donderdag in week 1 door het jaar
Jezus kreeg medelijden..., zo lezen we in het evangelie vandaag.
Het mede-lijden waarover hier sprake is, is een zeer diepe vorm van liefhebben. Het gaat over een vermogen van inleven in de ander, en wel op zo’n wijze dat de ander zijn lijden uw lijden wordt. We moeten dit verstaan in de zin van woorden van Paulus waar hij zegt dat we moeten blij zijn met hen die blij zijn en bedroefd moeten zijn met hen die bedroefd zijn. Dat is naastenliefde. Het is met je liefde naast de ander staan, als een werkelijke broer of zus in de meest diepe betekenis van het woord. Het is met de ander meegaan, hem dragen in zijn leed (om bij het evangelie van vandaag te blijven). Het is communio, gemeenschap; het is christen zijn.
Een christen is geroepen zijn liefde veel verder te beleven dan de grenzen van vriendelijkheid en respect voor elkaar. Christelijke liefde is in wezen gemeenschap, jezelf geven aan de ander, en wel vanuit de Heer die zich geeft aan u, seconde na seconde. Vanuit deze zelfgave van Christus aan ons mogen wij ons, verenigd met Hem, geven aan elkaar. Hij draagt ons, vanuit Hem mogen wij elkaar dragen; vanuit zijn inwoning, vanuit zijn genade, vanuit zijn gemeenschapsbeleving met de Vader en de Geest.
Jezus kreeg medelijden…
Hoe kijken wij naar de lijdende medemens: naar onze naaste die ziek is, misschien stervende, naar hem die leeft met schuldgevoelens, twijfels, zelfmoordgedachten, naar hem die vecht met duisternis, depressie, neerslachtigheid. Hoe kijken wij naar deze mensen… Ieder mens heeft wel zijn eigen duister plekje, soms de kop opstekend maar gewoonlijk onzichtbaar voor de buitenwereld. Kunnen wij elkaar nabij zijn vanuit de liefde van God, vanuit zijn wonen in ons, vanuit zijn zelfgave in zijn Zoon.
Moge wij op deze wijze God handen en voeten geven in onze liefde voor elkaar; elkaar dragend, diep beminnend, vergevend indien nodig. Moge we instrument zijn of worden van Gods diepe barmhartigheid.
kris
Het mede-lijden waarover hier sprake is, is een zeer diepe vorm van liefhebben. Het gaat over een vermogen van inleven in de ander, en wel op zo’n wijze dat de ander zijn lijden uw lijden wordt. We moeten dit verstaan in de zin van woorden van Paulus waar hij zegt dat we moeten blij zijn met hen die blij zijn en bedroefd moeten zijn met hen die bedroefd zijn. Dat is naastenliefde. Het is met je liefde naast de ander staan, als een werkelijke broer of zus in de meest diepe betekenis van het woord. Het is met de ander meegaan, hem dragen in zijn leed (om bij het evangelie van vandaag te blijven). Het is communio, gemeenschap; het is christen zijn.
Een christen is geroepen zijn liefde veel verder te beleven dan de grenzen van vriendelijkheid en respect voor elkaar. Christelijke liefde is in wezen gemeenschap, jezelf geven aan de ander, en wel vanuit de Heer die zich geeft aan u, seconde na seconde. Vanuit deze zelfgave van Christus aan ons mogen wij ons, verenigd met Hem, geven aan elkaar. Hij draagt ons, vanuit Hem mogen wij elkaar dragen; vanuit zijn inwoning, vanuit zijn genade, vanuit zijn gemeenschapsbeleving met de Vader en de Geest.
Jezus kreeg medelijden…
Hoe kijken wij naar de lijdende medemens: naar onze naaste die ziek is, misschien stervende, naar hem die leeft met schuldgevoelens, twijfels, zelfmoordgedachten, naar hem die vecht met duisternis, depressie, neerslachtigheid. Hoe kijken wij naar deze mensen… Ieder mens heeft wel zijn eigen duister plekje, soms de kop opstekend maar gewoonlijk onzichtbaar voor de buitenwereld. Kunnen wij elkaar nabij zijn vanuit de liefde van God, vanuit zijn wonen in ons, vanuit zijn zelfgave in zijn Zoon.
