donderdag in week 3 door het jaar
'Je steekt toch geen lamp aan om hem onder de korenmaat te laten uitdoven of onder een bed weg te bergen? Nee, je zet hem op een standaard.'
Ook al heeft ieder huisje zijn kruisje, en dragen wij allemaal ons eigen leed, in wezen is het leven wonder-schoon. En als onze samenleving de dag van vandaag naar iets dorst heeft, dan is het naar dat 'zien' van dat wonder-schone.
Wij als christenen kunnen hierbij een belangrijke bijdrage in leveren. Het evangelie is immers een 'blijde' boodschap, wat wil zeggen dat zij niet enkel in blijheid kan beleefd worden, maar ook hen blij kan maken die de vruchten plukken van hen die leven naar het evangelie.
Zien de mensen aan ons dat God ons bevrijd heeft in Christus? Zien ze in onze daden, in de keuzes die we maken, in onze gemeenschapsbeleving, in de manier waarop wij mensen ontmoeten, dat het christendom in wezen een bevrijdend gebeuren is? Ziet de wereld aan onze wijze van leven dat de Kerk een vreugdevolle boodschap in zich draagt?
Niet dat we heel de dag door met een soort opgeklopte zoete glimlach moeten rondlopen. Maar men mag wel aan ons zien dat we leven vanuit een werkelijkheid die ons in de diepte 'blij' maakt; een die ons van binnenuit stuwt, die ons doet liefhebben van binnen naar buiten, zonder schijnbaar ophouden.
We mogen delen in de verrijzenisvrede van Christus. Niet enkel door dit gebeuren in gedachten te dragen als een soort principe waar we naar leven, maar wel degelijk als een genade die Christus in ons hart legt belevend in het leven van elke dag. Wie leeft in deze genade zal een vrede-vol mens zijn. Hij zal deze vrede dragen, én uitdragen.
En ja, dat mag gezien worden. Dat heeft niets met hoogmoed te maken, maar integendeel: met liefde en nederigheid.
kris
Ook al heeft ieder huisje zijn kruisje, en dragen wij allemaal ons eigen leed, in wezen is het leven wonder-schoon. En als onze samenleving de dag van vandaag naar iets dorst heeft, dan is het naar dat 'zien' van dat wonder-schone.
Wij als christenen kunnen hierbij een belangrijke bijdrage in leveren. Het evangelie is immers een 'blijde' boodschap, wat wil zeggen dat zij niet enkel in blijheid kan beleefd worden, maar ook hen blij kan maken die de vruchten plukken van hen die leven naar het evangelie.
Zien de mensen aan ons dat God ons bevrijd heeft in Christus? Zien ze in onze daden, in de keuzes die we maken, in onze gemeenschapsbeleving, in de manier waarop wij mensen ontmoeten, dat het christendom in wezen een bevrijdend gebeuren is? Ziet de wereld aan onze wijze van leven dat de Kerk een vreugdevolle boodschap in zich draagt?
Niet dat we heel de dag door met een soort opgeklopte zoete glimlach moeten rondlopen. Maar men mag wel aan ons zien dat we leven vanuit een werkelijkheid die ons in de diepte 'blij' maakt; een die ons van binnenuit stuwt, die ons doet liefhebben van binnen naar buiten, zonder schijnbaar ophouden.
We mogen delen in de verrijzenisvrede van Christus. Niet enkel door dit gebeuren in gedachten te dragen als een soort principe waar we naar leven, maar wel degelijk als een genade die Christus in ons hart legt belevend in het leven van elke dag. Wie leeft in deze genade zal een vrede-vol mens zijn. Hij zal deze vrede dragen, én uitdragen.
