woensdag na Openbaring
Geloof heeft te maken met ons leven, ons dagelijks leven, op de plaats waar we wonen, met de mensen die ons gegeven zijn. Geloof en leven zijn immers één, ondeelbaar, of zo zou het moeten zijn. Bedoeling van het geloof is dat het handen en voeten krijgt in het leven van elke dag, zowel in ons expliciet gebed, alsook in de naastenliefde en zelfs tijdens het maken van de soep. Daarom gaan we in op de woorden uit de eerste Johannesbrief vandaag: 'God is liefde. Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem.'
Hoe in God blijven? Johannes schrijft: door in zijn liefde te blijven.
God is liefde. Hij woont in ons. Zijn tegenwoordigheid in ons is enkel liefde. Wie in die liefde blijft, in zijn tegenwoordigheid dus, blijft in God, en in zijn liefde. Bedoeling is dat we ons verankeren in het bestaan van God, in zijn aanwezigheid, ons volledig schenkend aan zijn tegenwoordigheid in ons, aan zijn liefde.
In wezen is dit een gebedshouding, een 'bidden zonder ophouden', zowel belevend in ons dagelijks gebed alsook een constante beleving in ons onderbewustzijn. Het is een houding die niet ophoudt maar een die voortdurend 'gaande' is. Het is een leven 'in de Heer', altijd en overal, even vanzelfsprekend dan dat we in en uitademen.
Jammer genoeg denken veel mensen dat deze weg niet aan hen besteed is. Dit is voor heiligen, voor mystica... denk men al vlug. Da's jammer, want dat is niet zo. Je hoeft echt niet heilig te zijn om die weg te gaan. Je hoeft ook geen bepaalde niveaus van het mystieke leven te hebben bereikt om deze weg te gaan. Jezus weet waar ieder van ons staat, Hij kent onze lauwheden, koppigheden, Hij kent ons verleden, onze kwetsuren, onze neiging tot zonde, enz. En waar we ook staan in het leven, welke weg we ook gegaan zijn en nu gaan, Hij is nu bij ons. En in dat nu gaat Hij met ons om weg, ons omhelzend met zijn barmhartigheid, ons opnemend in zijn vrede, zichzelf aan ieder van ons schenkend.
En ook al zijn we nog lang niet heilig, en klinkt mystiek leven als iets dat ver van ons leven verwijderd is, feit is dat wie deze gebedsweg gaat de weg van de heiligheid bewandelt en meer dan hij vermoedt een ziel in zich draagt die de naam 'mystieke ruimte' waardig is.
Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God in hem; zo schrijft ons Johannes vandaag.
Laten we verankerd blijven in God, in zijn liefde. Moge deze liefde handen en voeten krijgen in ons dagelijks leven, in de kleine keuzes doorheen de dag, alsook in onze grote levenskeuzes. Moge God de oorsprong zijn van dit alles.
kris
Hoe in God blijven? Johannes schrijft: door in zijn liefde te blijven.
God is liefde. Hij woont in ons. Zijn tegenwoordigheid in ons is enkel liefde. Wie in die liefde blijft, in zijn tegenwoordigheid dus, blijft in God, en in zijn liefde. Bedoeling is dat we ons verankeren in het bestaan van God, in zijn aanwezigheid, ons volledig schenkend aan zijn tegenwoordigheid in ons, aan zijn liefde.
In wezen is dit een gebedshouding, een 'bidden zonder ophouden', zowel belevend in ons dagelijks gebed alsook een constante beleving in ons onderbewustzijn. Het is een houding die niet ophoudt maar een die voortdurend 'gaande' is. Het is een leven 'in de Heer', altijd en overal, even vanzelfsprekend dan dat we in en uitademen.
Jammer genoeg denken veel mensen dat deze weg niet aan hen besteed is. Dit is voor heiligen, voor mystica... denk men al vlug. Da's jammer, want dat is niet zo. Je hoeft echt niet heilig te zijn om die weg te gaan. Je hoeft ook geen bepaalde niveaus van het mystieke leven te hebben bereikt om deze weg te gaan. Jezus weet waar ieder van ons staat, Hij kent onze lauwheden, koppigheden, Hij kent ons verleden, onze kwetsuren, onze neiging tot zonde, enz. En waar we ook staan in het leven, welke weg we ook gegaan zijn en nu gaan, Hij is nu bij ons. En in dat nu gaat Hij met ons om weg, ons omhelzend met zijn barmhartigheid, ons opnemend in zijn vrede, zichzelf aan ieder van ons schenkend.
En ook al zijn we nog lang niet heilig, en klinkt mystiek leven als iets dat ver van ons leven verwijderd is, feit is dat wie deze gebedsweg gaat de weg van de heiligheid bewandelt en meer dan hij vermoedt een ziel in zich draagt die de naam 'mystieke ruimte' waardig is.
Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God in hem; zo schrijft ons Johannes vandaag.
Laten we verankerd blijven in God, in zijn liefde. Moge deze liefde handen en voeten krijgen in ons dagelijks leven, in de kleine keuzes doorheen de dag, alsook in onze grote levenskeuzes. Moge God de oorsprong zijn van dit alles.
kris
Men vertelt dat de apostel Johannes, toen hij zeer oud was geworden en door zijn leerlingen rond gevoerd moest worden of gedragen, voortdurend herhaalde: ‘Broertjes, hebt elkaar lief’. Dat horen wij in deze Kersttijd ook steeds in de eerste lezingen. God heeft ons zo bemind, wij ook moeten elkaar liefhebben. Niemand heeft ooit God gezien, maar als wij elkaar liefhebben, woont God in ons. Dat zijn wondere woorden. Woorden die wij altijd moeten herhalen. Het zijn woorden die de wereld veranderen. Als de mensen mekaar graag zien, dan wordt de wereld wonderbaar, het leven echt de moeite waard. Een christen die in Jezus gelooft, moet ook niet meer vrezen. Wij weten dat er een oordeel komt, Gods oordeel over elk van ons. Maar dat oordeel zal alleen gaan over de maat van onze liefde. Hoe meer wij mekaar lief hebben gehad, hoe hoger – om het zo te zeggen – wij op zullen klimmen bij God in de hemel.
BeantwoordenVerwijderenEn Jezus is altijd bij ons. Het kan gebeuren dat wij misschien maar traag vooruitgaan en moeizaam groeien in de liefde. Op de oever van de eeuwigheid ziet Jezus ons tobben en zwoegen, ons pogen en misschien zelfs ons mislukken. Dan komt Hij naar ons toe. Hij stilt de stormen van haat en wrok, van ongeloof en ons falen in de liefde. Vrees niet, zegt Hij, Ik ben. Ik ben altijd bij u. Is dat geen troost voor ons als het moeilijk gaat? Ja, dat is een grote troost. Wat er ook gebeurt, wat we ook verkeerd doen of waarin we ook mislukken, God is altijd groter. Ik ben, God is. Hij is er altijd, Hij helpt ons altijd weer vooruit. En wat de tegenwind ook is, als Hij bij ons is, wordt alles rustig en stil.
Wat dat oordeel betreft: de bijbel (brief van Jakobus) leert ons dat de barmhartigheid boven het oordeel staat. Moge het ook zo in ons oordelen en samenleven zijn.
Verwijderengoede Vader, leid mij, doorheen alle lijden, weg van de angst, op de weg van Uw liefde
BeantwoordenVerwijderen