Moge wij op deze wijze God handen en voeten geven in onze liefde voor elkaar; elkaar dragend, diep beminnend, vergevend indien nodig. Moge we instrument zijn of worden van Gods diepe barmhartigheid.
kris
Mooi, Kris, naastenliefde is met je liefde naast de andere gaan staan. Prachtig! Om nooit te vergeten!
BeantwoordenVerwijderenHierna mijn woord, dat zoals bijna altijd de twee lezingen probeert te verenigen. Niet altijd evident, omdat zeker in de gewone tijd van 't jaar de lezingen doorlopend zijn en eigenlijk niet op elkaar af zijn gestemd. Toch weer een poging.
God is altijd raar, altijd anders, altijd zo verschillend van onze wensen en dromen. De Israëlieten verliezen de strijd tegen de Filistijnen. Zelfs de ark van het verbond, het Allerheiligste dat ze bij hen in het kamp brengen, brengt geen soelaas. Integendeel, de ark, het Allerheiligste wordt ook buitgemaakt en geprofaneerd. Als je verder zou lezen in het eerste boek Samuel zou je zien dat dit laatste ook geen geluk brengt bij de Filistijnen. God is God. God doet niet altijd wat wij vragen, maar Hij laat ook niet met zich sollen.
De Filistijnen, de vijanden van Gods volk, dat lees ik graag als onze zonden, onze bekoringen, dat wat zich afzet tegen ons geloof. Vijftig jaar geleden bloeide in onze streken de Kerk. Maar dan gebeurden ook al die schandalen. Hoe is dat toch mogelijk? Wijzelf bidden veel, we maken de beste voornemens, we willen God door geen enkele zonde bedroeven, we zouden zelfs liever sterven dan te zondigen, en toch gebeurt het: we vallen ondanks alles in zonde, en soms zelfs niet in de kleinste of de geringste. We bidden al jaren voor priesterroepingen en roepingen tot het Godgewijde leven, maar die komen er niet of slechts met mondjesmaat. We vragen de vervulling van een heel diep verlangen, dat we zelfs als een roeping aanvoelen, maar het komt niet. God is geen stoplap, geen gatenstopper, geen deus-ex-machina, geen hocus pocus die met een vingerknip alles oplost. God is wel een meelevende God, een meelijdende God zelfs. Hij kent ons verdriet, maar kan er soms blijkbaar ook niets aan doen. Zo lijkt het. God vraagt echter een onvoorwaardelijk vertrouwen van ons, zelfs als heel onze wereld instort. Want op Zijn tijd, werkelijk op Zijn tijd, al is het hierna, wordt alles goed. Laten we nooit in de bekoring vallen om te denken dat God ons verlaat of vergeet. Neen, Hij is altijd bezig het beste uit het slechtste te halen, heil uit onheil, geluk uit de zwaarste beproeving.
Het beste dat wij kunnen doen is wat de melaatse deed in het evangelie: op de knieën vallen en vragen om gereinigd te worden. Onze eigen wensen of ideeën moeten weg van de voorgrond, alleen God telt. Dat is best moeilijk, maar God kan ons reinigen, Hij kan onze verlangens en ons mens zijn uitzuiveren. De man met huidvraat wordt genezen, maar hij kan het niet verzwijgen. Dan kan Jezus ook niet meer openlijk in de stad komen, want Hij is in de ogen van de mensen zelf onrein geworden. Hij heeft een besmettelijke zieke aangeraakt en bijgevolg is Hijzelf ook onrein. Dat is God, dat is Jezus. Jezus is voor ons tot zonde gemaakt om ons tot de hoogste heiligheid te voeren. Zelf echter heeft Hij geen zonde, maar Hij draagt de onze, Hij draagt onze onvervulde verlangens, Hij overstijgt ze. Hij draagt al onze zonden en wonden tot hoog op het kruis. En daar worden ze doorstraald van Gods liefde. Dan zijn ze geen last meer, maar een ladder die ons naar de hemel voert.
"We bidden al jaren voor priesterroepingen en roepingen tot het Godgewijde leven, maar die komen er niet of slechts met mondjesmaat." Dat is niet zonder reden! Versta de tekenen van de tijd, zegt Jezus. Begrijp waarom Ik geen roepingen geef aan een Kerk die mijn Geest niet écht binnen laat...
