Van Woord naar leven

Jezus vraagt: ‘Kom naar mij’ . Hij vraagt een beweging van ons. Hij vraagt dat we ons naar Hem richten, een stap zetten naar Hem, ons openen voor Hem. Nederig als Hij is, wacht Hij op opening, op verwelkoming. Hij dringt zich niet en nooit op. Dit past niet bij de liefde. De liefde klopt aan, biedt zich aan, en wacht tot de ander z’n hand uitstrekt. Geef je aan de Heer, vlij je tegen Hem aan. Zullen je lasten en zorgen verdwijnen? Nee hoor, je houdt de volle last van het leven. Maar je zal het niet meer alleen dragen. De Heer zal het samen met u dragen. Of beter gezegd: Hij zal u dragen, met al je zorgen en lasten, ook met je blijdschap en vreugden. Dragend zal Hij in u aanwezig zijn. En dat is een wezenlijk verschil dan dat je je zorgen draagt los van Hem. Wie zich gedragen weet door Hem zal zich ook gaan gedragen naar Hem. Je zult namelijk de ervaring hebben zelf zachtmoedig en nederig te worden. Niet als prestatie, maar als gevolg van de genade in Hem te leven. Zo zal je je eigen ...

'Ik loof U, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat U deze dingen voor wijzen en verstandigen verborgen hebt gehouden, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. Ja, Vader, zo hebt U het gewild.' Zo bidt Jezus vandaag. 'Ik loof U, Vader, Heer van hemel en aarde...' Hemel en aarde, dat omvat alles. En daar is Hij de Heer van. Hij gaat boven dat alles uit, Hij is groter dan alles en allen. Jezus zegt het zelf: 'De Vader is groter dan Ik ' (Joh 10,29). Hij bestuurt alles, alles rust in zijn hand. Dat is de grootheid van God. Je kunt over God nooit groot genoeg denken. Je gedachten over God kunnen nooit hoog genoeg zijn. God is altijd groter. Groter dan je zorgen, groter dan je prestaties, groter dan je vernederingen, groter dan je ziekte, groter dan je kleine geschiedenis, groter dan de grote geschiedenis, groter dan heel de wereld, groter dan alles. Daarom zou je kunnen denken: 'Gelukkig de mensen met grote gedachten, gelukkig de mensen met grote prestatie...

Vandaag lezen we in het evangelie: Jezus maakte de steden waar bijna al zijn wonderen hadden plaatsgevonden, het verwijt dat ze niet tot inkeer waren gekomen. Er bestaat zoiets als de gave van het her-inneren. Het is door toedoen van de heilige Geest je herinneren waar God je hand nam en met je op weg ging, waar Hij je beschermde, waar Hij je leidde, waar Hij je troostte, waar Hij je bepaalde mensen zond, waar Hij zijn kruisliefde aan je toonde en leerde, waar Hij je tot inzicht bracht, waar Hij zich toonde doorheen de natuur, je ouders, je kinderen, je huisgenoten. Tijd nemen om in stil gebed je verleden te overlopen maakt je tot een dankbaar mens. Veel wat misschien vanzelfsprekend leek, lijkt vervuld geweest te zijn van Gods aanwezigheid, van zijn schepping in jouw leven. Dit innerlijk 'zien', dit her-inneren, zou, naar het woord uit het evangelie van vandaag, ons moeten aanzetten om steeds meer 'ingekeerd' te leven, in God, bewust zijnde dat Hij er was en is, die...

Vandaag zegt Jezus: ' Denk niet dat Ik gekomen ben om op aarde vrede te brengen. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard.' Men zou dit evangelievers kunnen gebruiken om gewapenderhand ten strijde te trekken tegen al degenen die het christendom niet naleven zoals jij en je gezinden vinden dat dit zou moeten gebeuren. Natuurlijk zou dit zou een gigantische vergissing zijn met catastrofale gevolgen voor jezelf, je gezinden, de Kerk, en de mensen die je leed zou aandoen. We zagen deze vergissing bij de Isis-strijders of vandaag nog steeds bij de Boko-Haram, die menen vanuit een zeker islamitisch denken te moeten doden, of mensen verplichten dat ze zich zouden bekeren, en zo meer. Dit heeft niets met islam of koran te maken, integendeel: het is één grote manifestatie van het kwaad. Religie en geweld zijn niet en nooit te verenigen. Dat geldt zowel voor het christendom als voor de islam als voor het jodendom. Wie hier tegen zondigt doet aan pure godslaster. In het...

