maandag in week 2 door het jaar

'Niemand verstelt een oude mantel met een lap die nog niet gekrompen is, want dan trekt de nieuwe lap de oude stof kapot en wordt de scheur nog groter. Niemand giet jonge wijn in oude leren zakken, want dan scheuren ze open en gaat de wijn verloren, net als de zakken zelf. Jonge wijn hoort in nieuwe zakken', zegt Jezus ons vandaag.

De 'nieuwe wereld', de 'nieuwe schepping', waar wij hopelijk deel van willen uitmaken, heeft Jezus als het levend centrum van haar beleving. Dat was nieuw. Dat is nieuw. De Kerk is geroepen om van binnenuit dit nieuwe, Jezus zelf, te belichamen.

In de geloofsbelijdenis bidden we: 'Ik geloof in de heilige katholieke Kerk'. Heilig, ja, dat is ze, toch de Kerk met een hoofdletter, want Jezus is haar hart.
De kerk met een kleine kerk is de belichaming die dikwijls zwak en lauw is, ook soms nalatend of zelfs zondig.
Doch in wezen is de Kerk heilig en het is haar roeping dat heilige te belichamen door een gemeenschap te vormen die vanuit haar hart liefdevol aanwezig is op alle plekken in de wereld, bereid met ieder broederschap aan te gaan door welgemeend de hand te reiken, door vrede te verkondigen en te stichten, door te werken aan verzoening, door de armen daadwerkelijk nabij te zijn,…

Met z'n allen zijn we geroepen om als één gemeenschap het Lichaam van Christus te zijn, op de plek waar we wonen en werken, met de mensen waarmee we dagelijks te maken hebben, op die plaatsen waar we ons als christenen engageren.

Werk aan Gods winkel.

kris

Reacties

  1. Ik hoop dat, als we over Kerk spreken, bedoelen: de gemeenschap van ALLE christelijke gelovigen, tot welke Kerk ze ook behoren. Deze gebedsweek voor de eenheid, die ondertussen al een stuk gevorderd is, mag ons daaraan herinneren. Hopelijk groeien de Kerken in het inzicht dat zolang 1 Kerk beweert de 'enige ware' te zijn, de eenheid sterk belemmerd wordt. Het is pijnlijk te zien dat de Kerken hun eigen eenheid dikwijls flink in de weg staan. Dat is inderdaad de kleine kerk met kleine letter zoals Kris schrijft. Jezus heeft ons geleerd dat er in het huis van de Vader vele woningen zijn. Ook dat begint hier op aarde. Wanneer men vraagt of ik katholiek ben (en ik ben het in hart en nieren!), antwoord ik altijd met: "ik ben christen, en beleef mijn christen zijn in de Katholieke Kerk". Net zoals een protestant, orthodox, chaldeeuws of Armeens christen (en vele anderen) hun christen zijn beleven in hun Kerk. Dat is juist de rijkdom van de Katholieke (= algemene, universele) Kerk! Wij zijn al één, door ons geloof in God, Vader, Zoon en Heilige Geest. We hoeven er niet naar te zoeken, het is ons al gegeven. We moeten het enkel nog beleven, in praktijk brengen, ieder trouw aan zijn Traditie. Eenheid in verscheidenheid. We moeten, zoals Paus Franciscus het zegt een geestelijke oecumene beleven met elkaar. Dat versterkt ook de rangen, bouwt op en geeft glorie aan God.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zouden we de Rooms Katholieke Kerk,ook niet als de overkoepelende Kerk van alle kerken kunnen benoemen.Of de Moeder van alle kerken?Voor mij is dat zo,maar heb ik gelijk?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste, de Rooms Katholieke Kerk was niet de eerste, oorspronkelijke Kerk. Die is pas later ontstaan door het structureren van bestaande christelijke gemeenschappen. De oosterse Kerken waren ons voor. Denk aan Damascus, Constantinopel enz... De Roomse Kerk heeft een hele geschiedenis achter de rug, die dikwijls samenhing met politieke macht en gezag binnen het Roomse Rijk. Moeten we een overkoepelende Kerk hebben, of gewoon aanvaarden dat er binnen het christendom ook verscheidenheid kan zijn. Ook binnen de R.K.Kerk is er verscheidenheid, bv oosterse en westerse Kerk met getrouwde aan de ene kant en celibataire priesters aan de andere kant. Beide Tradities verrijken elkaar. De ene legt andere klemtonen dan de andere, maar spijtig genoeg blijven wij opdelen en zien niet meer waar onze échte eenheid ligt, nl ons geloof in de Drie-ene God. Als we ons samen focussen op het essentiële (terwijl we voor onszelf trouw blijven aan de eigen Traditie) staan we dichter bij elkaar dan we beseffen. Het laatste Concilie heeft daar prachtige dingen over geschreven en de pausen van de vorige en huidige eeuw hadden/hebben ook een goede visie daarover.

      Verwijderen

Een reactie posten