VerwijderenDe man leed en smeekte en geloofde. Jezus voelde medelijden en .... de man genas
BeantwoordenVerwijderenDit staat VER af van onze tijd !
Niet alleen hebben wij ziekenhuizen en psychiatrische klinieken, scholen en universiteiten en media, waar geen kat nog gelooft in wonderbaarlijke genezing en heling
Ik heb ook nog nooit een priester of een Iman of een goeroe of een Rabbi ontmoet die een mens van z'n ziekte verloste
De woorden die Kris en Daniël er rond weven klinken nobel en verheven, maar is er één zieke in deze tijd die nog naar een geestelijke gaat en gelooft in diens kracht en zo ook geneest ?
En toch Anoniem,op Google vindt je veel geloofwaardige en erkende bedevaartplaatsen waar mirakels plaatsvonden en vinden.
BeantwoordenVerwijderenKen je Alam Ames ,zijn boek bv :'Door Gods ogen'.
Ken de je Katholieke Charismatische ? daar gebeuren wonderen,de Heilige Geest werkt door de priesters en door biddende diep gelovige mensen,die zieken de handen opleggen.Er zijn genezingsdagen,H.Mis biecht gelegenheid ,Aanbidding ,zegen met het Allerheiligste ,mensen worden daar aangeraakt.
Ken je Medugorje?Daar gebeuren wonderen van bekering.
Samen zijn met biddende mensen in langdurig gebed,doet op zich al wonderen,maar je moet er de tijd voor nemen,en je stil laten vangen door Jezus Liefde die overal aanwezig is,maar door de vele stoorzenders kunnen we die moeilijk bewust ontvangen.Op zo een genezingsdagen zijn we veel ontvankelijker voor Gods wondere gaven.
"De Katholieke Charismatische" bestaat niet. Wél de Katholieke Charismatische Vernieuwing", wereldwijd met miljoenen katholieken, paus, bisschoppen, priesters en leken die deze genade in hun leven hebben binnengelaten en zo tot een van binnenuit vernieuwd en versterkt christelijk leven zijn gekomen. Wat een genade!
VerwijderenAan de vaste en toevallige lezers van Bijbelcitaat:
BeantwoordenVerwijderenEen broeder zei tegen Abt Antonius: 'Bid voor mij.' De grijsaard antwoordde hem: 'Ik heb geen medelijden met u, en God ook niet, als u zelf niet uw best doet en niet tot God bidt.'( 16 januari . Wijsheid uit de woestijn / 365 teksten van de woestijnvaders verzameld door Benoit Standaert).
Ik ben blij om jullie vreugde...in stille gedragen warme verbondenheid.
Ook ik werd vele jaren geleden genezend en bevrijdend aangeraakt door Jezus tijdens een charismatische retraite. Op het ogenblik dat de woorden van genezing uitgesproken werden voelde ik een uitzonderlijke siddering door heel mijn lichaam. Vanaf die dag is mijn leven veranderd: gedaan met zware depressies, meer geloof en liefde, die voortdurend toenamen, gevoed door veel gebed en dagelijkse meditatie in de mate van het mogelijke. God laat soms mensen tot "wanhoop" komen opdat zij geen andere weg meer zien dan "God alleen, die hen kan redden". Zo geven ze zich dan volledig over aan Hem. Dit is "een" weg die God gebruikt om mensen naar zich toe te trekken. Maar Hij respecteert wel de vrije wil...
BeantwoordenVerwijdereneen mooie zin van onze paus Franciscus: "Het geloof is geen licht dat heel onze duisternis verdrijft, maar het is een lamp die onze schreden begeleidt in de nacht".
BeantwoordenVerwijderenIk ben niet naar Medugorje geweest maar wel meermaals naar Lourdes. Gebeuren
BeantwoordenVerwijderendaar wonderen. In elk geval wonderen van bekering... Andere wonderen ? Als ernstige dokters verklaren dat iets onverklaarbaars genezen is, wie ben ik om dat tegen te spreken...
Er gebeuren veel onverklaarbare dingen door de uitstraling van mensen. En bij die uitstraling,
die psychische kracht hoort zeker het gebed = heel sterke psychische kracht; heel sterke energie die doorgestuurd wordt .