Wat heb je nodig om je in te zetten voor Gods Koninkrijk? Wat heb je nodig om door Christus uitgezonden te worden? Wat heb je nodig om tot de vervulling van je leven te komen? Een paar sandalen, een stok en olie om de zieken te zalven. En wat nog meer? De gave om onreine geesten te verdrijven. Maar ja, de zieken gaan vandaag naar de dokter en het ziekenhuis. Mensen met een onreine geest gaan naar een psycholoog en een psychiatrische kliniek. Het is net als met de diaconie. In de tijd dat de overheid weinig deed voor werklozen, zieken, weduwen en wezen, was het de Kerk die zich om hen bekommerde. Naarmate de overheid die taken op zich heeft genomen, heeft de kerkelijke diaconie minder te doen. Zo ging het met het onderwijs en de ziekenhuizen. Eeuwen waren het de kloosters en de congregaties die voor onderwijs en ziekenzorg zorgden. Aan de ene kant zijn we blij, en dankbaar, dat die zorg door de overheid is opgepakt. Maar je ziet ook hoe de Kerk daardoor in crisis raakt. Wat is er nog ...

Jezus zei tot zijn leerlingen: 'Wat Ik jullie in het duister zeg, spreek dat uit in het volle licht, en wat jullie in het oor gefluisterd wordt, schreeuw dat van de daken.' Veel van het onderricht van Jezus aan de leerlingen bestond uit gesprekken die ze onder elkaar voerden. Hij nam hen vaak terzijde en sprak dan vertrouwelijk met hen. Nu draagt Hij hen op openlijk te verkondigen datgene wat ze in het verborgene van Hem geleerd hebben. De daken worden in het oosten tot op de dag van vandaag gebruikt voor openbare aankondigingen. En wij… Laat ons op het dak van ons hart gaan staan om Gods liefde uit te zingen naar allen waarvoor we vandaag bidden, naar allen die we in tijdens deze dag ontmoeten, in de grote en kleine keuzen die we zullen maken. Ja, in elk woord en gebaar… Nederig, fris, moedig en vastberaden. Als wakkere mensen, die leven in Christus’ Pasen. kris

Wanneer Jezus zijn leerlingen uitzendt zegt Hij: 'Bedenk wel, Ik zend jullie als schapen onder de wolven. Wees dus scherpzinnig als een slang, maar behoud de onschuld van een duif.’ Net zoals de leerlingen zijn ook wij gezonden, de wereld in, om de blijde boodschap uit te dragen, en wel – zoals Hij zegt – als schapen onder wolven. Je zou dan kunnen redeneren: wij, christenen, zijn de schapen die de wereld in gezonden worden. En die wereld, dat is het rijk der wolven. Dat lijkt me te kort door de bocht, alsof al wat niet christelijk is zomaar wolfs genoemd kan worden. Zoals het ook niet juist is om al wat christelijk is als schaap te bestempelen. Het wolfse zit namelijk ook in de Kerk, het zit in ieder van ons. Het is al datgene dat ons wegtrekt van de zuivere liefde, weg van de Heer. En we hebben daar allemaal – de ene al meer dan de andere - deel aan. Kijk gewoon in de spiegel, en stel vast. Wees waakzaam. Dat mogen we horen in de woorden van de Heer vandaag. Waakzaam, op de e...

