donderdag in week 7 door het jaar

GODS BARMHARTIGHEID ... GEEN VRIJBRIEF VOOR DE MENS

Zeg niet: ‘Zijn erbarmen is groot, Hij zal mij al mijn zonden vergeven.’
Zo lezen wij vandaag bij Jezus Sirach.

Het is en blijft waar: God is barmhartig. Dat is de kern van de Bijbel, een boodschap die zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament weerklinkt. Ook binnen het Jodendom en de Islam wordt deze waarheid hoog in het vaandel gedragen: God is een barmhartige God.
Te allen tijde is Hij bereid de mens, die zich van Hem heeft afgekeerd, weer in zich op te nemen. Dat is liefde. Dat is God.
Wat zouden we zijn zonder Hem...

Maar – en daar gaat het bij Jezus Sirach over – het feit dat God barmhartig is, mag voor ons geen voorwendsel zijn om het kwaad te relativeren. Want God vergeeft toch, zou je kunnen zeggen...

Inderdaad, Hij vergeeft, maar...

Het Woord uit de Schrift, dat we – als het goed is – dagelijks tot ons nemen, leert ons God kennen en in Hem handelen. Het toont ons hoe we als christenen in God moeten leven, zowel inhoudelijk als in onze daden. We mogen ervan uitgaan dat we meer ‘weten’ dan we vermoeden. En juist omdat we het ‘weten’, dragen we een immense verantwoordelijkheid.
Bijvoorbeeld: delen met wie minder heeft. We weten dat. Het doen is nog iets anders.
Wie weet, kan niet meer zeggen dat die van niets wist – die wéét het immers. En wie het weet, kan niet zomaar doen wat die wil. En dat is nu juist zonde: weten hoe het zou moeten en het toch niet doen.
Lauwheid is nog iets anders, maar daar gaat het nu niet over. Het gaat over bewust ‘nee’ zeggen, terwijl je weet dat je ‘ja’ zou moeten zeggen en daar ook toe in staat bent.

Een merkwaardig gegeven is dat we hier allemaal mee worstelen. We zeggen soms ‘nee’, terwijl we heel goed weten dat we anders zouden moeten handelen. Dat gevecht is ons allen eigen. Zelfs de grote Paulus kende deze strijd, zoals we lezen in het Bijbelcitaat van vandaag. Het is menselijk. De mens is in dat opzicht iets eigenaardigs.

Laten we alert zijn voor het duiveltje dat in het oor van onze ziel fluistert dat toegeven aan het kwaad niet zo erg is. Datzelfde duiveltje wil ons maar al te graag laten geloven dat God zo groot is dat Hij ons telkens opnieuw wel zal vergeven. Dus doe maar...
Dat God steeds bereid is te vergeven, is waar. Maar dit mag geen excuus zijn om onze ‘nee’-woorden, of onze neiging daartoe, vrij spel te geven.

Laten we kiezen voor een volmondig ‘ja’, in het geloofsbesef dat dit de weg is die God met ons wil gaan. Jezus, die dit ‘ja’ belichaamt, wil deze weg met ons bewandelen. Laten we ons aan Hem toevertrouwen, zodat Hij met ons, in ons en door ons zijn ‘ja’ steeds opnieuw kan laten klinken.

Laten we bidden

Goede God,
geef ons een open hart
en een waakzaam geweten,
dat wij niet wegkijken
van wat wij diep vanbinnen weten.
Sterk ons om het goede te kiezen,
en met moed te handelen naar uw waarheid.
In Christus, onze Heer.
Amen.

Geliefde mensen, laten we ons geweten met vreugde omarmen en doen wat goed is.
Een toegewijde donderdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Neem de tijd om stil te staan bij wat je diep vanbinnen weet, maar soms toch uitstelt. Ben je bereid dit biddend neer te leggen in de schoot van de Heer? Vraag Hem je aan te raken met zijn liefde en je de kracht te geven om het goede te doen. Hij is ons meer nabij dan we doorgaans vermoeden.