En ja, dat mag gezien worden. Dat heeft niets met hoogmoed te maken, maar integendeel: met liefde en nederigheid.
kris
Jezus zaait het woord. Dat woord moet vrucht dragen. Dat woord moet neerdalen tot op de bodem van onze ziel. Dan zal het vandaaruit handen en voeten krijgen. Het zal niet verborgen gehouden worden onder een stolp of een korenmaat die boven een lamp wordt geplaatst. Dat woord zal naar buiten komen; het zal aan het licht komen dat een mens gelooft. Hij zal vooreerst al veel rustiger worden en minder last hebben van humeurigheid, hij zal mild worden in zijn oordeel en vrijgevig. Als je goed luistert naar Gods woord, zal je op God beginnen te gelijken. En als je dan zoals God liefde wordt, wordt je maat mateloos. Je wordt meer en meer volmaakt zoals God volmaakt is. Als je veel weggeeft, wordt dat op de duur een vreugde. En altijd komt het ergens langs en andere weg terug. Zelfs als het op een bepaald moment niet goed past om iemand te helpen, maar je doet het toch, je zal zelf toch niet tekort hebben. Als je begint te bidden, krijg je er smaak in bij de Heer te vertoeven. Op de duur wil je niet meer weg van Hem. Als je hebt, krijg je nog erbij. Als je niet hebt, wordt je nog ontnomen wat je hebt. Dat is het zgn. Mattheuseffect, omdat Mattheus ook dat woord van Jezus heeft. Armen worden steeds armer, rijken steeds rijker. Dat wil God natuurlijk niet. Wat God wel wil, is dat wij in ons geloof groeien. Hoe meer je van Gods woord in je op hebt genomen, hoe meer je erin zal groeien om te begrijpen dat geven en vergeven en leven voor God en de anderen blij maakt en gelukkig. David was ook zo iemand. Hij leefde voor God en dan krijgt hij ook veel van God, zelfs de belofte dat zijn koningshuis vast zal staan voor eeuwig. David kan dan ook danken en bidden. David verrijkt zichzelf niet zoals zijn voorganger Saul deed. Die had zich op de buit geworpen van Amalek, maar die zelfverrijking kon God niet behagen. Saul werd verworpen. En steeds verder is hij weggezonken in zijn jaloersheid op David en in zijn eigen ondergang. Als je niet hebt, verlies je nog wat je hebt. Een student die de grondbeginselen van een discipline niet kent, zal steeds verder wegzinken in het niet begrijpen van de leerstof van dat vak.
BeantwoordenVerwijderenEen vraag : klopt het dat de Joden nu een klein maar heel rijk volkje geworden zijn ?
VerwijderenIk weet het echt niet, maar wat ik soms hoor, is dat Israël een goed maatje is van de VS en daardoor zeer veel op zijn neus zet. Denk maar aan de nederzettingen op Palestijns grondgebied. Israël eigent zich veel toe, maar je mag zelfs dat niet zeggen. Dan ben je een Jodenhater die de holocaust ontkent. Ik ontken helemaal niets en ik haat Israël ook niet, maar zij mogen toch veel daar in het Midden-Oosten wat andere landen niet mogen.
VerwijderenVoor degenen voor wie de Bijbel niet de belangrijkste bron is om vast te stellen dat slechts het volk Israël aanspraak heeft op het Land Israël, omdat God dat zo heeft bepaald (zie o.a. Genesis 15:18, 17:7-8, 28:13-15, Jeremia 16:14-15 en Amos 9:11-15) Israël heeft ook krachtens het internationaal recht aanspraak Eretz-Israël, dus inclusief Judea, Samaria, de Golanhoogte, de Gazastrook, de Sinaï en zelfs Jordanië. Dat de Joodse staat Israël om politieke en andere redenen bereid is niet alle aanspraken op te eisen, die zij volgens het internationaal recht heeft op Eretz-Israël, staat buiten kijf, maar dat doet aan de rechten van het Joodse volk op zich niets af.
VerwijderenWat er daar nu gebeurt... is dit het Israël dat God aan David verzekerd had ?
VerwijderenHoeveel Joden zijn er eigenlijk wereldwijd ? 30 of 50 mioe ? Klopt het dat de Joden nog steeds een relatief klein maar heel rijk volk geworden zijn ?
Laten we niet vergeten dat het christendom zijn wortels heeft in het jodendom. Ook Jezus was ten volle Jood.
VerwijderenJa laten we dat niet vergeten,ik voel me méér verbonden met het Jodendom dan met de Islam.