Jezus zegt ons vandaag: 'Om niet hebben jullie ontvangen, om niet moeten jullie geven!' Veel in deze wereld kan je kopen, of verkopen. Er wordt in deze wereld dan ook heel wat ge- en verkocht. We kopen om te hebben, we verkopen opdat het moet opbrengen. Gods wereld is van een totaal andere orde. Daar is niets te koop. Hij is niet te koop, wat Hij schenkt is niet te koop. Hij geeft gratis, om niet. Ons vraagt Hij om in diezelfde orde te staan en te leven: onszelf geven om niet. Liefde kan nooit te koop zijn. Het heeft niet de intentie op te brengen. Het zou zijn glans en puurheid verliezen. Liefde kan je enkel ontvangen, en schenken. Dan is het puur, zoals God puur is. Laat ons leven naar zijn beeld en gelijkenis; in puurheid. kris

Jezus riep zijn twaalf leerlingen bij zich en gaf hun de macht om onreine geesten uit te drijven en iedere ziekte en elke kwaal te genezen. Zo lezen we vandaag in het evangelie. Gisteren hoorden we nog hoe we allen geroepen zijn herder te zijn voor elkaar. Vandaag specificeert Jezus deze zending. Hij vraagt de onreine geesten uit te drijven, iedere ziekte, elke kwaal. Wanneer we de krant lezen, het journaal bekijken, de wereld rondom ons gade slaan, of een blik werpen in ons eigen hart, zien we dikwijls heel wat kwaad; onreine geesten zeg maar. Alsof het kwaad de mens soms zo in z’n macht heeft dat het sterker wordt dan die mens: een soort bezetenheid. Het kan zo sterk zijn dat het de mens ten diepste verziekt, vervreemdt van zijn Schepper. Het kwade is hij goed gaan noemen, in naam van God gebruikt men geweld, bootvluchtelingen weigert men aan land te nemen, de schepping eigent men zich toe, de liefde wordt verkracht, leugens worden goedgepraat, alles voor het geld, enz… Vandaag ee...

Toen Jezus de mensenmenigte zag, voelde Hij medelijden met hen, omdat ze er uitgeput en hulpeloos uitzagen, als schapen zonder herder.’ Uitgeput… hulpeloos… als schapen zonder herder… Naast heel wat blijde en enthousiaste mensen lopen er de dag van vandaag ook heel wat mensen rond die uitgeput zijn, hulpeloos, eenzaam. Ze missen een warme hand, iemand die naast hen loopt, iemand die met hen meegaat, een herder in hun leven die de kunst verstaat hen naar het wezen van het bestaan te brengen: namelijk leven in God. Uiteindelijk is het God die de mens zin geeft aan het bestaan. Hij is de bezieler van ons doen en laten, degene die vrede en vreugde schenkt aan de mensheid, degene die doorheen zijn kinderen gemeenschap schept in een geest van ware broederschap. Maar vele mensen missen jammer genoeg deze levenstrein terwijl deze dagelijks meerdere malen halt houdt in het station van hun leven. Misschien behoren we zelf ook bij deze groep mensen. Jezus was voor deze mensen een herder. Hij ...

De eerste lezing vertelt ons van een droom die Jakob had; een droom waarin Hij Gods aanwezig wist. Bij dit bewustzijn vervulde een diep eerbied hem met de woorden: ‘Wat een ontzagwekkende plaats is dit. Dit is niets anders dan het huis van God, dit moet de poort van de hemel zijn!’ We lezen dan dat hij de steen wijdde waarop zijn hoofd te ruste had gelegen, en deze steen zag hij als het ‘huis van God’ . Lieve mensen, moge dit een oproep zijn om Gods aanwezigheid te zien in alles en iedereen. Overal waar wij komen of verblijven, op elk moment, mogen wij niet enkel leven in Gods aanwezigheid, maar komt Hij ook tot ons, vervult Hij ons met zijn liefde, roept Hij ons ons, schenkt Hij ons het volle leven. Altijd en overal. Zelfs in het kwaad is Hij aanwezig. Niet door Hem gewild, wel als gekruisigde, die dorst naar liefde, naar vergeving, naar heling. Ja, in Hem mogen wij leven, van Hem mogen wij ontvangen, op ieder moment. Sta je ’s morgens op… Hij is bij je. Drink je je eerste tas kof...

