dinsdag in week 6 door het jaar

GODS HARD, BEWOGEN DOOR DE WERELD

(Bij Gen 6, 5-8 + 7, 1-5 + 10)

De Heer zag dat de mensen op aarde zeer slecht waren, zo lezen we in de eerste lezing. Hun daden en gedachten waren doordrenkt van kwaad. Tot in het diepst van zijn hart was God gegriefd, zo staat er. Hij, die de mens met liefde en zorg had geschapen, zag hoe deze zich van Hem had afgekeerd. Zijn toorn werd zichtbaar in de zondvloed.

Ook Jezus toonde soms toorn. Denk aan het moment waarop Hij de handelaars uit de tempel verdreef. Zijn heilige woede was geen blinde razernij, maar een vurige oproep tot bekering, tot eerbied voor het huis van de Vader.

Gods toorn is nooit willekeurig, maar altijd doordrongen van gerechtigheid en liefde. Het is de pijn van een Vader die ziet hoe zijn kinderen verloren lopen.

Hoe zou God vandaag naar de wereld kijken? Zou Hij weer boos zijn?

Oorlogen en geweld verscheuren immers landen en gezinnen. Miljoenen lijden onder terreur en conflict. De schepping, bedoeld als een plaats van vrede, wordt getekend door bloedvergieten. Erg toch!
Egoïsme en onverschilligheid nemen toe. Veel mensen leven steeds meer voor zichzelf, terwijl kwetsbaren aan hun lot worden overgelaten. Liefde en barmhartigheid lijken vaak plaats te maken voor kille zelfzucht.
Uitbuiting en moderne slavernij bestaan nog steeds. Mensen worden misbruikt, gedwongen om onder onmenselijke omstandigheden te werken.
Milieuverwoesting tast Gods schepping aan. Bossen verdwijnen, oceanen stijgen, dieren sterven uit. De aarde, toevertrouwd aan de mens, wordt uitgebuit en verwaarloosd.
Oneerlijke verdeling van rijkdom maakt de kloof tussen arm en rijk ondragelijk. Terwijl sommigen in overvloed leven, lijden anderen honger en dorst. Godgeklaagd!
Leugens en manipulatie vervormen de waarheid. Fake news, verdraaide feiten en misleiding heersen in politiek, media en sociale netwerken. Waarheid wordt een schaars goed.
Onrechtvaardigheid in rechtssystemen zorgt ervoor dat machtigen beschermd worden, terwijl de zwakken nauwelijks gehoord worden.
Afname van morele waarden ondermijnt respect en solidariteit. Wat ooit als heilig werd beschouwd, wordt nu genegeerd of bespot. Genot en oppervlakkigheid vervangen diepere waarden.
Verharding van de samenleving leidt tot haat, polarisatie en verdeeldheid. In plaats van dialoog en begrip, kiest men vaak voor strijd en verwijdering.
Afkeer van God en geloof neemt toe. In vele delen van de wereld wordt God uit het leven gebannen waarmee ook de diepere zingeving verdwijnt.
Racisme blijft een wonde in de samenleving. Mensen worden beoordeeld op huidskleur of afkomst, in plaats van op hun hart en hun menszijn.
En zo kunnen we doorgaan.

Ja, misschien is God heel boos als Hij naar 'beneden' kijkt.
Maar – als dat een troost mag zijn – hoezeer de zeespiegel ook stijgt door de klimaatverandering, God heeft beloofd de aarde nooit meer op die manier te vernietigen. ‘Nooit zal er meer een zondvloed komen om de aarde te vernietigen.’ (Gen. 9, 11). Hij zal immers een Verbond sluiten tussen Hem en de mens.

Maar dat is voor verder in het boek Genesis.
Terug naar de lezing van vandaag.

Misschien moeten we ons spiegelen aan de figuur van Noach. Hij was rechtvaardig in een verdorven wereld. Hij wandelde met God, bleef trouw, en gehoorzaamde. Op Gods woord bouwde hij de ark. Hij luisterde naar Gods stem.

Kunnen wij vandaag ook een ark bouwen? Niet van hout, maar van gemeenschap. Kan de Kerk die ark zijn? Een plaats van veiligheid in een wereld vol stormen. Een plaats waar Gods liefde woont, waar mensen samen lof zingen en in geloof en barmhartigheid leven. Maar anders dan in Noachs tijd mag deze ark niet gesloten blijven. We mogen naar buiten treden, Gods liefde uitdragen, zijn licht laten schijnen in de duisternis.

Geliefde mensen, laten we niet bang zijn voor het kwaad in de wereld. Wij zijn immers - als het goed is - dragers van het Evangelie, van hoop en vrede. Laten we met fierheid en waardigheid die Blijde Boodschap uitdragen door daad en woord, in diep vertrouwen dat God ons draagt en leidt. Laten we dus leven als kinderen van het Licht.

De Heer is immers met ons, en met alle mensen van goede wil, alle dagen, tot aan de voleinding van de wereld.

Laten we bidden

Goede en rechtvaardige God,
uw liefde heeft ons geschapen, uw barmhartigheid draagt ons. Toch zien wij hoe het kwaad woekert, hoe onrecht en zelfzucht de wereld tekenen. Harten worden hard, waarheid wordt verdraaid, de zwakken worden vergeten. Heer, open onze ogen voor uw licht, maak ons tot werkers van gerechtigheid en dragers van hoop. Laat ons niet moedeloos worden, maar vervul ons met heilige ijver, opdat wij uw stem horen en uw weg bewandelen. Geef ons de moed om standvastig te blijven, zoals Noach, de wijsheid om uw wil te onderscheiden, en de kracht om een toevlucht te zijn voor hen die verloren dreigen te gaan. Mogen wij bouwen aan een gemeenschap geworteld in uw liefde, een plek waar geloof, barmhartigheid en vrede mogen wonen.
Blijf bij ons, Heer, leid ons door stormen en duisternis, en wees onze houvast, vandaag en alle dagen, tot wij U eens van aangezicht tot aangezicht mogen ontmoeten.
In uw naam. Amen.

Geliefde mensen, laten we de moed niet verliezen, maar als dragers van het Licht standvastig blijven in geloof, hoop en liefde, en zo Gods warmte en barmhartigheid uitstralen in deze wereld.
Een toegewijde dinsdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

De wereld kent veel duisternis, maar ieder van ons draagt een vonk van licht in zich. Waar kun jij, heel concreet, een straal van hoop brengen - door een gebaar van liefde, een woord van troost of een daad van gerechtigheid? Sta stil bij hoe jij een stukje van Gods licht kunt laten schijnen.