10 aug - Laurentius
Wie zijn leven liefheeft verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven haat, behoudt het voor het eeuwige leven. Woorden van Jezus vandaag.
Dat woordje ‘haat’ stuit waarschijnlijk velen tegen de borst. Belangrijk is dat we dit goed verstaan.
Jezus doet hier een oproep je leven te verliezen in Hem. Dat betekent uw persoonlijk leven geven aan zijn leven in u, zodat Hij doorheen u heen kan leven. Zoals Paulus zegt: ‘Niet ik leef meer, maar de Heer leeft in mij’. Het is je verenigen met Gods liefde die in Christus in u is gelegd.
Wie deze weg bewandelt zal veel moeten achterlaten. Hij zal elke vorm van eigenliefde opzij moeten zetten om deelgenoot te kunnen worden van de liefde van de Heer; een liefde die niet ik-gericht is, maar integendeel een gevende liefde; gevend aan God en medemens.
Het ‘ik’ dat van deze ‘gevende liefde’ niet wil weten, het ‘ik’ dat enkel zichzelf wil beminnen, het ‘ik’ dat alles en allen zal gebruiken om z’n ego te bevredigen, mag – in zekere zin – gehaat worden. Het mag verafschuwd worden, want het trekt je weg van God en van je roeping.
Anderzijds zal je je diepste ‘ik’ vinden, je diepste identiteit; namelijk het ‘ik’ waarvan God gezegd heeft dat Hij het geschapen heeft naar zijn beeld en gelijkenis, het ‘ik’ waarin Christus ten volle bemind wordt, het ‘ik’ waardoor Hij kan leven en beminnen in Kerk en wereld.
Het is kiezen tussen het licht of de duisternis, kiezen tussen het goede of het kwade, kiezen tussen de waarheid of de leugen.
Laat ons kiezen voor God, kiezen voor de Liefde, kiezen voor het leven. Laten we dit ieder persoonlijk doen, als Kerk, als grote mensengemeenschap.
En Laten we elkaar op een warme manier stimuleren, én bemoedigen, deze weg te gaan. Ieder beminnend op de weg waar hij nu staat, niet en nooit veroordelend als er misschien een foute keuze is gemaakt in het verleden. Kerk is elkaar niet veroordelen, maar elkaar beminnen in de liefde van Christus; vergevingsgezind, elkaar dragend, naar elkaar luisterend, samen het Pasen vierend.
Mooie weg hoor, als we hem op een mooie manier bewandelen.
kris
Dat woordje ‘haat’ stuit waarschijnlijk velen tegen de borst. Belangrijk is dat we dit goed verstaan.
Jezus doet hier een oproep je leven te verliezen in Hem. Dat betekent uw persoonlijk leven geven aan zijn leven in u, zodat Hij doorheen u heen kan leven. Zoals Paulus zegt: ‘Niet ik leef meer, maar de Heer leeft in mij’. Het is je verenigen met Gods liefde die in Christus in u is gelegd.
Wie deze weg bewandelt zal veel moeten achterlaten. Hij zal elke vorm van eigenliefde opzij moeten zetten om deelgenoot te kunnen worden van de liefde van de Heer; een liefde die niet ik-gericht is, maar integendeel een gevende liefde; gevend aan God en medemens.
Het ‘ik’ dat van deze ‘gevende liefde’ niet wil weten, het ‘ik’ dat enkel zichzelf wil beminnen, het ‘ik’ dat alles en allen zal gebruiken om z’n ego te bevredigen, mag – in zekere zin – gehaat worden. Het mag verafschuwd worden, want het trekt je weg van God en van je roeping.
Anderzijds zal je je diepste ‘ik’ vinden, je diepste identiteit; namelijk het ‘ik’ waarvan God gezegd heeft dat Hij het geschapen heeft naar zijn beeld en gelijkenis, het ‘ik’ waarin Christus ten volle bemind wordt, het ‘ik’ waardoor Hij kan leven en beminnen in Kerk en wereld.
Het is kiezen tussen het licht of de duisternis, kiezen tussen het goede of het kwade, kiezen tussen de waarheid of de leugen.
Laat ons kiezen voor God, kiezen voor de Liefde, kiezen voor het leven. Laten we dit ieder persoonlijk doen, als Kerk, als grote mensengemeenschap.
En Laten we elkaar op een warme manier stimuleren, én bemoedigen, deze weg te gaan. Ieder beminnend op de weg waar hij nu staat, niet en nooit veroordelend als er misschien een foute keuze is gemaakt in het verleden. Kerk is elkaar niet veroordelen, maar elkaar beminnen in de liefde van Christus; vergevingsgezind, elkaar dragend, naar elkaar luisterend, samen het Pasen vierend.
