donderdag in week 5 door het jaar

VAN SCHAAMTE NAAR VERZOENING

Beiden waren ze naakt, de man en zijn vrouw, maar ze schaamden zich niet voor elkaar. Zo eindigt de eerste lezing vandaag.

Ze liepen inderdaad naakt rond, zonder schaamte, ook niet tegenover God. Er was niets te verbergen; ze leefden zuiver. Dit was de tijd vóór de zondeval, in het Aards Paradijs. Er was nog geen kwaad, geen ongerechtigheid, enkel zuiverheid.

Na de zondeval veranderde alles. Ze kleedden zich en verborgen zich voor God. De harmonie was verstoord, en er kwam schaamte en afstand. Vanaf dat moment moest de mens bidden om ontferming, vergeving, genade en herstel.

Doorheen het Oude Testament roept God de mens steeds weer op tot bekering, om terug te keren naar Hem. Uiteindelijk komt God zelf naar de aarde in de persoon van Jezus. Door zijn sterven en verrijzen herstelt Hij de relatie tussen mens en God, reinigt Hij ons van zonden en opent Hij de weg naar een nieuw leven, een hernieuwd Paradijs.

Toch lijkt de wereld van vandaag verre van een herstelde Tuin van Eden. Oorlogen, onrecht, hoogmoed en machtswellust overheersen. Maar als christenen weten we dat we ten diepste verlost zijn. Ik denk dat we ons daar bewuster van moeten zijn en er ook naar moeten leven. We worden geroepen om in die verlossing te leven, zoals Adam en Eva in het Paradijs: bevrijd van zonde en de neiging daartoe. Dit betekent geen ontkenning van het lijden in de wereld, maar juist een oproep om vanuit Gods vrede midden in die wereld te staan en te werken aan gerechtigheid en liefde.

Het gaat om een leven in het Pasen van de Heer, innig verenigd met Hem. Dit mag geen abstract idee blijven, maar zou een dagelijkse en vreugdevolle werkelijkheid moeten zijn. We zijn geroepen om af te dalen tot in het diepst van onze ziel om ons daar – in zijn Geest – door Hem te laten opnemen. Dit vraagt om stilte, tijd voor gebed en lezing van het Woord, zodat die geworteldheid in Christus alle ruimte en kansen krijgt. Zo kunnen we vanuit onze eenheid met Hem in het volle leven staan en zijn liefde uitdragen.

Allemaal goed en wel… maar wat als we aanvoelen of vaststellen dat we niet die mensen zijn die al ten volle verlost leven? Wie worstelt hier niet mee? Ik moet de eerste persoon nog tegenkomen die hier niet mee worstelt. En meer nog dan wijzelf weet God dat ook.
Je zou kunnen denken dat God in een soort voortdurende frustratie moet leven als Hij ziet dat Hij de mensheid in Christus verlost heeft, maar dat de mensen daar niet naar leven. Maar God is liefde, zoals we weten. En liefde komt altijd tegemoet. Hijzelf daalt - in Christus - af tot in het diepst van onze worsteling. Daar raakt Hij ons aan, roept Hij ons, geneest Hij, verheft Hij. Hij verlangt ernaar ons op te tillen uit het slijk van onze vervreemding van Hem. Hij wil de steen van het graf wegrollen, opdat wij – in Christus – ten volle het Pasen mogen beleven.

Als je voor jezelf vaststelt dat je hier nog niet bent: bid. Keer je in gebed tot God. Vraag Hem om ontferming, genezing en herstel. Open je hart voor zijn liefde en laat je leiden door zijn barmhartigheid. Leg alle schaamte af en sta opnieuw naakt voor Hem, levend in de door Christus herstelde Tuin van Eden. En als het kan… draag deze ervaring uit.

Zoals het vers vóór het evangelie ons vandaag toezingt, ontleend aan de tweede brief van Paulus aan de Korintiërs:

Alleluia.
God heeft in Christus
de wereld met zich verzoend.
En ons heeft Hij de verkondiging
van de verzoening toevertrouwd.
Alleluia.

Laten we bidden

Goede God,
diep dankbaar om de verlossing
die U in Christus aan ons gedaan hebt,
bidden wij U:
maak ons nederig van hart,
arm van geest,
opdat de verlossing z'n volle glorie zou kennen
in ons samenleven met elkaar.
Moge de Kerk in U leven,
bidden en verkondigen.
In Christus naam.
Amen.

Geliefde mensen, laten we bewuster leven in het besef dat God ons in Christus verlost heeft. Laten we leven als kinderen van het Paradijs.
Een vredevolle donderdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Stel je het graf van Jezus voor. Waar sta jij? In het graf, in de donkerte? Of buiten het graf, in het Licht? Waarschijnlijk ergens daartussenin - zoals het leven is … we zijn onderweg.
We leven als Paasmensen, maar in werkelijkheid blijven we worstelen met die diepste bevrijding. Lieve mensen, wees dankbaar voor dit bewustzijn. Het is Jezus zelf die aan de deur van je hart klopt. Kniel neer en heet Hem welkom. Laat je door Hem aanraken. Sta God toe om zijn feest van barmhartigheid met jou te vieren.
En leef.