vrijdag in week 4 door het jaar

JEZUS ALS GESCHENK IN IEDERE ONTMOETING

In de Hebreeënbrief lezen we vandaag: Houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen.

Vele jaren terug was ik eens te gast bij de zusters van Moeder Teresa in Gent. Ik herinner me dat, wanneer je bij hen via de voordeur naar buiten ging, je boven de deur (aan de binnenkant dus) de tekst zag hangen: 'Jezus heeft net aangeklopt.', of toch zoiets in die zin. Toen ik met de zusters over die tekst sprak, vertelden ze me dat dit voor hen een werkelijke beleving was. In ieder mens die langskwam, trachtten zij de Heer te ontvangen, die bij hen langskwam als een bedelaar naar liefde. Voor hen betekende de persoon die aanklopte de Heer beminnen. Mystiek in de praktijk.

Stel dat iemand bij ons aanbelt en het is Jezus zelf ... Wow ... we zouden verschieten. Misschien zouden we wel zijn handen kussen, op onze knieën vallen, sprakeloos zijn en enkel tranen van ontroering hebben. We zouden ons niet waardig weten Hem in onze woonst te ontvangen. De Martha’s onder ons zouden meteen de beste koffie aanbieden, of wie weet een trappist van Westvleteren. Goede keuze! Ze zouden Hem Kerk en Leven of het maandblad van Tertio kunnen aanbieden als interessante lectuur. Of ze zouden Otheo voor Hem kunnen openen op de pc, of misschien zelfs het Dagelijks Bijbelcitaat ;-)
De Maria’s onder ons zouden aan de voeten van Jezus gaan zitten, gewoon naar Hem kijken, naar Hem luisteren, Hem aanraken en zich door Hem laten aanraken.

Ja, als Jezus langskwam... wow, dat zou wat zijn.

Maar - alle gekheid op een stokje - laten we ons niet vergissen: in elke mens die langskomt, is Jezus aanwezig. Wat de reden van het bezoek van onze gast ook is, Jezus vraagt, doorheen die mens, om ontvangen te worden met de liefde waarmee God ons ontvangt. In de mens die langskomt, vraagt de Heer bemind te worden - en wel met die liefde waarmee Hij ieder van ons bemint: nooit veroordelend, naar het hart kijkend, mogelijke kwetsuren omhelzend, bereid de ander te dragen. Onze gast (of Jezus zelf) roept zo het beste in ons naar boven, namelijk Gods liefde.

Mogen we zo naar allen kijken die langskomen in onze huizen. En laten we 'onze huizen' niet al te letterlijk nemen. Ook ons hart is in zekere zin ons huis, waar velen komen aankloppen in de loop van de dag. Dat gaat om onze partner, onze kinderen of kleinkinderen, medebroeders of -zusters, mensen op het werk, op straat, op de trein (ja beste Nederlanders, in Vlaanderen zitten wij op de trein), bij de bakker. Ieder mens draagt immers diep in zichzelf het beeld van God, die vraagt bemind te worden.

Mogen onze huizen gastvrij zijn. Evenals onze harten. Mogen het haarden zijn van vriendschap, van tederheid, van warme ontmoeting. Mogen het plekken zijn van innige liefde, van en voor de Heer.

Laten we bidden

Goede God,
beziel ons met uw Heilige Geest. Maak ons hart gastvrij, vrij voor U, U die in uw Zoon door zovele mensen in de loop van de dag langskomt. Mogen wij U ontvangen als Degene die het meest edele in ons naar boven haalt: de gave van het liefhebben. Mogen wij ieder ontvangen zoals U ons ontvangt: in liefde.
Door Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.

Geliefde mensen, laten we de Heer met een open hart herkennen en omarmen in ieder mens die we ontmoeten.
Een toegewijde vrijdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Ik nodig je uit stil te staan bij hoe jij mensen ontmoet en ontvangt. Kun je in ieder mens de Heer herkennen, ook in degenen met wie je het moeilijk hebt? Kun je in hen allen de Heer ontmoeten, die vraagt bemind te worden?