maandag in week 20 door het jaar

Het evangelie van vandaag is een oproep om arm door het leven te gaan. Niet die armoede waar een mens ziek van wordt, ondervoed, waar ouders geen eten hebben voor hun kinderen, ... Nee, het gaat hier om een soberheid, een wijze van leven waar je enkel die dingen tot bezit hebt die je nodig hebt. Al wat je niet echt nodig hebt kan je beter van de hand doen, liefst nog op zo'n manier dat de armen er baat aan hebben.

Het is een lastig evangelie voor ons, in de meeste gevallen, rijke mensen; rijk toch in vergelijking met vele mensen in deze wereld die écht arm zijn, gezinnen die 's morgens niet weten of ze 's avonds eten zullen hebben voor hun kinderen.

Wat die levensstijl betreft, slaan we hier in het westen nogal dikwijls de evangelische bal mis, denk ik; zowel thuis als in de Kerk. Eigenlijk is dat jammer. Als je in de Handelingen leest hoe eenvoudig de eerste christenen leefden, hoe zij alles deelden met de armen ... mooi is dat toch.

Hier in het westen hebben we wel eens de neiging om dergelijke oproepen van het evangelie te spiritualiseren. Het gaat om een geestelijke armoede, een zich leeg maken voor God, zeggen we al snel. Oh ja, daar gaat het ook om, heel zeker. Maar in dit geval, in het evangelie van vandaag, bedoelt Jezus het echt wel letterlijk. We moeten ons niets voorliegen.

Onlangs las ik de biografie van de heilige Vincentius a Paulo. Wat me opviel bij deze man (zoals me dat opvalt bij zovele heiligen en andere grote mensen binnen en buiten de Kerk) is dat hij zijn volgelingen opriep om zelf uiterst sober te leven, en hun leven ten dienste te stellen van de armen. Hoe kun je de armen helpen als je zelf niet sober leeft ... zo stelde hij. En de goede man had gelijk.

Op zich is het niet moeilijk met een groot loon enkele percenten af te staan aan de armen. Da's natuurlijk goed en alle lof waardig. Maar het is niet moeilijk. Het is geven vanuit een luxe-situatie. Ik zeg niet dat dit 'zonde' is, ik lees alleen maar dat Jezus vraagt om je bezit te verkopen en de opbrengst aan de armen te geven.

Het zou mooi en goed zijn moesten er nog eens mensen in de Kerk opstaan zoals een Franciscus of een Clara van Assisi, die huwden met 'Vrouwe Armoede' omwille van Christus en Gods Rijk. Ze deden dat beiden zeer trouw, tot het overdrevene toe. Jammer genoeg duurde het niet lang of de franciscanen en de clarissen liepen in mooi gestreken (geen goedkope) habijten en leefden in grote kloosters, ook al leefden ze persoonlijk wel sober. En heel waarschijnlijk hadden ze hun uitleg voor hun alsmaar groter wordende huizen ... zoals ook wij wel onze uitlegsels hebben om ons rijkemansgeweten te sussen.

Ik stel voor om het evangelie van vandaag in je binnen te laten zoals het er staat. Zet niet meteen deze namiddag je huis of auto te koop. Maar vul dit evangelie niet te snel in. Laat het maar confronteren met je leven en de dingen die je hebt. En wel zo dat het Woord vruchtbaar wordt, en ons leven richting geeft, onder Gods zegen. Amen.

Ps.: Deze week vertoef ik een week in stilte bij de broeders trappisten in Westvleteren. Ik neem m’n laptop mee en hoop daar dagelijks de site te kunnen voorbereiden. Ik beloof jullie allen mee te dragen doorheen mijn pover gebed. Als je wil, bid ook voor mij.

