maandag in de 19e week door het jaar

EEN VRIJ HART VOOR GOD

Mozes spreekt tot het volk over de kern van hun roeping: de Heer liefhebben met hart en ziel, en zijn wegen bewandelen. Dit is het antwoord op Gods liefdevol initiatief: Hij heeft hen bemind en wil met hen optrekken.

Dat vraagt om een voortdurend keren naar God, en waar nodig om bekering. Mozes spreekt in dit verband over de ‘besnijdenis van het hart’. In zijn tijd was de fysieke besnijdenis het zichtbare teken van het verbond. Wanneer hij dit op het hart toepast, gaat het om een innerlijke werkelijkheid: het hart – het centrum van ons denken, voelen en willen – wordt ontdaan van alles wat het afsluit voor God. Het betekent het loslaten van koppigheid en eigenbelang, zodat het vrij wordt voor zijn leiding. Het is toelaten dat Hij ons zuivert, zodat wij kunnen liefhebben zoals Hij.

Mozes herinnert eraan dat God, Heer van hemel en aarde, recht doet aan weduwen en wezen en vreemdelingen liefheeft. In onze tijd zouden we zeggen: Hij ziet de eenzame oudere in het woonzorgcentrum en het kind dat zonder kansen opgroeit. Hij is nabij aan de moeder die alleen voor haar kinderen zorgt en aan de vluchteling die een veilige plek zoekt. Hij kent de werkloze die zijn hoop dreigt te verliezen en de dakloze die zijn bed moet zoeken onder een brug. Hij kent hun naam, ziet hun tranen en buigt zich naar hen toe. Wie leeft in Gods liefde, wordt geroepen hetzelfde te doen: niet aan de zijlijn blijven staan, maar oog en hart hebben voor het broze. Dat kan in een luisterend oor, in een helpende hand, in eerlijke keuzes bij wat we kopen, in het steunen van initiatieven die kansen scheppen. Soms is het ook het benoemen van onrecht dat niemand durft te verwoorden. Ieder moet daarin zijn eigen weg vinden.

Ook in het evangelie zien we hoe trouw aan God gestalte krijgt in concrete keuzes die gericht zijn op de ander.

Het kan ons wat vreemd overkomen: Jezus wordt gevraagd de tempelbelasting te betalen, een jaarlijkse bijdrage voor het onderhoud van de tempel. Hij legt Petrus uit dat koningen geen belasting innen van hun eigen kinderen: als Zoon van de hemelse Vader zou Hij dus vrijgesteld zijn. Dat is geen juridisch argument richting de Romeinen – voor hen was Hij gewoon een man uit Galilea – maar een geloofsuitspraak over zijn unieke relatie tot God.

Niet iedereen zag Hem zo. Voor de meeste mensen was Hij een leraar of profeet, en voor de tempelautoriteiten soms zelfs een bedreiging. Toch kiest Jezus ervoor om te betalen. Niet omdat Hij moet, maar om geen onnodige aanstoot te geven. Hij laat zien dat vrijheid in God niet betekent dat je koste wat kost je gelijk haalt. Soms vraagt de liefde om een stap terug te zetten, omwille van vrede en openheid naar de ander.

Voor ons vandaag kan dat betekenen: een discussie laten rusten om de relatie te bewaren, meewerken aan iets waar je zelf niet om vraagt om de eenheid te dienen, of een gebaar maken dat spanningen wegneemt. Het gaat niet om jezelf te verloochenen, maar om te zien waar de liefde het meest gediend is. Zo gebruikt Jezus zijn vrijheid niet voor zichzelf, maar voor het welzijn van anderen. En dat blijft ook voor ons een les in de kunst van de liefde die altijd ruimte maakt voor de ander.

Laten we bidden

Heer,
maak mijn hart vrij voor U
en neem weg wat mij afsluit voor uw liefde.
Laat mij leven vanuit uw leiding.
Toon mij waar mijn aanwezigheid nodig is
en maak mijn handen bereid om te dienen.
Geef mij een zachtmoedige geest
die vrede brengt waar spanning is.
Vorm mijn hart naar het uwe.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, moge ook vandaag ons hart opengaan voor het licht dat leven geeft.
Een mooie maandag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Sta eens stil bij situaties waarin wij misschien beter een stapje terug kunnen doen om de vrede te bewaren. Denk aan woorden die we achterwege kunnen laten, of een gebaar dat spanning kan wegnemen. Vraag jezelf af waar de liefde meer gediend wordt door een houding die relaties bewaart in plaats van breekt. Zo geven we ruimte aan de ander en leren wij zelf meer te leven in Gods liefde.