Onbevlekt Hart van Maria

 HET HART ALS EEN TUIN WAAR HET WOORD KAN GROEIEN

“Want zoals de aarde haar gewassen voortbrengt, zoals een tuin het gezaaide laat ontkiemen, zo laat God, de Heer, gerechtigheid ontkiemen en glorie voor het oog van alle volken.” (Jes 61,11)
“Zijn moeder bewaarde alles wat er met Hem gebeurd was in haar hart.” (Lc 2,51)

Vandaag, op de gedachtenis van het Onbevlekt Hart van Maria, denken we na over haar hart als plaats van innerlijkheid, beschikbaarheid en stilte. In bovenstaande verzen uit Jesaja en Lucas klinkt iets door van een verborgen proces dat zich bij haar van binnenuit voltrok. Zoals de aarde in stilte het zaad draagt en tot leven brengt, zo was ook het hart van Maria een vruchtbare ruimte waarin God zijn werk kon beginnen. In haar ontvankelijkheid, haar beschouwende stilte en haar innerlijke beschikbaarheid liet zij toe dat iets nieuws kon ontkiemen. Haar hart was een open ruimte van overgave, waar Gods geheim zich mocht nestelen, groeien en rijpen in de diepte.

Dat we haar hart onbevlekt noemen, verwijst naar het mysterie van haar begin: Maria werd bij haar ontvangenis bewaard voor de zonde, zodat haar hart vanaf het eerste moment zuiver was voor God. Niet om haar boven het gewone leven uit te tillen, maar om haar beschikbaar te maken voor het werk van de Geest. Voor ons ligt daarin een uitnodiging: dat ook wij ons hart zuiver houden, vrij van wat Gods aanwezigheid verduistert. Het Onbevlekt Hart herinnert ons eraan dat het geestelijk leven begint in het hart, waar liefde, overgave en zuiverheid groeien in de stilte. Wat in Maria vanaf het begin aanwezig was, mag ook in ons gestalte krijgen - als wij God de ruimte geven om ons hart om te vormen.

Uiteraard moet het geloof gestalte krijgen in het dagelijks leven, maar het heeft zijn bron aan de binnenkant. Geloof is geen verzameling meningen of overtuigingen die we zomaar etaleren. Geloof vraagt om een innerlijke weg.

Vaak begint het klein, bijna onmerkbaar, zoals een zaadje in omgewoelde aarde. Dat zaad is in ons gelegd bij ons doopsel; het is in ons uitgegoten als de gave van de Heilige Geest. Maar zoals elk zaad heeft het tijd, ruimte en stilte nodig om te ontkiemen.

In een wereld waar alles snel moet gaan, waar boodschappen ons overspoelen, is het niet vanzelfsprekend om die stilte te bewaren en te koesteren. Sociale media, nieuwsberichten, commentaren en beelden bereiken ons op elk moment van de dag. Zelfs als we de meldingen op onze smartphone uitzetten, klinkt de echo ervan vaak nog door in ons hoofd. We worden naar buiten getrokken, voortdurend afgeleid van de bron in onszelf.

Toch is die innerlijke bron essentieel. En wie vertrouwd is met die plek, weet dat die niet door lawaai kan worden geraakt. Het is de heilige ruimte van ons hart. Wie daar leert vertoeven, ontdekt dat stilte geen leegte is, maar een ontmoeting. Geen afsluiting van de wereld, maar een opening naar het diepste leven.

Maria leefde vanuit die plek. Zij was iemand die niet onmiddellijk oordeelde, iemand die niet direct alles begreep. Zij was de vrouw die bewaarde, overwoog en in stilte liet rijpen wat zij niet onmiddellijk kon bevatten. Dat maakt haar tot beeld van de Kerk, tot moeder van ieder mens die verlangt naar een zuiver, ontvankelijk hart.

Een contemplerend hart is geen voorrecht van priesters, kloosterlingen of mystici. Het is een roeping voor ons allen. Het is het hart dat leert luisteren, wachten, onderscheiden. Het is het hart dat zich laat vormen door de Geest, dag na dag, in het gewone leven.

Misschien is dat wel het grootste geheim van Maria: haar hart was een tuin waar het Woord kon groeien.

Laten we de innerlijke stilte bewaren. Laten we Gods zaad koesteren dat in ons is gezaaid. Laten we afdalen in Gods heilige ruimte diep in onszelf, en toelaten dat de Geest ons van binnenuit mag binnenvoeren in het leven van Christus.

Laten we bidden

Maria,
u die leefde met een zuiver en beschikbaar hart, leer ons luisteren naar de stilte in onszelf. U bent de vrouw van het innerlijk leven, u die bewaarde wat u niet meteen begreep. Help ons ons hart open te stellen voor Gods werk in ons. Wek in ons het verlangen naar eenvoud, zuiverheid en overgave. Leid ons naar de plaats van de Geest. Dat ook in ons iets mag ontkiemen van wat in u tot bloei kwam. Begeleid ons op de weg naar het leven van Christus.
Vandaag, en alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, moge ons hart die stille tuin zijn waarin Gods Geest vrij kan ademen en waar wij tot leven komen in Christus.
Een mooi weekend,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Werp een blik in de tuin van uw hart. Is het een plek van stilte en zorg, of groeit er onkruid dat het Woord belemmert om wortel te schieten? Laat het een ruimte worden waar God kan spreken, en waar zijn komst gekoesterd wordt. Zodat wat Hij in u legt, de tijd krijgt om rustig te ontkiemen.