Mooie weg hoor, als we hem op een mooie manier bewandelen.
kris
De keizer was uit op geld, op de schatten van de Kerk. Toen Laurentius, de diaken, voor werd geleid, kon hij enkel zeggen: ‘Ziedaar de schatten van de Kerk’. En hij wees en verwees naar de armen, de zieken, de marginalen van toen in Rome. Laurentius had tussen de marteldood van zijn paus Sixtus II op 6 augustus en zijn eigen voorleiding, alles wat de Kerk bezat, uitgedeeld aan de hulpbehoevenden. Dat moet de Romeinse overheid razend hebben gemaakt. Laurentius werd dan ook geroosterd op een vuur.
BeantwoordenVerwijderenBeste zusters en broeders, mensen als Laurentius zijn schatten en de armen in de wereld, de kinderen die thuis niet opgevangen kunnen worden en zoveel anderen die veel moeten ontberen, zij moeten onze schatten zijn. Morgen zal Jezus zeggen: ‘Waar uw schat is, daar zal uw hart zijn’. Het hart van onze zusters is bij de wezen en liefde ontberende kinderen. Mochten zij en ook wij allen voortgaan op de weg die Laurentius is gegaan en die bij Jezus is begonnen: de weg van de liefde. God houdt van een blijmoedige gever. En nooit zal het een blijmoedige gever aan iets ontbreken, want zo’n gever wordt zelf een schat in de ogen van Onze Lieve Heer.
Laten wij nooit ophouden met geven, zolang we kunnen. We moeten niet alleen van ons bezit uitdelen, zoals het evangelie zegt: we moeten onszelf geven. Als we elke morgen kunnen zeggen: ‘Heer, hier ben ik. Al wat ik heb, al wat ik ben, is voor U’, dan zullen wij gelukkig zijn. Mochten wij allen een zaadje of een graantje zijn dat in de aarde valt en sterft. Dan wordt ons leven vruchtbaar. Als wij onszelf verliezen en verlaten, dan volgen wij Jezus, dan dienen wij de Vader, dan zal de Vader ons eren, belonen met Zijn eigen eeuwigheid.
De marteldood van Laurentius verwijst naar de mensen die de schatten van de Kerk
BeantwoordenVerwijderenzijn. Dit zijn de ¨marteriëel armen maar ook naar hen die tekort hebben aan genegenheid.
Kerk is elkaar niet veroordelen, maar elkaar beminnen in de liefde van Christus; vergevingsgezind, elkaar dragend, naar elkaar luisterend, samen het Pasen vierend.
BeantwoordenVerwijderenMooie weg hoor, als we hem op een mooie manier bewandelen.
Leerzame woorden !!!
De "slimme" maagden deelden niet en mochten bij de Bruidegom naar binnen gaan. De "dwaze" maagden kwamen tot inzicht ( bekeerden zich), zochten nog naar olie en liepen zo vlug mogelijk terug; maar de deur bleef gesloten.... (De verloren zoon had alles verbrast, kreeg zelfmedelijden; kwam terug met lege handen en wat spijt en werd ontvangen). Het wringt een beetje in mijn hart (en kleine hersenen)
BeantwoordenVerwijderenWij hebben ook altijd geleerd te delen en zorg te dragen voor de zwakken ….zonder te rekenen dat er iets terugkomt, behalve het voornaamste: Gods Liefde !
Ja, bij mij is ook die twijfel,
BeantwoordenVerwijderen1. Slim zijn is al een gave die niet iedereen heeft, of heeft slim zijn hier een andere betekenis
2. Hier sluit ik mij volledig aan bij voorgaande repliek. ,moet men niet altijd delen zodanig dat niemand wordt uitgesloten ?
HOPELIJK kan dit verduidelijkt worden. .
Het gaat in dit evangelie niet over delen. Ook niet over slim zijn en dom zijn. Jezus wil ons gewoon vragen waakzaam te zijn en genoeg liefde, hoop en geloof mee te nemen in je leven, om, ook als het wachten op Hem lang duurt, je lampen brandend te kunnen houden. Die 'domme' meisjes verwachtten eigenlijk geen bruidegom meer en ook geen bruiloftsfeest. Ze giechelden en maakten plezier onderweg, bedronken zich en vielen in slaap. Dat is een beeld van zoveel mensen die geen hemel meer verwachten. Alles is volgens hen hier, ook de hemel. In de Bijbel wordt zo'n levenshouding altijd 'dom' genoemd, want 'kortzichtig'.
Verwijderen'En is de nacht zo koud en eenzaam,
duurt het wachten veel te lang,
denk dan maar dat 't geluk alleen is
voor wie er hevig naar verlangt...'
'Ann Christy, De roos).
En delen? Als het einde daar is, als Jezus komt, dan kun je niet meer delen. Je kunt niet geloven, hopen, liefhebben in andermans plaats. In het stervensuur sta je alleen voor Jezus. En dan kan je alleen een beroep doen op jouw geloof en op Zijn barmhartigheid.
Verwijderen'En je moet dan alleene, zo moedermens alleene,
en niemand om met jou mee te gaan,
noch vader noch moeder, noch kind noch vrouwe,
't is dan da je op je eigen benen moet staan'.
(Willem Vermandere, Heb je 't geluk van lang te leven...)
bedankt priester Daniel voor de verduidelijking.
BeantwoordenVerwijderen