vrijdag in week 2 door het jaar
Jezus ging de berg op en riep al degenen bij zich op wie Hij zijn keuze had laten vallen, en ze kwamen naar Hem toe.
Het evangelie van vandaag gaat over roeping en zending. Maar wat opvalt is dat Jezus voor Hij zendt de leerlingen eerst bij zich roept.
Jezus zal nooit roepen en van op afstand zenden. Hij zal altijd de geroepene eerst bij zich roepen, om vanuit het samenzijn met Hem, te zenden.
Net zoals de leerlingen roept Hij ook ons. Maar Hij roept ons eerst bij zich. Hij vraagt ons een stap te zetten, een keuze te maken. Hij vraagt van ons een beslissing. Hij spreekt ons aan op onze vrijheid, en vraagt heel persoonlijk te kiezen voor Hem. Naar Hem toegaan is ons eerste ja-woord.
Eenmaal bij Hem zal Hij ons uitnodigen in Hem onze woonst te maken. Hierop ingaan is ons tweede ja-woord.
Vanuit dit ja-woord zal Hij ons in zich opnemen, om ons nadien te zenden. Ook hier moeten we weer 'ja' op zeggen, de derde keer.
Op deze wijze roept Jezus ons wat betreft onze levensroeping.
Maar in wezen heeft deze roeping iedere dag plaats.
Iedere ochtend worden we geroepen door Hem. Elke morgen mogen we naar toegaan, onze innerlijke blik wenden naar Hem, met woordgebed of gewoon in stilte, in diep geloof dat Hij er is, dat Hij naar ons kijkt en wij naar Hem. Laat die wederzijdse blik maar vruchtbaar zijn. Ons eerste ja-woord.
Hij zal ons vragen in Hem onze woonst te maken, zoals Hij ook zijn inwoning heeft in ons. Het toelaten van deze innige samensmelting is ons tweede ja-woord.
Vanuit dit samenzijn, vanuit het opgenomen zijn door Hem, zal Hij ons zenden. Hierop ingaan, de zending ernstig nemen, mét Hem gaan, is ons derde ja-woord. Het zal betekenen dat we vanuit Hem de dag doorgaan, heel concreet zijn liefde belevend naar allen die we ontmoeten, in alles wat we doen en laten.
Ons drievoudig ja-woord zal ons tot instrument maken van God. Hij de fluitspeler, wij de fluit, de melodie: de liefde.
kris
Het evangelie van vandaag gaat over roeping en zending. Maar wat opvalt is dat Jezus voor Hij zendt de leerlingen eerst bij zich roept.
Jezus zal nooit roepen en van op afstand zenden. Hij zal altijd de geroepene eerst bij zich roepen, om vanuit het samenzijn met Hem, te zenden.
Net zoals de leerlingen roept Hij ook ons. Maar Hij roept ons eerst bij zich. Hij vraagt ons een stap te zetten, een keuze te maken. Hij vraagt van ons een beslissing. Hij spreekt ons aan op onze vrijheid, en vraagt heel persoonlijk te kiezen voor Hem. Naar Hem toegaan is ons eerste ja-woord.
Eenmaal bij Hem zal Hij ons uitnodigen in Hem onze woonst te maken. Hierop ingaan is ons tweede ja-woord.
Vanuit dit ja-woord zal Hij ons in zich opnemen, om ons nadien te zenden. Ook hier moeten we weer 'ja' op zeggen, de derde keer.
Op deze wijze roept Jezus ons wat betreft onze levensroeping.
Maar in wezen heeft deze roeping iedere dag plaats.
Iedere ochtend worden we geroepen door Hem. Elke morgen mogen we naar toegaan, onze innerlijke blik wenden naar Hem, met woordgebed of gewoon in stilte, in diep geloof dat Hij er is, dat Hij naar ons kijkt en wij naar Hem. Laat die wederzijdse blik maar vruchtbaar zijn. Ons eerste ja-woord.
Hij zal ons vragen in Hem onze woonst te maken, zoals Hij ook zijn inwoning heeft in ons. Het toelaten van deze innige samensmelting is ons tweede ja-woord.
Vanuit dit samenzijn, vanuit het opgenomen zijn door Hem, zal Hij ons zenden. Hierop ingaan, de zending ernstig nemen, mét Hem gaan, is ons derde ja-woord. Het zal betekenen dat we vanuit Hem de dag doorgaan, heel concreet zijn liefde belevend naar allen die we ontmoeten, in alles wat we doen en laten.
Ons drievoudig ja-woord zal ons tot instrument maken van God. Hij de fluitspeler, wij de fluit, de melodie: de liefde.
kris
- Kris beschrijft zeer mooi hoe een mens tot christen en zelfs tot apostel wordt. Een drievoudig ja: naar Jezus toegaan, in Hem gaan wonen, je door Hem laten zenden. De heilige Franciscus van Sales schrijft daar ook over in zijn ‘Inleiding tot het devote leven’. In ieders leven moet er devotie zijn, zegt hij, d.w.z. geloof en toewijding aan de Heer. Maar elk doet dat in zijn beroep en situatie op de manier die bij hem of haar past. Een bisschop die veel vergaderingen heeft kan niet leven als een Kartuizer, een gehuwde kan niet bezitloos leven als een minderbroeder. Zeer mooi, wat ik in mijn brevier las van Franciscus vandaag.