VerwijderenDe Psalmen van Koning David ,we bidden ze dagelijks.
Zelfs onze eucharistie vind zijn oorsprong in het jodendom (de sedermaaltijd bij Pascha). Er zijn nog resten daarvan te vinden in de psalmen, lezingen, zegengebeden (gezegend zijt Gij God... Baruch Atta Adonai Elohenu...) gebaren en voorwerpen in de eucharistie. Ook het breken van het brood (vóór de communie) komt op het juiste ogenblik (zoals in de sedermaaltijd) en kan dus niet gebroken worden bij de consecratie. Zelfs de doek onder de kelk die vroeger in de beurs gestoken werd, is een gebruik tijdens de sedermaaltijd enz... enz... Het zou goed zijn dat in de seminaries de sedermaaltijd (met alle linken naar de eucharstie) zou gevierd worden, al was het maar 1 keer, zodat de toekomstige priesters meer inzicht hebben in wat ze doen aan het altaar. Spijtig heeft het christendom in de loop van de geschiedenis zijn joodse wortels losgelaten (om het zacht te zeggen) en dikwijls op een zeer on-christelijke manier.
VerwijderenMerkwaardig gesprek vandaag !
VerwijderenDe Christenen zijn inderdaad veel talrijker en over vele volkeren verspreid.
De relaties met de Joden zijn historisch zeer uiteenlopend geëvoluëerd. Het liep al mis van in Jezus'tijd. Jezus zei : "Je kan niet God dienen én de Mammon". De Joden hebben Hem nooit als Messias erkend.
'Kennis is Macht' ( Francis Bacon )
VerwijderenKlopt het dat de Joden (gemiddeld) een heel rijk volk geworden zijn ?
Klopt het dat opvallend veel grote geleerden en Nobelprijswinnaars Jood zijn ?
Klopt het dat de Joden ( via hun invloed in de VS ) mee oorlog en vrede bepalen ?
Klopt het dat het Geld en de Macht best beheerd worden door het Slimste Volk ?
Het uitverkoren Volk van God ?
Het Volk dat zich wel integreert in andere landen, maar zichzelf blijft en de lokale kultuur daar niet assimileert ?
Ik ben zo blij en zo rijk met het geluk dat ik in een gelovig gezin geboren ben. Daardoor blijft het leven mooi ook al komen er nare dingen op je weg. Ook dat kan tot iets moois leiden wat je tevoren niet had kunnen bedenken. Ik zou dat graag aan iedereen gunnen.iedereen
BeantwoordenVerwijderenBij die tekst heb ik het even moeilijk
BeantwoordenVerwijderen( Hij zei ook tegen hen: ‘Let goed op wat je hoort: met de maat waarmee je meet, zal jou de maat genomen worden, en er zal je zelfs meer worden toebedeeld.
Want wie heeft zal nog meer krijgen; maar wie niets heeft zal zelfs het laatste worden ontnomen.’ )
Gaat die uitspraak niet een beetje in tegen het gezegde door Prof R Burggraeve, in zijn boek Is GOD te barmhartig ? waar ik begrijp of ben ik verkeerd ? dat GOD
altijd vergeeft ,
In de preek op Radio Maria zei de priester,dat het hier om het geloof gaat,wie veel heeft zal meer gegeven worden als men erom vraagt---maar dan heb ik misschien gemist wat hij zei over de 'maat waarmee gemeten wordt'.
Verwijderen"De maat waarmee gij meet...." is één van de joodse spreekwoorden, zoals er vele in de bijbel staan. Wij, westerlingen, lezen deze woorden misschien wat té letterlijk. De spreekwoorden die Jezus gebruikt zijn meestal een aansporing, voornamelijk tot het goede. Meet met liefde, barmhartigheid, vergeving enz... Dat maakt een mens ten diepste gelukkig. Zo wordt dat andere spreekwoord waar: wie geeft, hem zal nog bij gegeven worden.
VerwijderenBEDANKTVOOR DE VERDUIDELIJKING
BeantwoordenVerwijderen