  De overweging van vandaag is ontleend aan Preken.be Mensen maken elkaar dikwijls het leven ondraaglijk. Ze plakken elkaar etiketten op je rug, die je nooit meer kwijtraakt. - Mijnheer Jansen, bedoel je? 0, die ken ik, daar kun je niets anders van verwachten. - Mijnheer Peters, zeg je? Wat ik daarover al gehoord heb. Ikzelf ken hem niet, maar dat moet een onmens zijn! Zo worden mensen geklasseerd, voordat wij ze ontmoet hebben. Als je iemand klein wilt krijgen, dan is de gemakkelijkste methode, in zijn verleden te snuffelen of daar niets verdachts te vinden is. Heeft een mens van aanzien ooit een fout begaan, dan kan hij best van woonplaats veranderen, want hij blijft voor altijd gebrandmerkt. Ons oordeel over mensen is veeleer gebaseerd op wat men zegt, dan op wat de mens waard is. Zulke etiketten plakken is verkeerd. Het is juist het tegenovergestelde van de liefde. Als je iemand echt liefhebt, dan laat je voor hem alle mogelijkheden open. Dan sta je elke dag blij verwonderd d...

Thomas, die in eerste instantie moeilijk kon geloven dat zijn Heer zou zijn opgestaan uit de dood, verbleef toch bij de groep van de leerlingen. En dat is mooi. Ondanks zijn twijfel, zijn gevecht, zijn ongeloof,... mocht hij er zijn, werd hij niet verstoten. Wat de groep leerlingen daar beleefden is een mooi beeld van de Kerk, of hoe de Kerk zou moeten zijn. Want zowel binnen de kerkgemeenschap, alsook 'aan de rand', alsook 'buiten' de Kerk, leven mensen die vechten, die twijfelen, die moeilijk kunnen geloven. Misschien behoren we zelf tot deze groep, of zijn er perioden geweest dat we bij deze groep hoorden. Dat is geen schande. Integendeel: het is gewoon heel menselijk. Kijk hoe de andere leerlingen toch gemeenschap vormden met of rond Thomas. Hij mocht er zijn, hij werd bemind, hij werd gedragen in zijn twijfels, bijgestaan in zijn innerlijk gevecht. Hoe gaan wij als Kerk, als gemeenschap, als individu om met mensen die innerlijk vechten, twijfelen, moeilijk tot g...

Jezus vraagt om ‘eens goed te overdenken’ wanneer Hij zegt dat Hij liever barmhartigheid wil dan offers. Hij vraagt om zijn woorden ‘eens goed te overdenken’. Eigenlijk zegt Hij: ‘Overpeins wat Ik zeg, bemediteer het, herkauw het, bezin je er over, neem het mee, laat het niet los’. Hij vraagt om wat Hij zegt ernstig in overweging te nemen, het te spiegelen aan ons huidig leven. En wel als zijn Woord, zijn boodschap, dat we mogen horen als Gods oproep aan de mensheid. Het is inderdaad goed om bezig te zijn met dat Woord. Zowel meditatief als studieus. Laat je maar bevruchten door Gods Woord, laat je er door aanraken. Het is een Woord dat leven geeft; leven aan ons eigen leven, leven aan de Kerk, leven aan de wereld. Het is een boodschap die dienend aan de mensheid geschonken wordt, opdat zij het zou opnemen om, vervuld van Gods liefde, zijn goedheid te zijn, om zo op haar beurt God en de wereld te dienen. Laten we het Woord omhelzen, het diep koesteren, opdat het wortel mag schieten ...

Terecht zeggen de Schriftgeleerden dat niemand zonden kan vergeven, behalve God. Moesten ze in Jezus de Messias erkennen zouden ze voor zijn voeten neervallen smekend of Hij hun zonden zou vergeven. Iets soortgelijks maken we mee de dag van vandaag met de biecht. Moesten de mensen geloven dat het wel degelijk God is (die doorheen de priester in naam van Jezus) zonden vergeeft, zou men in lange rijen aanschuiven om te gaan biechten - bij wijze van spreken. Het gaat om geloof; geloof in Jezus. In Hem God zien die mens geworden is onder ons. Het gaat ook om het geloof in het priesterambt; de priester die in naam van Jezus zonden vergeeft. Waarom doen we zo moeilijk, denk ik soms. De biecht is zo'n mooi en rijk sacrament. Als je beseft dat je na een biecht weer helemaal 'zuiver' bent... dat is toch groots. Het is hét teken bij uitstek van Gods barmhartigheid aan de Kerk gegeven. Als kerkgemeenschap zouden we dit sacrament nieuw leven moeten inblazen, denk ik, los van mogeli...