zaterdag in week 7 door het jaar

WANNEER DE ZIEL HAAR THUIS HERKENT

Vandaag zegt Jezus: ‘Laat de kinderen bij Me komen, houd ze niet tegen, want het koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij.'

Kinderen dragen een wijsheid in zich die volwassenen vaak uit het oog verliezen: de schoonheid en de kracht van vertrouwen en afhankelijkheid. Elk kind voelt instinctief aan dat het gedragen en geliefd moet worden. Voor een kind rust hierin een veiligheid die volwassenen soms vergeefs zoeken in hun streven naar zelfstandigheid en autonomie.

Onze tijd waardeert onafhankelijkheid bijzonder hoog. Vanop de schoolbanken worden we getraind om te groeien in het besef dat autonomie dé weg is naar ware menswording. Natuurlijk is het belangrijk dat wij ons bewust zijn van onze eigen mogelijkheden en onze kracht om zelfstandig keuzes te maken. Toch schuilt daarin ook een subtiel gevaar. Autonomie kan gemakkelijk verworden tot een soort afgodsbeeld, waarbij het eigen denken en de menselijke rede verheven worden tot het hoogste goed. De beroemde uitspraak van Descartes (Frans filosoof en wiskundige, 1596-1650): 'Ik denk, dus ik ben', vormde reeds een basis waarop het latere verlichtingsdenken verder zou bouwen, en waarvan wij duidelijk kinderen zijn. Maar we moeten ons – meer dan ooit – durven afvragen: zijn wij werkelijk enkel omdat wij denken? Of bestaat onze diepste essentie juist uit het vermogen ons toe te vertrouwen aan iets dat groter en wezenlijker is dan ons eigen verstand?

Jammer genoeg wordt afhankelijkheid vaak gezien als een zwakte die overwonnen moet worden. Maar ironisch genoeg kan deze kwetsbaarheid juist een teken van sterkte worden. Je kwetsbaar en nederig opstellen, erkennen dat er iets meer is dan ons persoonlijk denken, getuigt van een diepe wijsheid en waarheid.
Laat je niets wijsmaken: afhankelijkheid heeft in wezen niets met zwakheid te maken, integendeel. Onze grootste kracht komt juist voort uit het vermogen om ons open te stellen voor liefde, geborgenheid en verbinding met God. Wie zich deze houding van afhankelijkheid eigen maakt, ontdekt wat echte vrijheid betekent. Namelijk dat je leven pas écht betekenis krijgt wanneer het verankerd is in een liefde die groter is dan jezelf; een liefde die je draagt, vormt en voedt, en je uiteindelijk vrijmaakt van de illusie alles alleen te moeten dragen. Het is precies in deze overgave dat we ontdekken hoezeer we bedoeld zijn om vanuit verbondenheid en gedragenheid te leven, waardoor we zelf ook in staat zijn anderen leven te schenken.

Laten we leren van kinderen die zich spontaan en instinctmatig toevertrouwen aan ouders die zich met veel liefde over hen ontfermen, zodat wij ook opnieuw leren vertrouwen op de liefde van een Vader die ons onvoorwaardelijk draagt.

Laten we bidden

Goede Vader,
geef ons het vertrouwen van een kind
dat zich spontaan en zonder angst
durft overgeven aan uw liefdevolle zorg.

Leer ons, als Kerk,
om onze roeping te leven
vanuit nederigheid
en verbondenheid met Christus,
opdat wij op onze beurt,
in onze daden en woorden,
getuigen mogen zijn
van uw dragende liefde.

Maak ons vrij van de drang
alles zelf te moeten dragen,
en help ons ontdekken
dat ware vrijheid ligt
in het volledig vertrouwen
op uw nabijheid en genade.

In Christus, onze Heer en Broer.
Amen.

Geliefde mensen, laten we leren van kinderen, en ons in volle overgave werpen in de armen van de Vader.
Een mooi weekend,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Merk je bij jezelf ook soms die sterke drang naar autonomie, in die mate zelfs dat het je wegtrekt van de innerlijke vrijheid die je normaal gezien in staat stelt te leven vanuit Gods liefde? Neem af en toe rustig de tijd om hierover te mijmeren. En leg het biddend neer bij Jezus.