maandag in week 5 door het jaar

SCHEPPING IN WORDING
(Bij Gen 1, 1-19)

Elke dag van de schepping – zo lezen we vandaag in Genesis – eindigt met dezelfde instemmende woorden: "En God zag dat het goed was." Een zinnetje doordrongen van goddelijke voldoening, van scheppingskracht en van een liefdevolle blik op wat ontstaan is. Dit is geen oppervlakkige goedkeuring, geen neutrale constatering. Wat God maakt, wat Hij tot leven roept, is niet slechts goed in menselijke termen – het is door en door goed, onvergelijkbaar in zijn volmaaktheid, een weerspiegeling van zijn eigen wezen.

Wij, als mensen, zijn deel van die schepping. Niet als toevallige toeschouwers, maar als medescheppers, geroepen om met ons leven iets van dat goddelijke licht te weerspiegelen. Wij leven, werken, bouwen, dromen, beminnen, struikelen en staan opnieuw op. Elke dag biedt ons de kans om opnieuw vorm te geven aan ons bestaan, om in de chaos van het alledaagse iets van de goddelijke orde te ontdekken.

Soms echter voelt het leven als de aarde vóór de schepping: woest en leeg, vormloos en duister. Er zijn momenten waarop we verloren lopen, waarop we de richting niet zien, waarop alles zinloos lijkt. Maar laten we niet vergeten: ook in die oervorm van chaos zweefde Gods Geest. Ook in onze onzekerheid, in onze broosheid en in onze gebrokenheid is Hij daar, wachtend, scheppend, roepend tot iets nieuws.

Durven we ons toevertrouwen aan die scheppende kracht? Durven we geloven dat er ook in ons iets nieuws kan ontstaan, dat God in ons werkt, dat Hij ons telkens opnieuw uitroept uit de duisternis naar het licht? Kunnen we ons leven zien als een medewerken aan zijn grootse plan, als een kans om schoonheid en goedheid voort te brengen, niet alleen voor onszelf, maar voor de wereld om ons heen?

Elk gebaar van liefde, elke daad van barmhartigheid, elk moment van vergeving en oprechtheid voegt iets toe aan die schepping die nog altijd in wording is. Ons handelen, onze woorden, onze intenties – ze hebben betekenis, ze maken deel uit van een groter geheel. Misschien ligt daarin wel de diepste roeping van ons bestaan: dat wij dragers mogen zijn van Gods liefde, dat ons leven een weerklank mag zijn van zijn goedheid, een zicht- en tastbare weerspiegeling van zijn goddelijke vreugde.

Laten we bidden

Heer, bron van leven,
uw woord bracht licht in de duisternis,
orde in de chaos,
leven waar niets was.

Wek ook in ons een nieuw begin,
wanneer wij struikelen en tastend zoeken.
Laat uw Geest in ons waaien,
zodat wij dragers mogen zijn van uw goedheid.

Moge ons leven een lofzang zijn op uw schepping,
vandaag en alle dagen van ons leven.

Amen.

Geliefde mensen, God is de Schepper van hemel en aarde. Laten we ons er echter van bewust zijn dat Hij ons oproept om medescheppers te zijn in de uitbouw van zijn Rijk op aarde, door ons te engageren in de liefde.
Een toegewijde nieuwe week,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Ben ik mij ervan bewust dat ik medeschepper ben van Gods Rijk hier en nu? Dat ik geroepen ben om licht en leven te brengen in deze wereld, vanuit God die door mij heen zijn scheppingswerk wil voltooien? Neem ik de verantwoordelijkheid op mij om door mijn woorden en daden iets van Gods liefde zichtbaar te maken? Elke keuze die ik maak, elk gebaar van goedheid en gerechtigheid, draagt immers bij aan een schepping die nog altijd in wording is.