12e zondag door het jaar - C

STERVEN OM TE LEVEN

Ik wil vandaag beginnen met te wijzen op een zin uit het evangelie van vandaag die makkelijk over het hoofd gezien wordt. Een korte zin, vol betekenis: “Hij gebood hun uitdrukkelijk dat tegen niemand te zeggen.” Het gaat over wat Petrus zojuist heeft uitgesproken: dat Jezus de door God gezonden Messias is. Je zou verwachten dat Jezus dat moment zou aangrijpen om zijn zending breed kenbaar te maken. Maar in plaats daarvan legt Hij zijn leerlingen het zwijgen op. Waarom? Wat zit er achter dit opvallende bevel tot stilte?

We mogen het belang van deze uitspraak niet onderschatten. In de Bijbelse literatuur wordt dit vaak het 'messiaans geheim' genoemd. Het is een terugkerend motief, vooral in de synoptische evangeliën, waarin Jezus zijn leerlingen - of zelfs boze geesten - verbiedt om zijn ware identiteit bekend te maken. Welke diepere bedoeling zit er achter deze terughoudendheid?

Eerst en vooral omdat het kruis nog moet komen. Wie over Jezus spreekt als de Messias, zonder het lijden en de dood te vermelden, loopt het risico iets wezenlijks te missen. Jezus is geen Messias naar menselijke maatstaven. Niet de redder die op spectaculaire wijze macht grijpt of vijanden uitschakelt. Hij is de Mensenzoon die veel zal lijden, verworpen zal worden en ter dood gebracht - en pas daarna zal verrijzen. Wie Hem wil kennen, moet Hem zien aan het kruis.
Maar er is meer. Jezus wil niet dat zijn leerlingen Hem zomaar herhalen of doorvertellen wat ze zelf nog niet ten volle begrijpen. Hij wil dat ze groeien in een intieme kennis die voortkomt uit navolging. Geen geleend geloof, geen slogans over Hem, maar een persoonlijk begaan zijn met zijn weg. De waarheid over Hem wordt niet begrepen aan de zijlijn, maar op de weg van het kruis. “Wie achter Mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen en dagelijks zijn kruis opnemen en Mij volgen.”

Dát is de grote uitnodiging van vandaag: Jezus volgen en daarvoor het kruis opnemen. Dit is niet jezelf verliezen in zinloos lijden of jezelf ontkennen tot er niets van je overblijft. Het betekent: het oude ik loslaten - dat ik dat leeft om applaus te krijgen, macht te verwerven, zichzelf te bewijzen - om ruimte te maken voor het ware ik dat geboren wordt uit Gods liefde en waarvan Hij gezegd heeft dat Hij het geschapen heeft naar zijn beeld en gelijkenis (vgl. Gen 1,27)

Christen zijn is een sterven aan de drang om altijd gelijk te hebben. Aan het verlangen om gezien te worden. Aan de verleiding om jezelf te redden ten koste van de ander. Het gaat over een innerlijk sterven dat levenschenkend wordt wanneer je het kruis van de liefde opneemt. Dat kan de vorm aannemen van trouw in je huwelijk, van vergevingsgezindheid, van geduld in de zorg, aandacht voor wie zich eenzaam voelt, openheid voor de noden van armen en kwetsbaren, enzovoort.

Het kruis opnemen is: je hart richten op de ander zonder jezelf te verliezen. Het is kiezen voor een leven dat vruchtbaar wordt, juist door zijn gave. Wie op die weg gaat, zal ontdekken dat het ware leven pas begint wanneer het niet meer om jezelf draait.

Dan blijkt wat Jezus heeft gezegd: wie zijn leven wil veiligstellen, verliest het; maar wie het durft te geven omwille van Hem, zal het ontvangen als leven in overvloed. Liefde die zichzelf uitdeelt, blijft niet zonder vrucht. Ze vernieuwt niet alleen jezelf, maar ook de ander – en bouwt de Kerk op van binnenuit.

Want waar het kruis van Christus zichtbaar wordt in daden van liefde, daar wordt het lichaam van Christus opgebouwd. Daar ontstaat gemeenschap. Daar groeit het geloof. Daar leeft de Geest van mededogen en inkeer, zoals de profeet Zacharia het al aankondigde. Daar wordt de hoop geboren op een nieuwe mensheid, één in Christus, getooid in de kleur van Gods liefde.

Laten we bidden

Goede God,
U nodigt mij uit om het leven niet vast te houden,
maar te geven in liefde.
U hebt mij geschapen naar Uw beeld,
en in Jezus laat U zien
hoe echte liefde haar weg vindt
door het kruis heen.
Leer mij elke dag opnieuw
mijn ik los te laten
en U te volgen op de weg van de liefde.
Maak mijn hart ruim,
mijn handen dienstbaar,
en mijn leven vruchtbaar in U.
Vandaag en alle dagen van mijn leven.
Amen.

Geliefde mensen, laten we het kruis van de Heer omarmen als een weg van liefde die leven geef aan Kerk en wereld.
Een mooie zondag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Hoe leeft in mij de liefde voor het kruis van de Heer? Mag die liefde zichtbaar worden in mijn keuzes, mijn relaties, mijn manier van aanwezig zijn? Waar ben ik geroepen om iets los te laten omwille van een groter goed? Brengt mijn navolging van Jezus leven voort - in mezelf, in de ander, in de gemeenschap?