meegemaakt of hij zit er middenin. Jeruzalem wordt door de heidenen vertrapt en de zon, maan en sterren die anders in grote rust verkeren, verbleken. Het is een beeld van wat de mensen rust geeft en licht, dat nu wegvalt. De mensen besterven het van schrik. Ik denk dan aan tijden van oorlog, zoals in de vorige eeuw ook bij ons. Ook dan was er angst en groot verdriet. Maar dan komt de Mensenzoon op een wolk, d.w.z. van bij God. Midden in de grootste miserie mogen we onze hoofden opheffen naar omhoog. Om het met de woorden van een mooi lied van Claudia De Breij te zeggen, we mogen roepen: ‘Als de oorlog komt en als ik dan moet schuilen, mag ik dan bij jou? Als het onweer komt en als ik dan bang ben, mag ik dan bij jou? Als de avond valt en ’t is mij te donker, mag ik dan bij jou? Als het einde komt en als ik dan bang ben, mag ik dan bij jou? Als het einde komt en als ik dan alleen ben, mag ik dan bij jou?’ Als we deze woorden tot een gebed maken in moeilijke tijden, dan zendt God Zijn engel om ons te bewaren. Dan komt zelfs Jezus, midden onze grote ellende en angst, naar ons toe. Als de tijden moeilijk zijn, als ons leven in gevaar is, dan is Jezus bij ons. Hij komt a.h.w. zoals eertijds weer over het water naar ons toe, als zelfs het scheepje van de Kerk dreigt te vergaan. Jezus is er altijd. Laten we niet vrezen, voor niets, voor niemand.
de dood is de verlossing uit het leven
BeantwoordenVerwijderenals mijn leven hier dood loopt, mag ik dan bij jou thuis komen ?
BeantwoordenVerwijderenMag ik dan bij Jou thuiskomen?
BeantwoordenVerwijderenRijke illustratie van de trouw van God !!!!!Oud Verbond- Nieuw verbond- het NU-mag ik dan door de angst heen thuis komen in de TROUW van God !
BeantwoordenVerwijderenDiepe dank aan Kris, Daniël, Stefaan, en anoniemen