zondag 6 door het jaar C

ZALIG DE ARMEN

Jezus daalde af (mooi beeld!) en ontmoette een menigte van mensen uit alle windstreken. Temidden van hen sprak Hij woorden die tot op vandaag hun kracht niet hebben verloren. Zijn boodschap was en is radicaal, een omkering van alles wat de wereld als vanzelfsprekend beschouwt: het koninkrijk van God behoort toe aan de armen waarbij de hongerigen zullen verzadigd worden en de treurenden zullen 'lachen'.

Deze woorden zijn geen vrome troost, geen holle belofte voor een verre toekomst. Ze drukken een werkelijkheid uit die vervuld moet worden in het hier en nu. God heeft altijd de kant gekozen van de armen, van zij die lijden, van zij die door de samenleving vergeten of uitgesloten worden. Dit behoort tot het diepste wezen van God. Jezus, zijn Zoon, heeft dit DNA belichaamd, en als Kerk, als gemeenschap die leeft vanuit de Heer, zijn wij geroepen hetzelfde te doen.

De zaligsprekingen dagen ons uit. Zij spreken namelijk niet alleen over de armen, maar ook over de rijken die hun troost zogenaamd al ontvangen hebben, over hen die nu reeds verzadigd zijn. Jezus spreekt hen aan en roept op tot een diepgaande bekering, tot een manier van leven waarin rijkdom niet als doel wordt nagestreefd, maar waarin delen en solidariteit de kern vormen.

Jezus stelt ons een cruciale vraag: hoe leven wij als Kerk in deze wereld? Zijn wij werkelijk dragers van dit goddelijk DNA?

Als de Kerk haar roeping ernstig neemt, mag ze niet alleen over de armen spreken, maar moet ze zich daadwerkelijk met hen verbinden. Niet door louter inhoudelijk rijke teksten of vrome slogans te verspreiden, maar door een leven te leiden dat gekenmerkt is door eenvoud én broederschap. Een Kerk dus, die in haar structuren en haar leden een levenshouding belichaamt waarin de armen worden omarmd als gelijkwaardige broeders en zusters.

De armen zijn een spiegel. Zij nodigen de Kerk uit om haar ware gelaat te tonen.

Wanneer de Kerk werkelijk kiest voor de kant van de armen, wordt zij zelf meer zoals Christus. Zij zal - in Jezus' voetsporen, en diep verbonden met Hem - niet enkel spreken over solidariteit, maar ze zal het zijn. Zij zal niet enkel oproepen tot gerechtigheid, maar zij zal het doen.

De armen zijn de sleutel tot het hart van het evangelie. Wie hen ontmoet, ontmoet Christus.

Mogen de armen onze leermeesters zijn.
Mogen zij het beste in ons naar boven halen.
Moge de Kerk in hen het ware gelaat van God zien dat uitnodigt Kerk te zijn.

Laten we bidden

Goede God,
U die de kant kiest van de kleinen en verdrukten,
leer ons zien met de ogen van Christus.
Mogen wij niet enkel  spreken over gerechtigheid,
maar het ook doen.
Mogen wij als Kerk uw liefde zijn.
In Christus, onze Heer.
Amen.

Geliefde mensen, laten we vriend zijn van de armen. 
Een gezegende zondag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Vaak zien we armoede als een probleem dat we, in het beste geval, willen oplossen. Dat klinkt op zich mooi en bevat ook veel waarheid. Maar vriendschap sluiten met mensen in armoede is nog iets meer. Het is meer dan een aalmoes in hun hand stoppen. Het betekent met hen in gesprek gaan, hen eventueel bij je thuis uitnodigen of bij hen thuis – als ze dat al hebben – op bezoek gaan. Het is relatie aangaan.
Durf je jezelf de vraag te stellen of je daartoe bereid bent? Durf je dit gesprek aan te gaan binnen je gezin, je vriendenkring of gemeenschap, je parochie?