zaterdag in week 27 door het jaar

HET WOORD DAT ONS TOT STAD MAAKT

Tekst overweging: Kris

Het visioen dat de profeet Joël schetst in de eerste lezing is aangrijpend: de volken worden samengebracht in de vallei van Josafat – letterlijk: de Heer oordeelt. Die vallei is het toneel van waarheid en gerechtigheid, waar alles wat duister is aan het licht komt. Dat oordeel klinkt dreigend, maar heeft één doel: de mens zuiveren en herstellen wat gewond is. God ontmaskert het kwaad niet om te verpletteren, maar om te genezen. In het oordeel ligt de kiem van verzoening, de mogelijkheid tot nieuw leven. Zo wordt de vallei van het oordeel een plaats van ontmoeting: tussen God en mens, tussen pijn en herstel. Er breekt een nieuw Jeruzalem open, bevrijd van het kwaad, opnieuw bewoond door God zelf. Het oordeel wordt tot poort van verzoening en tot belofte van overvloed.

Dat vernieuwde Jeruzalem is het beeld van onze ziel, die – gelouterd door Gods nabijheid – geroepen is tot een leven in vrede, tot het dragen van zijn liefde. In ieder mens wil de Heer zijn heilige stad steeds opnieuw oprichten: een innerlijke plaats waar Hij woont, waar zijn vrede wortel schiet en waar zijn liefde de bron van alles wordt. Jeruzalem in ons hart is het heiligdom waar de Geest ademt en waar het Woord levend wordt. Het is de plaats waar oordeel en verzoening samenkomen, waar donkerte verandert in licht.

Die bron, die in de tempel van het hart ontspringt, wordt voortdurend gevoed door God zelf, door zijn Woord dat van in het begin is (vgl. Gen 1,3; Joh 1,1) en dat vlees is geworden in Christus. Wie zich door dat Woord laat doordringen, wie het bewaart en erin leeft, leeft in God en God in hem.

Daarover gaat het evangelie van vandaag. Wanneer een vrouw Jezus prijst door te zeggen: ‘Gelukkig de schoot die U gedragen heeft,’ antwoordt Hij met zachte ernst. Hij verlegt de blik van het uiterlijke naar het innerlijke, van de biologische band naar de geestelijke verbondenheid. Het gaat niet enkel om de historische mens Jezus die geboren werd uit Maria – hoe wezenlijk dat mysterie ook was voor de geschiedenis – maar om het Woord dat Hij brengt. Dat Woord is Hijzelf, vol van genade en waarheid (vgl. Joh 1,14). Hij legt het in ons hart als voedsel voor het nieuwe Jeruzalem dat God in ieder van ons wil opbouwen.

Het christendom is een religie van het Woord – niet bedoeld als een boek, maar als een Persoon: het vleesgeworden Woord. In Christus spreekt God niet meer van buitenaf, maar van hart tot hart. Het Woord, de Heer zelf, is veel meer dan klank of tekst: het is levende aanwezigheid, waardoor God de mens tegemoetkomt. Daar, waar Hij in Christus afdaalt tot onze menselijkheid, knielt Hij neer voor ons om ons de voeten te wassen – teken van zijn barmhartigheid die ons reinigt en herstelt, én als voorbeeld van zijn liefde die dient tot het uiterste.

'Gelukkig zijn zij die naar het Woord van God luisteren en ernaar leven.'

Laten we bidden

Heer,
maak mijn hart tot een stille ruimte
waar U ademt met uw vrede.
Laat uw licht het duister raken
en mijn verlamming tot leven wekken.
Ja, wek in mij de bron van uw goedheid.
Spreek in mij uw Woord van leven.
Blijf wonen in de stilte van mijn ziel.
Moge uw liefde alles vernieuwen –
mijn persoonlijk leven,
de Kerk, de hele mensheid.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, moge uw leven een plek zijn waar God zich thuis weet.
Een mooi weekend,
kris

---

Om mee op weg te gaan

De vrede van God is geen verre belofte, maar een stille kracht die van binnenuit begint. Ze groeit in mensen die zich laten raken door zijn liefde. Ben je bereid af te dalen in je diepste zelf, in jouw Jeruzalem, om je door God te laten opnemen in zijn liefde? Ben je bereid die liefde gestalte te geven in het concrete leven dat je vandaag wordt toevertrouwd?