Voor mezelf kan ik zeggen dat ik innerlijke genezing heb ontvangen (die ik nog moet leren omhelzen en koesteren zodat ze vol van genade kan worden) door het ontdekken van het 'gebed van het hart'; het gebed dat je in ontmoeting brengt met Christus, het gebed waaraan je tijd besteedt maar dat in wezen aan je gebeurt, het gebed waarin je de Geest laat waaien zodat er ruimte in jezelf wordt gecreëerd waarin Christus in je kan bidden. Deze weg gaan, deze weg ontdekken, geeft heling.
BeantwoordenVerwijderenDit is geen plotse genezing, geen gebeuren dat je kan aanduiden aan een bepaald moment in de tijd. Het is iets dat gaande is, maar niet abstract, integendeel. Het is heel concreet en iets van elke dag. Het bepaalt je leven, je levenswandel, je keuzen, je omgaan met de mensen en de dingen. Ten diepste is dit een weg van vreugde, van vrede, van Pasen.
Heel eerlijk: ik hoop, wens en bid dat velen dit 'gebed van het hart' mogen ontdekken.
Ik denk ook zo, Kris. Ooit zei een missionaris die mij kwam helpen bij een algemene bejaardenzalving dat God nu vooral en in de eerste plaats de dokters en de ziekenhuizen gebruikt om mensen te genezen. Die hebben we nu. In Jezus' tijd bestond dat allemaal niet, zei de pater, en dan hielp Jezus misschien op een meer directe manier. Maar God werkt ook genezend via onze zelfs ongelovige therapeuten hoor. Ik ervaar zoals Kris ook dat mijn gebed mij rust geeft en geneest. Ik kom uit een tijd - na een depressie in Leuven opgedaan - dat ik niets kon. Nu ben ik ouder en dus eerder moe, maar ik voel me veel beter dan dertig jaar geleden. Ik voel me echt gelukkig, ook al zijn er wat andere kwaaltjes waarin de leeftijd zich laat voelen. En ik geloof ook dat nog veel goede priesters en religieuzen en zelfs diepgelovige gewone mensen velen helpen.
VerwijderenMijn opmerking over roepingen die we niet krijgen, ondanks ons bidden, was ook maar een voorbeeld om mensen te troosten die een of ander verlangen ook niet ingewilligd krijgen. Ik wilde met mijn voorbeeld alleen zeggen: 'Wij krijgen het ook niet'. Maar ik geloof dat God met ieder van ons bezig is, en ook met Zijn Kerk. Al die pastorale werkers en werksters betekenen heel veel. Dat is nieuw voor mij, maar hoopvol. Is het dat wat anoniem van 9 u 53 bedoelde, dat de Kerk ook vrouwen en gehuwden tot priester moet wijden? Of bedoelde deze reactie net het tegenovergestelde? Ik zou het graag even vernemen, niet om uit te varen of zo, maar om zelf eruit te leren. Voor mij is Bijbelcitaat echt een leerschool geworden in geloven en liefhebben. Laten wij het niet te ver zoeken. Wat Kris vanmorgen zei: 'Naastenliefde is, vanuit Jezus, met je liefde naast de andere gaan staan', dat heeft me zo ontroerd, dat zet mij in beweging. Dat ene zinnetje heeft heel mijn dag goed gemaakt. Heel erg bedankt, Kris. Heel erg bedankt, God, dat U Bijbelcitaat gebruikt om ons zoveel te leren. Maar ook dank aan alle andere reacties. Ook daaruit leer ik veel. Voortdoen, beste mensen!
Beste, hier 9.53u. Ik bedoel niet direct de wijding van vrouwen enz... Ik bedoel dat de Kerk(en) na het laatste concilie (nog) niet gedaan hebben wat zij in het concilie hebben ondertekend wat betreft het binnenlaten van de H.Geest in de Kerk. Johannes XXIII begon het concilie met het gebed dat de H.Geest zijn wonderen in deze tijd zou vernieuwen. Lees de boeken van Kardinaal Suenens daarover, die spreken letterlijk 'boekdelen'. Spijtig genoeg doet men daar niets mee...
VerwijderenDank u, beste anoniem. Daar ben ik het volledig mee eens. Het concilie moet inderdaad nog beginnen. Laten wij samen ervoor bidden. Ik ben blij dat u zo denkt en niet zoals ik eerst dacht.
Verwijderen