woensdag in de 12e week door het jaar

WORTELEN IN HET GELOOF BLIJKT VRUCHTBAAR
(bij Gen.15, 1-12. 17-18; Mt 7, 15-20)

Beste mensen, de twee lezingen van vandaag lijken niet veel met elkaar te maken te hebben. We gaan er samen naar kijken of we er toch een verband in kunnen vinden. Niet alleen van de lezingen met elkaar, maar ook met ons eigen leven. Beide lezingen zijn in totaal andere tijden ontstaan. Mooi vind ik het als zowel het eerste boek van onze Bijbel, tijdloos iets te vertellen heeft wat wezenlijk is voor alle tijden. Dat geldt trouwens ook voor het evangelie, zoveel jaren later.

Het verhaal uit Genesis gaat over Abram (die toen nog geen Abraham heette). nadat hij de roepstem van de Heer had gehoord: ‘Trek weg uit je land,’ zonder te weten wat precies de bedoeling was kreeg hij op een bepaald moment een visioen.

‘Wees niet bang, Abram: Ikzelf zal een schild voor je zijn. Je loon zal vorstelijk zijn.’
‘Heer, mijn God,’ antwoordde Abram,’ wat voor zin heeft het mij te belonen? Ik zal kinderloos sterven en alles wat ik bezit zal het eigendom worden van Eliëzer uit Damascus.’

In het vervolg van de tweespraak wil de Heer Abram ervan overtuigen dat het zeker zin heeft. Hij neemt hem mee naar het open veld, toont hem de ontelbare sterren:

‘Zo zal het ook zijn met jouw nakomelingen.
Abram vertrouwde op de Heer en deze rekende hem dit toe als rechtvaardigheid.

Abram ging gebukt onder het feit dat zijn vrouw Saraï onvruchtbaar was. Hoe kon hij nu geloven wat de Heer hem beloofde? Waar kwam plots, zonder uitleg van de Heer, zijn vertrouwen vandaan? Zo vaak gebeurt het, ook in onze eigen levens, dat de dingen die we verwachten of verlangen onmogelijk zijn. Dit roept altijd diep verdriet op. Mensen proberen te troosten, maar voor diep verdriet is geen troost, daar is alleen maar een meevoelende nabije ander voor nodig. Beloftes dat de dingen wel goedkomen, slaan nergens op en doen pijn.

Abraham reageert niet met ongeloof of met verzet, of met een gesprek hoe dat dan wel mogelijk is. Nee. Er staat alleen: Abram vertrouwde op de Heer.

Het is bijna niet te geloven hoe hij kan geloven wat de Heer hem belooft.
In de loop van de tijden is men Abram gaan zien en erkennen als de vader van het geloof.

Bij dit gegeven maken we een pas op de plaats, we kijken naar ons eigen leven. Hebben we iets meegemaakt wat op deze situatie leek? Een schijnbaar onmogelijke situatie die plotseling omkeerde? Soms is het een proef op de som als ons iets overkomt wat er de oorzaak van is, dat heel ons leven plots totaal verandert. Kunnen we zomaar ineens omdraaien als een blad aan de boom? Dat lijkt Abram wel te doen. Waar haalt hij het vertrouwen vandaan? En waar halen wij het vertrouwen vandaan? Wat niet kan, kan niet heeft de praktijk van het leven ons geleerd. Nuchter denken en met beide benen op de grond blijven staan. Of hebben we het ooit meegemaakt dat een onmogelijke situatie een totaal andere wending kreeg?

Het evangelie gebruikt het beeld van een goede en een slechte boom, die respectievelijk goede en slechte vruchten voortbrengt. Abraham moet wel een heel sterke boom zijn geweest, gezien de talloze uitstekende vruchten die hij heeft voortgebracht, geslacht na geslacht tot nu toe.

Abram. betekent: ‘verheven vader’. Hij is uitgegroeid naar een nieuwe naam: Abraham. Dit betekent ‘vader van vele volkeren’. Een blad aan een boom draait bij een zuchtje wind al om, maar hoe Abram uitgegroeid is tot Abraham heeft niet met een zwak vleugje wind te maken, maar met de Geest Gods die in hem heeft mogen werken en hem bevestigd heeft in zijn vertrouwen dat de Heer waar zal maken wat Hij beloofd heeft, hoe dan ook.

Abraham  is een boom met sterke wortels die tot diep in de grond doordringen. Zijn geloof berust op een zekerheid dat God trouw is aan wat Hij belooft.

Dat geloof werkt over alle tijden heen. Onze redeneringen over wat mogelijk of  onmogelijk is, heeft niets te maken met onze beperkte manier van denken over dingen die gebeuren.

Laten we bidden

Goede God, Vader van ons allen,
U hebt ons het geloof geschonken
dat binnen ons leven mag groeien,
door alle gebeurtenissen heen.
Tijdelijk verslapt ons geloof wel eens.
Wij vragen U om de kracht sterk te blijven,
zoals U Abraham gesterkt hebt.
Laat ook onze levens diepe wortels krijgen,
door alle beproevingen  heen.
Krachtige bomen willen we zijn,
naar het voorbeeld van vader Abraham.
Moge dit aan ons gebeuren
door Jezus, Uw Zoon en onze Broeder.
Amen

Beste mensen, ‘Abram, ikzelf zal een schild voor je zijn.’ Moge deze belofte aan Abram, ook een belofte zijn aan ieder van jullie, want de God die soms veraf lijkt, is dichter bij je dan ooit, juist als er moeilijkheden zijn. Geloof en ga staan met je voeten diep in de grond van je bestaan, vandaag en alle dagen!
Ricky

---

Suggesties voor  onderweg

Wankelmoedig, is een treffend woord: je moed kan aan het wankelen geraken. Je staat soms niet stevig. Je bent besluiteloos. Hoe stevig sta jij in de grond, juist bij tegenslagen? Kun je voelen dat je snel van je stuk wordt gebracht, of heb je de moed van Abraham die gelooft in het onmogelijke? Balanceer eens op een omgezaagde boomstam! Dat is niet alleen een spelletje voor kinderen. En blijf altijd geloven in de God die trouw is aan hetgeen Hij je belooft. Ken zijn wegen! Geloof in zijn wegen!