BeantwoordenVerwijderen- Jezus roept dus Zijn apostelen. Het gaat om 12 heel concrete mensen die bij Hem zijn en dan van Hem getuigen. Ons geloof steunt dus op heel concrete mensen, de Kerk is ook gebouwd op deze zeer concrete mensen. De evangeliën zullen zelfs niet aarzelen om ook hun zwakke plekken weer te geven. Petrus kan er niet inkomen als Jezus spreekt van Zijn lijden, hij zal zijn Heer zelfs verloochenen, Jacobus en Johannes zullen uit zijn op aardse postjes, allen gaan ze ruziën over wie van hen de voornaamste is. En van het begin af aan zegt het evangelie dat Judas Hem zal verraden en overleveren. Heel concrete mensen dus, met hun kwaliteiten én gebreken. Maar Jezus maakt hen wel tot steunpilaren van ons geloof. Wij mogen aanleunen bij hen.
- Een jongeman die de Bijbel las, vroeg ooit aan onze pater die de laatste retraite leidde waarom hij eigenlijk de Bijbel moest lezen. Al die dingen vind ik ook in de krant, zei hij. Inderdaad, de Bijbel onthoudt ons niets van al wat menselijk en zelfs te menselijk of onmenselijk is. De Bijbel toont ons wel hoe God met de mens omgaat. David is vandaag zeer grootmoedig. Hij kon zijn belager gerust uit de weg ruimen. Dat doet hij niet. Daartoe worden ook wij vandaag uitgenodigd: om mekaar niet te negeren of uit ons leven te bannen door niet meer naar de andere om te zien, wel om mekaar te blijven dragen en verdragen. Dat doet ook God. Zo gaat Hij met ons om, in barmhartigheid, in mededogen, in liefde.
- Om nog even terug te komen op het celibaat van de priester. Dat is een kostbaar iets. Al heel vroeg vind je in de Kerkgeschiedenis sporen van synodes die dat aanprijzen, die zelfs van gehuwde priesters een Jozefshuwelijk eisen. Dat was al voordat de Kerk van het Oosten en Deze van het Westen uiteengingen. Sint Paulus was ook zo iemand, evenals de apostel Johannes. Paulus spreekt in 1 Kor. over het gehuwde meisje dat zorg heeft voor haar man en haar gezin. Zo is het ook met de gehuwde priester: zijn aandacht is noodzakelijk verdeeld. Een ongehuwde priester is veel vrijer. Dat betekent niet dat elke priester bij ons even beschikbaar is voor de mensen als bv. veel gehuwde dokters of andere mensen in de sociale sector. Ik gaf gisteren maar een tegenstem mee van wat ik daar de laatste tijd over te lezen krijg. Ik wil dat helemaal niet opdringen. Als de paus het anders beslist, zal ik niet kwaad zijn op hem noch jaloers omdat ik niet gehuwd ben. Ik heb met Gods genade echt voor het celibaat gekozen. Wel is het zo dat in mijn jeugd het parochieleven te uitsluitend gedragen werd door priesters. Er waren er toen veel. Elk moet echter op zijn manier en in zijn beroep van Jezus getuigen en voor Hem leven. Dat is wat St. Franciscus van Sales ons leert vandaag. Toch geloof ik dat, als een Kerk echt bloeit, er genoeg mensen zouden zijn die ook ongehuwd voor Haar in zouden willen staan. Als het geloof goed beleefd en doorgegeven wordt, is veel mogelijk hoor. Maar goed, laat de Geest maar waaien. Ondertussen doen we stilletjes voort. Vergeet niet voor de paus te bidden, zoals hij het zelf ook altijd vraagt. En bid ook maar voor de priesters die wij nu hebben, en ook voor mij. Dank.
Daniël uit ervaring weet ik dat het celibaat veel meer vrijheid geeft om je in te zetten. Toch pleit ik er voor dat het celibaat een vrije keuze zou zijn voor de priesters en dat om meerdere redenen. o.a. De Westerse Kerk maakt een diepe crisis door waar waardering voor priesters minimaal is. We leven in een wereld die overgeseksueerd is. Enz
BeantwoordenVerwijderenCelibaat is mooi, als het een vrije keuze is. Vanaf het moment dat het verplicht wordt of voorwaarde wordt tot... zijn we niet gezond bezig. Zelfs pausen hadden het er moeilijk mee. In de vijftiende eeuw werd de katholieke Kerk geleid door pausen die uit relaties met maîtresses diverse kinderen hadden. Onder andere Innocentius VIII (1484-1492) en Alexander VI (1492-1503).
VerwijderenTijden veranderen en in onze tijd zijn er hier in Het Westen te weinig priesters. Zij moeten meerdere parochies bedienen. Dat zal het werk van de priesters negatief beïnvloeden omdat niemand als een robot kan werken. Op tijd tot rust komen en het eigen geestelijke leven opladen. We zullen er niet aan ontkomen om naar een andere vorm te gaan zoeken en dan zullen ook gehuwde mannen aan bod komen? En ik denk ook aan het grote potentieel aan vrouwen. In de loop der tijd zijn er meer zaken afgeschaft en erbij gekomen. Ik denk dat de tijd het wel gaat uitwijzen hoe het zal worden. Ik vertrouw erop dat God Zijn Kerk nabij zal blijven.
BeantwoordenVerwijderen