woensdag in week 34 door het jaar

Wanneer we ons op geloofsvlak bedreigd voelen, hebben we al vlug de neiging om ons te gaan verdedigen, alsof de Heer zelf bedreigd wordt. Uit liefde willen we het dan voor Hem opnemen. Willen 'we'... En daar gaan we dikwijls de fout in. 'We' willen het doen... En Jezus dan? Krijgt Hij nog ruimte om te spreken, te handelen? We eigenen ons de verdediging toe, nemen het zelf in handen, eisen zelfs het recht op.

Jezus is duidelijk: ‘Bedenk dat jullie je verdediging niet moeten voorbereiden. Want Ik zal jullie woorden van wijsheid schenken die door geen van je tegenstanders kunnen worden weerstaan of weersproken’.

De wijsheid waar Jezus hier over spreekt is de wijsheid van God, de wijsheid van de Geest; een wijsheid als gave. Wat moeten we ons bij deze gave voorstellen? Is het een soort geheim wapen van de christen? We moeten ons van dat wapen het tegenovergestelde voorstellen van de gewone menselijke wapens. De wapens van de heilige Geest doden, maar niet de tegenstander. Ze doden het eigen moordende 'ik' dat uit is op mogelijke vergelding en wraak. Deze laatste wil zichzelf redden, wil zijn redding niet overlaten aan God. God wil niet anders dan zijn liefde openbaren, ook doorheen onze woorden. Dit laatste vraagt echter van ons overgave in de meest diepe betekenis van het woord. Het betekent je geven aan het vuur van de Geest, aan de gaven die God in je hart legt. Dit laatste is een absolute noodzakelijkheid willen we de woorden van de Heer spreken, willen we toelaten dat God zijn liefde openbaart doorheen onze woorden.

Allemaal makkelijk gezegd…
Maar hoe komen we tot deze overgave ?

Wel, het volgehouden dagelijks gebed, het gedisciplineerd ’s morgens opstaan om te bidden, de nodige tijd nemen om stil te zijn,… zijn sleutels om tot deze innerlijke armoede te komen. Het doet pijn om vroeger dan nodig is op te staan voor gebed (ach, we draaien ons allemaal zo graag nog eens om… niet?), maar het is een goede pijn, zeker wanneer we haar in liefde beleven. Gebed heeft in wezen immers te maken met liefde voor de Geliefde. Wie verliefd is op God, bij wijze van spreken, zal graag vroeg opstaan, ook al kost het moeite. Vroeger zou men dat ‘offer’ hebben genoemd. Ik weet niet hoe we het nu moeten noemen. Misschien is ‘offer’ nog niet zo’n slecht woord.
Hoe dan ook, het dagelijks gebed stelt ons in staat innerlijk arm te worden, wat in wezen gave is. Langzaam maar zeker zal God ons hele zijn tot zich trekken om van Hem de gave van armoede te kunnen ontvangen. Deze innerlijke armoede zal ons in staat stellen instrumenten te worden van God, zowel tijdens ons bidden als in ons doen en laten doorheen de dag, alsook doorheen onze woorden, waar het vandaag in het evangelie over gaat. We hoeven, wanneer mensen komen discussiëren, of ons zelfs mishandelen of vervolgen (waarover het evangelie van vandaag spreekt), onze antwoorden niet te geven vanuit ons allerindividueelste ikje los van de Heer. Nee, we mogen vanuit Gods liefde zijn woorden spreken, zijn daden doen, Christus liefde belichamen.

Laat ons spreken en handelen in de Geest, in de liefde en de barmhartigheid van de Heer.