Diep verbonden, kris

Reacties

  1. We danken u voor uw gebed, Kris. Wij bidden zeker mee.


    De lezing uit Rechters maakt mij blij, omdat God altijd in crisismomenten een nieuwe leider geeft aan Zijn volk. Want de rechters waren eigenlijk leiders van het volk. De lezing maakt mij hoopvol omdat ook als het volk zijn God verlaat en daarvan dan de zure vruchten moet plukken, God zelf altijd weer Zijn volk komt redden. Jezus is daarvan het hoogtepunt.
    De jongeman in het evangelie wil weten wat hij moet doen om het eeuwig leven binnen te gaan. Jezus vraagt eigenlijk alleen maar dat hij de geboden van de Thora onderhoudt. Maar de man wil meer. Hij heeft de geboden onderhouden, wat kan hij nog meer doen? En dan komt Jezus tot de zgn. evangelische raden. Het is een raad die Jezus hem geeft, geen verplichting. Als hij alles zou verkopen en aan de armen geven en dan in armoede, in totale gegevenheid, Jezus zou volgen, zou hij de weg naar de volmaaktheid opgaan. Maar de man is rijk. Ontdaan gaat hij heen.
    Hoeveel (jonge) mensen op vandaag durven Jezus ook niet volgen, omdat ze dan zoveel achter moeten laten. Onze jonge mensen hebben zoveel. Daarom zijn er zo weinig roepingen. Eigenlijk zijn er veel roepingen, maar weinig positieve antwoorden. Eigenlijk zou dat niet zo erg zijn, als mensen ook in de wereld radicaal voor Jezus zouden leven. In het begin van het christendom beleefden veel volgelingen van Jezus, consequent aan hun uitverkiezing, hun christen – zijn gewoon in de wereld. Toen waren er geen kloosters. In de wereld getuigden de christenen van hun Heer, vaak tot in de marteldood toe. Na Constantijn werden de christenen niet meer zo vervolgd en dan ontstonden de monniken met Antonius en Benedictus, enz. Deze mensen wilden meer doen voor Jezus. Het monnikendom was een voortzetten van het leven der martelaren in rustiger tijden. Maar het gevolg daarvan was dan ook dat de gewone christenen eigenlijk bijna niets meer van hun uitverkiezing tot Christus beleefden. Dat is zo tot vandaag. Enerzijds heb je de priesters en de Godgewijden, anderzijds de gewone leken. Het concilie van 1962 – 65 heeft sterk de roeping beklemtoond van elke gedoopte. Men sprak van ‘het priesterschap van alle gedoopten’. En dan is het niet zo erg dat er minder kloosterlingen zijn, als de mensen maar in de wereld hun christen – zijn zouden beleven. Misschien gebeurt dat veel te weinig. Zoals ik gisteren zei, zijn velen nog te gemakkelijk tevreden met een uurtje zondagsmis. Eigenlijk is dat niet genoeg. Anderzijds zijn er veel toegewijde en liefdevolle mensen die veel doen voor de medemens, maar zo vaak zonder een (duidelijke) band met God of met Jezus. Ik lees een boek daarover van een Canadese priester: ‘Als God renoveert’. Daarin gaat het over het christen – zijn van gewone leken in de wereld. Dan lopen de kerken ook weer vol, dan wordt Jezus opnieuw nagevolgd zoals het was in de eerste christenheid: gewoon in de wereld.
    Is het kloosterleven dan overbodig? Neen, een klooster is een brandpunt van christelijk leven dat anderen sticht en aansteekt. Zijn priesters overbodig? De priester is een leider voor het volk. Ikzelf voel me niet echt een leider, maar de priester vertegenwoordigt toch Christus als Hoofd. Maar het leven van Christus, het Hoofd, moet doorstromen in alle ledematen van het lichaam, dat is de Kerk, dat zijn de gelovigen. Zoals Johannes Eudes het vandaag zegt in ons brevier: ‘Jezus moet uw geest zijn, uw hart, uw liefde, uw leven en alles wat u bent’. Ik merk dat dat bij velen van u al werkelijkheid begint te worden. Mochten nog veel anderen uw getal vervoegen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik bid voor je Kris, een goede week gewenst. Dank voor voor je dagelijkse mooie woorden. Ik kijk er elke ochtend naar uit en het doet mij veel goed. Alle Goeds!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het evangelie gebeurt ook nog vandaag. Zie wat P Van der Vorst doet. Alles achterlaten om zijn roeping te volgen. Proficiat !!!
    Een gezegende retraite aan Kris en alle mede-retraitanten. Dank om jullie dagelijks gebed!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kris, een zeer innige week.
      Ja ik heb daar ook een stukje van mijn hart verloren. Ik bid met je mee.
      Filou

      Verwijderen
  4. Dank , Kris , voor het trouw verkondigen van Jezus'Woord !
    Ben in stilte heel blij dat u Vincent de Paolo aanhaalde !!
    Wil voor u een diepe tijd !

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Kris, een stille, rustige week gewenst bij de broeders. Zelf was ik er ook vaak en
    het werd zowat mijn 2e thuis. Denk aan ons aub in de eenvoudige, maar zo tot
    gebed uitnodigende kerk.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten