woensdag in week 2 door het jaar
Jezus zei tegen de man met de verschrompelde hand: ‘Kom in het midden staan.’
Hoeveel mensen lopen er vandaag niet rond met een verschrompelde hand, met een verschrompeld hart... Velen, zeer velen. En misschien horen we er zelf ook wel bij.
Zijn we bereid om net als Jezus, en vanuit Jezus, tot hen te zeggen: 'Kom, kom in het midden staan. Je bent niet uitgesloten, je hoort erbij, ik vind je de moeite waard, voor mij ben je mijn broeder-zuster,...' Daarom niet met woorden, maar door je blik, je gebaren, door je wijze van zijn.
Al te vaak komen de verschrompelden over als 'lastige' medemensen, terwijl ze in zekere zin de Heer belichamen die zegt: 'Ik heb dorst'.
Laten we naar hen toe gaan; niet als meerderen, maar als broeders en zusters, als één van hen, om samen met hen de Heer te ontmoeten en te verheerlijken in ons samenzijn waarin Hijzelf ons gebracht heeft.
kris
Hoeveel mensen lopen er vandaag niet rond met een verschrompelde hand, met een verschrompeld hart... Velen, zeer velen. En misschien horen we er zelf ook wel bij.
Zijn we bereid om net als Jezus, en vanuit Jezus, tot hen te zeggen: 'Kom, kom in het midden staan. Je bent niet uitgesloten, je hoort erbij, ik vind je de moeite waard, voor mij ben je mijn broeder-zuster,...' Daarom niet met woorden, maar door je blik, je gebaren, door je wijze van zijn.
Al te vaak komen de verschrompelden over als 'lastige' medemensen, terwijl ze in zekere zin de Heer belichamen die zegt: 'Ik heb dorst'.
Laten we naar hen toe gaan; niet als meerderen, maar als broeders en zusters, als één van hen, om samen met hen de Heer te ontmoeten en te verheerlijken in ons samenzijn waarin Hijzelf ons gebracht heeft.
kris
Weer de Bijbel op zijn best vandaag. God op Zijn best. David en Goliath. Een kleine jongen en een reus, een kleine mens vol Godsvertrouwen en een man van de wereld vol grootspraak en hovaardij. De laatste hoont de kleine David. Maar David komt met de naam van de Heer. Hij overwint de reus met vijf kleine stenen. Goliath is de vijand, en je weet, dat lees ik graag als de zonde die ons belaagt. De zonde is vol van zichzelf. De zonde zegt: ‘Je ogen zullen opengaan en je zult aan God gelijk zijn’ (vgl. Gen. 3, 5). De kleine gelovige zegt: ‘God, kom mij te hulp; Heer, haast U mij te helpen; Heer, ik vertrouw op U, op U alleen’. Altijd in de Bijbel is dat Godsvertrouwen sterker dan het kwaad. Ook in het evangelie van vandaag? Jazeker. Daar is een man in de synagoge met een verschrompelde rechterhand. Hij kan met zijn hand geen steentjes meer slingeren naar de zonde die hem belaagt. Hij kan zelfs zijn hand niet meer opheffen om een kruisteken te maken. Hij kan dus tegen de zonde niet meer opkomen met de naam van de Heer der legermachten, zoals David het kon. Zijn genadeleven is verschrompeld, zijn geloof is te gewoon geworden. De frisheid ervan is weg. Hij wordt oud. David was in de strijd tegen de zonde, tegen Goliath nog jong en fris. Ook hij zal in zijn Godsgeloof oud worden en dan zal de zonde hem verleiden. Hij zal met Bathseba grijpen naar de vrucht die ook voor hem, zoals voor Adam, verboden is, d.w.z. eigenlijk niet goed voor hem, omdat hijzelf voor God speelt. Maar daar is Jezus. Jezus kan alles. ‘Steek uw hand uit’, zegt Jezus. Dat kan de man eigenlijk niet. Maar Jezus zegt: ‘Doe het toch maar, doe het onmogelijke’. ‘Het onmogelijke is het specifieke domein van God’, zei de voormalige bisschop van Hasselt, Mgr. Schreurs. De hand wordt weer volkomen gezond. Dankzij Jezus. De man kan weer een kruis slaan, hij kan weer bidden, hij kan de zonde weer aan. Jezus maakt hem weer jong en fris in het geloof. Maar omdat dat op sabbat gebeurt – en de sabbat is een volkomen rustdag - zal dat Jezus aan het kruis brengen. De Farizeeën gingen naar buiten en aanstonds smeedden zij met de Herodianen plannen om Hem uit de weg te ruimen. Ze zullen Jezus aan het kruis nagelen, Zijn handen vastmaken met spijkers op het kruishout. Dan zullen ook Zijn handen verschrompeld en machteloos zijn. Want de leiders van toen, zoals ook de wereld van vandaag, verdragen het niet dat een mens weer tot de frisheid komt van het geloof van zijn jeugd. Zal deze goddeloze gezindheid het blijven halen? Neen, ook hier weer zal God zich op Zijn best tonen. In Zijn uitgestrekte handen op het kruis zal Jezus alle mensen insluiten in Zijn hart, in Gods Vaderhart. Jezus’ machteloze handen zullen juist op het kruis alle mensen verzamelen in het Rijk der hemelen dat Hij bracht. Op het kruis wordt elke zonde gedragen en vergeven; op het kruis maakt Jezus alles weer nieuw en gezond. Beste vrienden, dat kan ook vandaag weer met ons gebeuren, met jou en met mij, met onze jeugd ook. Mochten wij allen ons door Jezus weer laten brengen tot de levende God en Hem niet langer vergeten. Want zegt psalm 137 in vers 5 niet: ‘Als ik u, Jeruzalem, ooit vergeet, moge mijn hand verlammen’? Is het dat niet wat met de man in de synagoge gebeurd was? Is het dat niet wat onze wereld overkomen is in de laatste decennia? Dat we de hemel vergeten zijn, dat wij aan God niet meer denken? Toch is Jezus sterker, God altijd groter. Het laatste woord is aan Hem! Op de zevende dag – de sabbat – bracht God de schepping tot voltooiing door te rusten (Gen. 2, 2) en Jezus voltooide de schepping nog eens toen Hij stervend zei: ‘Het is volbracht’ (Joh. 19, 30). Juist wanneer in de tempel de viering van de sabbat begon, op die Goede Vrijdagavond, zei Jezus dat en stervend voor ons allen voltooide Hij de nieuwe schepping, maakte Hij ons allen weer nieuw en fris in het Godsgeloof.
BeantwoordenVerwijderen